«Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά οφείλουμε να συμβάλουμε στην ενδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας», ανέφερε ο Τάκης Θεοδωρικάκος
«Το θέμα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης μας αφορά όλους: ως άτομα και ως οργανωμένη πολιτεία» τόνισε -μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Άγγελου Τσιγκρή για την κακοποίηση και σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών, σε εκδήλωση στην Πάτρα- ο πρώην υπουργός και βουλευτής Νοτίου Τομέα της ΝΔ, Τάκης Θεοδωρικάκος.
«Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά οφείλουμε να συμβάλουμε στην ενδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας, που αποτελεί βασικό κύτταρο λειτουργίας και συνοχής της κοινωνίας μας και είναι κατεξοχήν προοδευτική επιλογή» είπε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Θεοδωρικάκος παρουσίασε τις διαστάσεις του προβλήματος και επισήμανε πως η προστασία των παιδιών είναι δείκτης ανθρώπινου πολιτισμού, παιδείας και σεβασμού της υψίστης αξίας της ανθρώπινης ζωής.
«Το πενταετές στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης, που είναι σε εξέλιξη, πρέπει να υλοποιηθεί στο σύνολό του και να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών και την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος» προσέθεσε.
Ολόκληρη η τοποθέτηση του πρώην υπουργού:
«Καταρχάς επιτρέψτε μου να συγχαρώ το συνάδελφο Άγγελο Τσιγκρή για την συγγραφή αυτού του τόσο σημαντικού, ενδιαφέροντος και χρήσιμου βιβλίου, για το κορυφαίο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευση παιδιών. Πρόκειται για μια εμπεριστατωμένη μελέτη και αξιόπιστη καταγραφή όλου του πλαισίου θεσμικής προστασίας, τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στην Πατρίδα μας.
Το θέμα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης μας αφορά όλους: ως άτομα και ως οργανωμένη πολιτεία. Κανείς δεν πρέπει να κάνει το λάθος να θεωρήσει το θέμα “εξαίρεση” ή ότι είναι “μακριά από το δικό του πλαίσιο ζωής”.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, δεν μπορούμε να μιλάμε για ασφάλεια και προοπτική των ατόμων και της κοινωνίας, αν δεν διασφαλίζουμε απολύτως τον σεβασμό στην σωματική ψυχική υγεία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, πρώτα απ’ όλα των παιδιών. Είναι δείκτης ανθρώπινου πολιτισμού, παιδείας και σεβασμού της υψίστης αξίας της ανθρώπινης ζωής και ιδιαίτερα της παιδικής ηλικίας.
Δυστυχώς, τα κρούσματα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης αυξάνονται και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ως συνέπεια της γενικότερης αύξησης της βίας και της εγκληματικότητας: η οποία συνοδεύεται από την υποχώρηση του θεσμού της οικογένειας και ταυτόχρονα την κακή χρήση του διαδικτύου, που αποτελεί ένα νέο πεδίο πλέον εκδήλωσης εγκληματικών πράξεων.
Ένα στα πέντε παιδιά πέφτει θύμα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης.
Στην Ελλάδα το ποσοστό ανέρχεται στο 16%.
Αυξημένη συχνότητα σεξουαλικής θυματοποίησης εντοπίζεται σε όλες τις ομάδες των πιο ευάλωτων παιδιών (ΑμεΑ, παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες, παιδιά που ζουν σε κοινωνικό αποκλεισμό).
Εννέα στους δέκα δράστες είναι από το στενό οικογενειακό, συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον του παιδιού. Αυτό καθιστά πιο δύσκολη την αποκάλυψη των περιστατικών, καθώς συχνά τα παιδιά-θύματα εκβιάζονται συναισθηματικά, φοβούνται, παραπλανώνται και αποτρέπονται από το να μιλήσουν για αυτό που τους συμβαίνει.
Μόνο δύο από τα εκατό περιστατικά φθάνουν στις αρχές. Τα υπόλοιπα καλύπτονται από σιωπή.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος συνεπώς είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να μειώνουμε τις προσπάθειες. Πρέπει να μας ενεργοποιεί ώστε να αποτελέσει θέμα απόλυτης προτεραιότητας.
Τα εγκλήματα που ορίζουν την παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι τα χειρότερα που μπορεί να διαπράξουν οι πάσης φύσεως εγκληματίες τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς.
