Ασφάλιση ακινήτων: Το θέμα της υποχρεωτικής ασφάλισης των κατοικιών επανέρχεται στο προσκήνιο ύστερα από κάθε μεγάλη φυσική καταστροφή.
Το ζήτημα της υποχρεωτικής ασφάλισης των κατοικιών τέθηκε για πρώτη φορά από κυβερνητικό στέλεχος και συγκεκριμένα, τον οικονομικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη.
Κάθε φορά όταν μία φυσική καταστροφή «χτυπά» κάποια περιοχή και αρχίζουν οι υπολογισμοί για το δημοσιονομικό κόστος των αποζημιώσεων, επανέρχεται η δημόσια συζήτηση στο θέμα της υποχρεωτικής ασφάλισης ακινήτων. Σε αυτήν τη συζήτηση, οι κυβερνήσεις –επισήμως, τουλάχιστον– δε συμμετείχαν ποτέ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του οικονομικού φύλλου της «Καθημερινής».
Αυτή τη φορά, το θέμα επανήλθε από τον οικονομικό σύμβουλο του Πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη. Η ανάγκη να υπάρξει καθολική ασφάλιση υπαγορεύεται από το γεγονός της αύξησης της συχνότητας και της έντασης των καταστροφικών φαινομένων, αλλά και του χαμηλού ποσοστού των ασφαλισμένων κατοικιών, που κυμαίνεται μεταξύ 16% – 20%, σύμφωνα με εκτιμήσεις της ασφαλιστικής αγοράς.
Το χαμηλό ποσοστό ασφάλισης αφήνει εκτεθειμένα στις ζημιές από φυσικά φαινόμενα τη συντριπτική πλειοψηφία των ακινήτων στη χώρα, παρά το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, αλλά και το γεγονός ότι το κόστος της ασφάλισης είναι χαμηλό.
Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Πατέλης γνωστοποίησε πως «θα υπάρξει ένα δίκαια κατανεμημένο τέλος για την αύξηση των πόρων φυσικών καταστροφών», προσθέτοντας ότι οι ανακοινώσεις θα γίνουν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. «Η προτεραιότητα είναι η αποκατάσταση των πληγεισών περιοχών, η προστασία τους και η κρατική αρωγή», υπογράμμισε πριν από ένα εικοσιτετράωρο (14/09).
Ασφάλιση ακινήτων: Τα ασφαλισμένα ακίνητα στην Ελλάδα είναι μόλις το 16% του συνόλου
Τα επιχειρήματα που θα υιοθετηθούν υπέρ της υποχρεωτικής ασφάλισης -σε πρώτο στάδιο πιθανότατα όχι καθολικά αλλά μόνο σε περιοχές υψηλού κινδύνου (ζώνες που γειτνιάζουν με δάσος, περιοχές που θα χαρακτηριστούν ως επικίνδυνες για πλημμύρες ή για σεισμούς)- είναι τα εξής:
1. Το κόστος δεν μπορεί να το επωμίζεται κάθε φορά ο Έλληνας φορολογούμενος καθώς αυτό γίνεται αν το κόστος ανοικοδόμησης το αναλαμβάνει ο κρατικός προϋπολογισμός.
2. Η υποχρεωτική ασφάλιση του ακινήτου, μπορεί να λειτουργήσει ως “ανάχωμα” για την κατασκευή αυθαίρετων. Αν ο ιδιοκτήτης γνωρίζει ότι σε περίπτωση ζημιάς θα είναι μόνος του (χωρίς δηλαδή ασφάλιση ή κρατική αρωγή) ενδεχομένως να ξανασκεφτεί μια επένδυση πολύ υψηλού ρίσκου.
Η προσπάθεια με τα φορολογικά κίνητρα αρχικά αλλά και με τη συζήτηση για την υποχρεωτική ασφάλιση σε δεύτερη φάση, θα ξεκινήσει από πολύ χαμηλή αφετηρία. Διότι τα στοιχεία δείχνουν ότι τα ασφαλισμένα ακίνητα στην Ελλάδα είναι μόλις το 16% του συνόλου.
Το θέμα της κάλυψης του κόστους ασφάλισης θα μπει ξανά στο τραπέζι. Όσο θα μεγαλώνει ο αριθμός των ασφαλισμένων ακινήτων (που σημαίνει ότι θα περιορίζεται και το κόστος καταστροφών για το δημόσιο) τόσο μεγαλύτερο περιθώριο θα δημιουργείται για την παροχή φορολογικών κινήτρων όχι μόνο στον ΕΝΦΙΑ αλλά και στον φόρο εισοδήματος.