Η διάσωση ανθρώπων που έχουν παγιδευτεί κάτω από τα ερείπια στην Τουρκία είναι μια μακρά και δύσκολη αποστολή.
Όταν οι διασώστες φτάνουν για πρώτη φορά στο σημείο, πρέπει να εκτιμήσουν ποια κτήρια που κατέρρευσαν είναι πιο πιθανό να κρύβουν κάτω από τα συντρίμμια τους επιζώντες. Αυτό το κάνουν αναζητώντας «κενά», χώρους δηλαδή κάτω από μεγάλα τσιμεντένια δοκάρια ή κλιμακοστάσια όπου μπορεί να βρεθούν άνθρωποι.
Πρέπει επίσης να υπολογίζουν την πιθανότητα περαιτέρω κατάρρευσης ενός κτηρίου, όπως και άλλοι κίνδυνοι όπως διαρροές αερίου, πλημμύρες και επικίνδυνα υλικά όπως ο αμίαντος στις στέγες, αναφέρουν οι ειδικοί. Τα κτήρια που έχουν καταρρεύσει ολοσχερώς είναι συνήθως τα τελευταία στα οποία ψάχνουν, γιατί η πιθανότητα να βρεθούν επιζώντες είναι πολύ μικρή.
Ενώ οι διασώστες προσπαθούν να προσεγγίσουν τους επιζώντες, εργαζόμενοι υποστήριξης και εθελοντές παρακολουθούν τις «κινήσεις» του κτήρίου και ακούνε τους ανθρώπινους ήχους. Βαριά μηχανήματα, όπως σκαπτικά και υδραυλικοί γρύλοι, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη μετακίνηση μεγαλύτερων συντριμμιών, ενώ ο ειδικός εξοπλισμός βίντεο και ήχου μπορεί να βοηθήσει στην αναζήτηση όσων έχουν παγιδευτεί από κάτω.
Απαιτείται απόλυτη σιωπή στο χώρο, ενώ ένα μέλος της ομάδας διάσωσης χτυπά τρεις φορές και ελπίζει να ακούσει μια απάντηση. Εξοπλισμός θερμικής απεικόνισης, ανιχνευτές διοξειδίου του άνθρακα και ειδικά εκπαιδευμένοι σκύλοι ανιχνευτές είναι επίσης μεταξύ των εργαλείων που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν στην ανίχνευση ανθρώπινης ζωής. Και-όπου ακούγεται το μουρμουρητό της ζωής μερικές φορές, οι ηρωικοί διασώστες που δίνουν μάχη με το χρόνο και το κρύο, σκάβουν ακόμη και με γυμνά χέρια…