Η σορός του 3χρονου Άγγελου, του παιδιού που βίωσε αβάσταχτο πόνο κατά τη σύντομη ζωή του, έφτασε στην Αθήνα για την κηδεία του. Ο μικρός, που δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα βαριά τραύματα που υπέστη, από τη μητέρα του στο Ηράκλειο δίνει το μεγαλύτερο μάθημα ζωής και αλτρουισμού καθώς τα όργανά του θα δώσουν ζωή σε δύο άλλους ανθρώπους.
Το τελευταίο ταξίδι
Λίγο μετά τις 06:30 το πρωί της Τετάρτης, το πλοίο που μετέφερε τη σορό του μικρού παιδιού έδεσε στο λιμάνι του Πειραιά. Συγγενείς και φίλοι θα του απευθύνουν το τελευταίο αντίο τις επόμενες ημέρες, με την Αθήνα να αποτελεί τον τόπο ανάπαυσής του.
Η συγκινητική στιγμή της μεταμόσχευσης
Η διαδικασία της αφαίρεσης των οργάνων του παιδιού γέμισε συγκίνηση το ιατρικό προσωπικό. Ο διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής Μεταμοσχεύσεων, Βασίλης Βούγας, μιλώντας για τη στιγμή αυτή, τόνισε πόσο συνταρακτική ήταν η εμπειρία.
“Ήταν ένας άγγελος στη γη και τώρα είναι ένας άγγελος στον ουρανό” είπε εμφανώς συγκινημένος ο κ. Βούγας, περιγράφοντας την ατμόσφαιρα που επικράτησε στο χειρουργείο. Πριν την έναρξη της διαδικασίας, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή ως ύστατος φόρος τιμής στον μικρό δότη.
O κ. Βούγας, μιλώντας για τη στιγμή της μεταμόσχευσης, σημείωσε ότι «πρέπει να μιλήσει το καθήκον και η εμπειρία γιατί με αυτά τα όργανα θα σωθούν άλλοι άνθρωποι».
«Εγώ πρώτος όταν είδα το μικρό κορμάκι του είπα, ω Θεέ μου, τι πάμε να κάνουμε τώρα; Πώς μπορούμε να αφαιρέσουμε ζωτικά μοσχεύματα από ένα τόσο μικρό κορμί;» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Βασίλης Βούγας στο Star.
«Η μεγάλη συγκίνηση που νιώθει ένας άνθρωπος, ένας πατέρας, που βλέπει ένα κορμάκι πάνω στο χειρουργικό τραπέζι για αφαίρεση οργάνων. Είναι συνταρακτική στιγμή αλλά και μια στιγμή που πρέπει να μιλήσει το καθήκον και η εμπειρία γιατί με αυτά τα όργανα θα σωθούν άλλοι άνθρωποι. Ένας μικρός ήρωας, ήταν ένας άγγελος επί γης και τώρα είναι ένας άγγελος στον ουρανό» συμπλήρωσε.
Το βάρος της απόφασης και η ελπίδα της ζωής
Μιλώντας για τη δυσκολία της διαδικασίας, ο κ. Βούγας δεν έκρυψε την ανθρώπινη πλευρά της στιγμής. “Όταν είδα το μικρό του κορμάκι, σκέφτηκα: Ω Θεέ μου, τι πάμε να κάνουμε τώρα; Πώς γίνεται να αφαιρέσουμε όργανα από ένα τόσο μικρό σώμα;” εξομολογήθηκε.
Παρά τη βαθιά συναισθηματική φόρτιση, το καθήκον και η εμπειρία των γιατρών μίλησαν. “Αυτά τα όργανα θα σώσουν ζωές” τόνισε, εξηγώντας τη σημασία της μεταμόσχευσης.
Ο μικρός Άγγελος, αν και έφυγε τόσο νωρίς, θα συνεχίσει να ζει μέσα από τους ανθρώπους που θα λάβουν τα δώρα ζωής που προσέφερε. Ένα παιδί που, παρά το άδικο τέλος του, γίνεται σύμβολο ελπίδας και ανιδιοτελούς προσφοράς.