Τα τρίγωνα σίγασαν, τα μελομακάρονα φαγώθηκαν, το χανγκόβερ μετά το ξενύχτι της πρωτοχρονιάς λίγο πολύ πέρασε. Ούσα single, περίμενα ότι οι γιορτές φέτος θα έμοιαζαν με το εναρκτήριο πλάνο από Το Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς. Nα κάθομαι στον καναπέ με τις πυτζάμες, μόνη, ατημέλητη, πνίγοντας τη μοναξιά μου τραγουδώντας το All by Myself λες και γράφτηκε για μένα.
Τα πράγματα εξελίχθηκαν αμυδρά διαφορετικά, γεγονός που μου δίνει ελπίδα για το νέο έτος. Αν είσαι και εσύ single, συνέχισε να διαβάζεις και θα καταλάβεις. Πάρτι, ποτά, έξοδοι, συναυλίες. Χριστουγεννιάτικες αγορές – οι ευκαιρίες για να γνωρίσει κανείς νέο κόσμο – ή να συναναστραφεί με παλιούς γνωστούς – πολλαπλασιάζονται με ασύλληπτο ρυθμό. Ο κόσμος τείνει να είναι πιο χαλαρός και ευδιάθετος, γεγονός που κάνει τα πάντα – από το άκακο φλερτ με τον μπάρμαν (τον αγαπημένο μας υπερήρωα) μέχρι ένα εορταστικό one night stand – σαφώς πιο εύκολο καθώς όλοι βρίσκονται σε παρόμοια διάθεση. Το αποτέλεσμα ήταν το ακόλουθο: ο κύκλος των γιορτών έκλεισε με μια πρωτοφανή αυτοπεποίθηση – λέβελ “αρέσω παιδί μου αρέσω”. Αυτό το συναίσθημα δεν οφείλεται σε ένα ολοκληρωτικό makeover τύπου Queer Eye, αλλά στο γεγονός ότι χαλάρωσα. Mπόρεσα να απολαύσω τις συναναστροφές και το φλερτ ως διαδικασία και όχι ως αυτοσκοπό τύπου “μήπως θα μπορούσε αυτός να είναι the One;”
Δεν χρειάστηκε να υποστώ τις τυπικές διαπραγματεύσεις
Αυτές που συχνά καταλήγουν να χαλάνε το γιορτινό πνεύμα των ημερών όπως το με ποιού την παρέα ή οικογένεια θα κάνω ρεβεγιόν. Αν θα βγω ή θα κάτσω σπίτι. Που θα βγω, με ποιους και τι ώρα θα γυρίσω (η ελληνίδα μάνα δεν ήταν πολύ σύμφωνη με αυτή την προοπτική). Αν θα φλερτάρω ή αν θα αγνοήσω επιδεικτικά τον ψηλό, μουσάτο μελαχρινό γιατί θέλω απλά να περάσω καλά με τις φίλες μου. Πόση παγέτα θα έχει αυτό που θα φορέσω ή αν θα εγκαινιάσω εκείνο το πολύ σκούρο, σχεδόν μαύρο κραγιόν που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου στο νεσεσέρ μου. Αν επιτέλους θα βάλω το δωδεκάποντο χωρίς το άγχος αν θα τον περνάω στο ύψος. Πέρα από το Last Christmas, αυτά τα Χριστούγεννα ο George Michael τραγούδαγε και το Freedom.
Οι στόχοι
Οι τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη είναι αφενός ένα τέλος, αλλά και μια αρχή συνάμα. Τείνουν να είναι μια καλή ευκαιρία για ανασκόπηση των όσων διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια των περασμένων δώδεκα μηνών. Κανείς είναι πιο φιλόδοξος και πιο ειλικρινής με τον εαυτό του όσον αφορά τους στόχους και τα σχέδια του όταν αποτελεί τον μοναδικό άγνωστο παράγοντα της εξίσωσης.
Είμαι το εκνευριστικό άτομο που ενώ είσαι ακόμη μπουκωμένη με γαλοπούλα σου πιλατεύει το μυαλό σχετικά με τις βλέψεις σου για το νέο έτος: Θα ήθελες το 2019 να σε βρει σε μια νέα πόλη; Στο εξωτερικό για το μεταπτυχιακό των ονείρων σου ή εθελοντισμό σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα; Θυμάσαι εκείνο το ταξίδι στο Περού που συλλογιέσαι εδώ και χρόνια, αλλά ο πρώην σου ούτε να ακούσει για το δωδεκάωρο στο αεροπλάνο; Ή την ιδέα σου να ανοίξεις μαγαζί στο etsy με χειροποίητα πλεκτά πουλοβεράκια για κατοικίδια, την οποία ειρωνευόταν; Χωρίς να υπαινίσσομαι ότι δεν υπάρχουν ζευγάρια εκεί έξω που υποστηρίζουν και εμψυχώνουν ο ένας τον άλλο. Συνήθως η ελευθερία κινήσεων που μόνο οι singles διαθέτουν αποτελεί σημείο κλειδί.
Και θα το ξαναπώ – ένα τέλος και μια αρχή ταυτόχρονα με μια πληθώρα επιλογών στη μέση, ειδικά όσον αφορά την ερωτική ζωή. Θεωρώ την ανεμελιά των γιορτών ένα test drive του πώς θα ήθελα να εξελιχθεί το 2019. Προσωπικά συνειδητοποιήσα ότι αυτό που χρειάζομαι είναι μια εκτεταμένη φάση φλέρτ και ραντεβού χωρίς σοβαρές προθέσεις. Για κάποια άλλη, ίσως όλες αυτές οι εορταστικές συναναστροφές οδηγήσουν σε μια γνωριμία που θα γίνει η σχέση που θα κρατήσει περισσότερο από τα resolutions της.
Ό,τι και να κάνει η καθεμιά μας, αξίζει να θυμόμαστε το εξής: όπως και ο Αη Βασίλης, ο πρίγκιπας πάνω στο άσπρο άλογο δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Επομένως δεν έχει νόημα να τον περιμένουμε μιζεριάζοντας στον καναπέ. Περνάμε και μόνες μας καλά και είναι μια ευκαιρία για να το θυμηθούμε.