Οι Άρχοντες του Σύμπαντος μας είπαν ότι το private equity ήταν ουσιαστικά ένα απλό μοντέλο διαχείρισης κεφαλαίων. Αλλά μια περίπου δεκαετία από τότε που οι μεγάλες αμερικανικές εταιρείες – Blackstone, KKR, Apollo Global, Carlyle Group – άρχισαν να μπαίνουν στο χρηματιστήριο, τα πράγματα μόνο απλά δεν είναι.
Η πολυπλοκότητα των οικονομικών καταστάσεων τους είναι ένας από τους λόγους που οι χρηματιστηριακοί επενδυτές δεν δείχνουν προτίμηση στους μεγάλους εναλλακτικούς διαχειριστές ενεργητικού, οι μετοχές των οποίων κάθε άλλο παρά έχουν εκτιναχτεί από τότε που άρχισαν να διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο.
Τούτο έχει στερήσει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ από διάσημους ιδρυτές εταιρειών private equity όπως ο Λέον Μπλακ, ο Χέρνι Κρέιβις και ο Στέφεν Σβάρτσμαν. Τι κρίμα.
Αλλά η χρηματοοικονομική μηχανική είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν οι χρηματοοικονομικοί μηχανικοί.
Ο τελευταίος ελιγμός – όπως φαίνεται από τις οικονομικές καταστάσεις που δημοσίευσαν οι τέσσερις εταιρείες την προηγούμενη εβδομάδα – για να ενθουσιαστούν οι επενδυτές με τις μετοχές των εταιρειών private equity είναι η εγκατάλειψη μιας παγιωμένης μέτρησης της κερδοφορίας τους, των λεγόμενων καθαρών οικονομικών κερδών.
Κανείς δεν γνωρίζει αν θα αλλάξει τη δυναμική της αποτίμησης των μετοχών. Η αναδιάταξη γραμμών στον ισολογισμό δεν μπορεί να αλλάξει τις αναντιστοιχίες. Οι επενδύσεις σε μετοχές είναι μια δοκιμασία που κρίνεται από τρίμηνο σε τρίμηνο, ενώ οι επενδύσεις σε μη εισηγμένες εταιρείες έχει ορίζοντα πολλών ετών.
Η μέτρηση των καθαρών οικονομικών κερδών περιλάμβανε κέρδη και ζημίες τα οποία αποτιμούνταν με βάση τις τρέχουσες τιμές της αγοράς. Τούτο σήμαινε ότι στα κέρδη περιλαμβάνονταν και επενδύσεις στις οποίες δεν μπορούσε να γίνει αποκομιδή. Η Blackstone για παράδειγμα, ανακοίνωσε καθαρά οικονομικά κέρδη $3,4 δισ. το 2017 έναντι $2,2 δισ. το 2016. Τώρα η Blackstone και οι αντίπαλοι τους προτιμούν μια μέτρηση που λέγεται «διανεμητέα κέρδη». Η μέτρηση αυτή, αν και εξίσου ευμετάβλητη, ισοδυναμεί περισσότερο σε μετρητά και αποτελείται από προμήθειες και από κέρδη από επενδύσεις.
Η πικρή αλήθεια για τις εταιρείες αυτές είναι ότι οι επενδυτές μετοχών δεν εκτίμησαν ποτέ τα μεγάλα αλλά ασταθή κεφαλαιακά κέρδη από εξαγορές. Ωστόσο, μια άλλη μέτρηση γνωστή ως κέρδη από προμήθειες – οι σταθερές αλλά πολύ πιο μικρές προμήθειες διαχείρισης – είναι αυτό που στην πραγματικότητα προσέχουν οι επενδυτές.
Η επεξήγηση των διάφορων αυτών λογιστικών στοιχείων χρειάζεται πολλές σελίδες. Και μολονότι οι προσθήκες και οι αφαιρέσεις που γίνονται δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκες , σε κάθε περίπτωση είναι απίστευτα πληκτικές.
Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο απλά. Οι εταιρείες αυτές θα έπρεπε να δίνουν έμφαση στην πιο απλή μέτρηση που είναι διαθέσιμη: τη μερισματική απόδοση.
Η Apollo, η Blackstone και η Carlyle πληρώνουν όλες μεταξύ 6 με 7%.