Ο Ιωάννης Κωλέττης (1773 ή 1774 – 1847) είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές προσωπικότητες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ήταν πολιτικός την εποχή της Επανάστασης του 1821, ιδρυτής του Κόμματος της Φουστανέλας ή Γαλλικού Κόμματος – όπως επικράτησε να λέγεται – και ο πρώτος εκλεγμένος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Κατά την πρωθυπουργία του (1844-1847) βασίστηκε στην εύνοια του βασιλιά Όθωνα, ο οποίος τον εκτιμούσε ιδιαίτερα, καθώς και στη στήριξη της Γαλλίας.
Δεν έτρεφε ιδιαίτερο σεβασμό στους συνταγματικούς θεσμούς, τους οποίους δεν δίσταζε να παραβιάζει, όποτε αυτό τον εξυπηρετούσε. Παράλληλα, εξασφάλιζε την πολιτική του δύναμη με διαφόρων ειδών εξυπηρετήσεις προς τους ψηφοφόρους του (ρουσφέτια), καθώς και με άφθονες υποσχέσεις που πολλές φορές δεν τηρούνταν.
Διορισμός «ημετέρων» και πολιτική διαφθορά
Ο Ευάγγελος Κοροβίνης στο βιβλίο του Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία (εκδόσεις Αρμός, 5η έκδοση – 2008) αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Ο Κωλέττης καλλιέργησε όσο κανείς προηγούμενός του τα σπέρματα της συναλλαγής και της πολιτικής διαφθοράς, ενώ ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που, διαχειριζόμενος τα κοινά, απέκτησε μεγάλη περιουσία (630.000 δραχμές της εποχής εκείνης).
Στόχος του Κωλέττη ήταν η «μακροβιότητα» των κυβερνήσεών του και όχι οι μεταρρυθμίσεις και η εθνική ανασυγκρότηση. Με τις αθρόες απολύσεις κομματικών αντιπάλων, το διορισμό «ημετέρων», την κατοχύρωση των προνομίων των διάφορων τοπαρχών και τις εκλογές βίας και νοθείας ήταν πράγματι ο πρώτος που διασφάλισε «μακρόβιες» κυβερνήσεις.
Χαρακτηριστικό είναι το «ωρολόγιο» πρόγραμμά του: Μέχρι αργά το απόγευμα ασχολείτο με τη διεκπεραίωση ρουσφετιών, πρώτα στην κατοικία του και μετά στην έδρα της κυβερνήσεως. Στη διάρκεια των υπηρεσιακών συσκέψεων που επακολουθούσαν συνήθως κοιμόταν, ενώ απουσίαζε συστηματικά από τις συνεδριάσεις της Βουλής».
«Θα λάβω υπόψη το αίτημά σου και θα στο ικανοποιήσω!»
Σύμφωνα με δημοσίευμα του sansimera.gr, ο πολιτικός και συγγραφέας Νικόλαος Δραγούμης (1809-1879) στο έργο του Ιστορικαί αναμνήσεις γράφει για μία καθημερινή ημέρα του πρωθυπουργού Ιωάννη Κωλέττη:
«Στην οικία του, που βρισκόταν κοντά στους στύλους του Ολυμπίου Διός, από βαθέως όρθρου συνωστίζονταν φουστανελοφόροι από την εξώπορτα μέχρι τα σκαλιά. Όταν έμπαινες στο γραφείο του, τον έβλεπες να καπνίζει το τσιμπούκι του και να ακούει μετά μεγάλης υπομονής κάποιον ψηφοφόρο του που του ζητούσε ρουσφέτι: μια θέση, μια σύνταξη, ένα παράσημο ή κάτι παρόμοιο.
Ήταν πάντα σοβαρός με τον συνομιλητή και πάντα του έδινε την ίδια απάντηση: «Έχεις δίκιο, αγαπητέ. Εγώ γνωρίζω πολύ καλά τις πατρικές και τις προσωπικές σου υπηρεσίες και τα δικαιώματα της οικογένειάς σου. Μείνε ήσυχος. Θα λάβω υπόψη το αίτημά σου και θα στο ικανοποιήσω!».
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές φορές ο αιτών ούτε πατέρα είχε που να υπηρέτησε (στον Αγώνα) ούτε οικογένεια που να έχει αποκτήσει δικαιώματα (λόγω της συμμετοχής της στον Αγώνα). Τέτοια όμως ήταν η πειθώ του Κωλέττη, ώστε όλοι έφευγαν από το γραφείο του με τη σιγουριά ότι σύντομα θα αποκτούσαν αυτό που ζήτησαν.