Δεν μπορεί να υπάρχει καμία απολύτως ανοχή απέναντι σε εγκληματίες που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά και γενικότερα ανηλίκους. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για νομικά θέματα -παραγραφή, υπό όρους απόλυση κοκ- θα πω μόνο ένα: η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι το θέμα στο οποίο πρέπει να εξαντλήσουμε την αυστηρότητα του κράτους δικαίου.
Αλλά πριν το το “μετά” -που είναι σε κάθε περίπτωση αργά- υπάρχει η πρόληψη.
Από όλους: άτομα, κοινωνία, κράτος.
Από όλους: την οικογένεια, το σχολείο, τον περίγυρο.
Κανείς δεν πρέπει να σιωπά, κανείς δεν πρέπει να ανέχεται.
Όλοι οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση και να πράττουμε, ο καθένας με βάση τον ρόλο και την ευθύνη του. Πάνω απ’ όλα όμως με τη συνείδησή του.
Όπως πολύ συστηματικά παρουσιάζει ο Άγγελος το βιβλίο του, η ελληνική κυβέρνηση έχει διαμορφώσει τα τελευταία χρόνια το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την πρόληψη και την προστασία των παιδιών από την σεξουαλική κακοποίηση.
Πρόκειται για συνένωση δυνάμεων και μέτρων πολιτικής 12 Υπουργείων υπό το συντονισμό της Προεδρίας της Κυβέρνησης με στόχο την αποτελεσματικότερη οργάνωση των δεκάδων πολιτικών που ήδη υπάρχουν.
Το πενταετές στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης, που είναι σε εξέλιξη, πρέπει να υλοποιηθεί στο σύνολό του και να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών και την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η Πολιτεία δρα, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ρόλο των γονέων και των εκπαιδευτικών.
Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά οφείλουμε να συμβάλουμε στην ενδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας, που αποτελεί βασικό κύτταρο λειτουργίας και συνοχής της κοινωνίας μας και είναι κατεξοχήν προοδευτική επιλογή.
Και αυτό προϋποθέτει την αληθινή αγάπη, τον αληθινό αλληλοσεβασμό ανάμεσα σε όλα τα μέλη της οικογένειας και ιδιαίτερα την επιμονή των γονέων να έχουν ελεύθερη και πραγματική επικοινωνία με τα παιδιά τους.
Τα παιδιά μας μπορούν να είναι οι καλύτεροι φίλοι μας και σίγουρα εμείς οφείλουμε να είμαστε οι καλύτεροι φίλοι τους.
Είναι σπουδαίο από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους να τα βοηθάμε να συνειδητοποιούν τις αξίες της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας, της αξιοπρέπειας, της ανάγκης να μιλάνε αμέσως στους γονείς τους για κάθε πρόβλημα που τα απασχολεί, για οποιονδήποτε μπορεί να τους παρενοχλεί.
Να βοηθάμε τα παιδιά να είναι έτοιμα και ικανά να πουν “όχι” σε κάθε μορφή σωματικής ή ψυχικής βίας και κακοποίησης.
Να είμαστε πάντα δίπλα και κοντά τους, εντοπίζοντας ενδεχόμενους κινδύνους στο περιβάλλον τους.
Και να έχουμε πολύ στενή συνεργασία με ανθρώπους που εξ αντικειμένου είναι επίσης κοντά στα παιδιά: όπως είναι οι δάσκαλοι, οι καθηγητές οι προπονητές τους στο πλαίσιο μιας αθλητικής ομάδας.
Το σημαντικότερο είναι να είμαστε εκεί για αυτά. Να αποκαταστήσουμε τη συνοχή, τη λειτουργία και όλες τις διαστάσεις του θεσμού της οικογένειας.
Να ενεργοποιηθεί σε αυτή την κατεύθυνση το σχολείο. Με το οποίο μοιραζόμαστε τον χρόνο των παιδιών μας.
Όλοι μαζί μπορούμε. Αρκεί να σκύψουμε πάνω από το θέμα και ο καθένας μας να παίξει τον ρόλο που του αναλογεί.
Καθώς πεποίθηση μου είναι ότι το υπ’ αριθμόν ένα θέμα για την Ελλάδα είναι η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, δίπλα σε αυτό ή μέσα σε αυτό είναι η προστασία των παιδιών και η πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης».