Σε μια εξωτική χώρα πολύ μακριά από δω, το υπουργείο Κήπων και Ανθοστολισμού αποφάσισε να αντιμετωπίσει το χρόνιο πρόβλημα της ακαλαισθησίας ενός κεντρικού κρατικού κτηρίου εγκαθιστώντας μια μεγάλη και βαριά ζαρντινιέρα στο μπαλκόνι του 5ου ορόφου.
γράφει ο Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου (Απλός πολίτης)
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές κυβερνήσεις είχαν υποσχεθεί ότι θα αντιμετωπίσουν το θέμα αλλά μέχρι τότε καμία δεν είχε πάρει κάποιο ουσιαστικό μέτρο.
Μετά από ενδελεχή μελέτη κρίθηκε ότι για την ασφαλή στήριξη της ζαρντινιέρας θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν 10 μεγάλα μπουλόνια.
Προκειμένου να μην δοθεί το έργο σε 1- 2 μεγαλοεργολάβους, αποφασίστηκε να σπάσει σε 10 μικρότερες εργολαβίες, η καθεμία από τις οποίες θα αφορούσε ένα μπουλόνι. Ο διαγωνισμός έγινε, οι 10 μειοδότες ανακηρύχθηκαν και το έργο ξεκίνησε.
Ενώ είχε τοποθετηθεί και το πέμπτο μπουλόνι, ήρθε η στιγμή για τις βουλευτικές εκλογές, άλλαξε η κυβέρνηση, ήρθε νέος υπουργός Κήπων και Ανθοστολισμού και προφανώς ζήτησε να αναθεωρηθεί η σύμβαση ως προς το χρώμα των μπουλονιών και το εάν θα ήσαν δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα.
Εν τέλει, με καθυστέρηση μερικών ετών, τοποθετήθηκαν και τα άλλα 5 μπουλόνια, αναρτήθηκε η ζαρντινιέρα και προχώρησε η διαδικασία παραλαβής. Συστήθηκε μια πενταμελής επιτροπή, η οποία ξεκίνησε την παραλαβή.
Προφανώς κάθε εργολαβία θα έπρεπε να παραληφθεί ξεχωριστά. Πριν την παραλαβή των τελευταίων 5 μπουλονιών, ήρθε η ώρα για νέες βουλευτικές εκλογές, άλλαξε ξανά η κυβέρνηση, άλλαξε ξανά ο υπουργός και αναθεωρήθηκε το έργο της παραλαβής των εργολαβιών.
Από τα 5 μέλη της αρχικής επιτροπής δύο παραιτήθηκαν και ένα άλλο συνταξιοδοτήθηκε. Η νέα επιτροπή τελικώς παρέλαβε και τις υπόλοιπες 5 εργολαβίες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι καμία παραλαβή δεν έγινε ομόφωνα. Σε κάθε παραλαβή κάποια από τα τακτικά μέλη της επιτροπής απουσίαζαν και είχαν αντικατασταθεί από αναπληρωματικά, ενώ πάντα ένα ή δυο μέλη δεν αποδέχονταν την παραλαβή, χωρίς να διατυπώνουν τους λόγους.
Μετά από μερικά χρόνια και ενώ η ζαρντινιέρα μας δεν φυτεύτηκε ποτέ, λόγω μη ολοκλήρωσης της εργολαβίας ποτίσματος, μια ωραία μέρα η όλη κατασκευή καταρρέει πάνω σε πλήθος κόσμου το όποιο περνούσε από τον δρόμο, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο 57 συνάνθρωποί μας και να τραυματιστούν άλλοι πολλοί.
Επτάμισι χρόνια μετά, αφού χύθηκε άπλετο φως και το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο, η δικαιοσύνη κινούμενη με ταχύτατους ρυθμούς παρέδωσε το πόρισμα της.
Σε ότι αφορά την κατασκευή, παρότι σε ορισμένα μπουλόνια εντοπίστηκαν κακοτεχνίες, κατέστη αδύνατον να αποδοθούν ευθύνες, αφού κατά κοινή παραδοχή η αστοχία ενός και μόνο μπουλονιού δεν ήταν ικανή να προκαλέσει την κατάρρευση.
Για την ίδια αιτία δεν καταλογίστηκαν ευθύνες και στα μέλη της επιτροπής παραλαβής. Απαρατήρητο πέρασε το γεγονός ότι με τις εναλλαγές των συνθέσεων της επιτροπής παραλαβής, κανένα μέλος δεν είχε συμμετάσχει σε παραπάνω από 5-6 επιθεωρήσεις.
Τελικώς, μετά από 14 χρόνια δικών, αναιρέσεων, αναψηλαφήσεων κλπ, αθωώθηκαν οι πάντες, εκτός από την καθαρίστρια που σκούπισε τη ζαρντινιέρα το πρωί της κατάρρευσης, η οποία κρίθηκε ένοχη για βαριά αμέλεια, διότι δεν προειδοποίησε τους αρμοδίους ότι η ζαρντινιέρα καταρρέει.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή πράγματα είναι εντελώς ατυχής.