Στις 5 Μαΐου 2010, στην καρδιά μιας γενικής απεργίας και εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων κατά του πρώτου Μνημονίου, ένα από τα πιο τραγικά περιστατικά της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας εκτυλίχθηκε στην οδό Σταδίου: τρεις υπάλληλοι της τράπεζας Marfin βρήκαν φρικτό θάνατο από ασφυξία, όταν μολότοφ έπληξαν το εν λειτουργία υποκατάστημα.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, δημοσιογράφοι, αυτόπτες μάρτυρες και στελέχη της τότε κυβέρνησης καταθέτουν τις αναμνήσεις τους στο ΒΗΜΑ, σκιαγραφώντας το χρονικό της τραγωδίας και τον εφιάλτη που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια τους.
Ο καπνός, η σύγχυση και η φρίκη
Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, τότε δημοσιογράφος του Mega, συμμετείχε στην πορεία και βρισκόταν απέναντι από τη Marfin, στον «IANO». «Η πορεία είχε τεράστια συμμετοχή. Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη. Ξαφνικά βλέπουμε καπνούς να βγαίνουν από το κτήριο. Δεν καταλαβαίνουμε αμέσως τι συμβαίνει. Κανείς δεν ήξερε πως μέσα εργάζονταν άνθρωποι», θυμάται.
Η πρόσβαση των σωστικών συνεργείων καθυστέρησε λόγω του πλήθους, ενώ, όπως καταγγέλλει, «κάποιοι δεν ήθελαν να περάσει το πυροσβεστικό όχημα». Η μαρτυρία του αποκαλύπτει μια σοκαριστική αλήθεια: «Ίσως κάποιοι να ήθελαν να καεί το κτήριο χωρίς να γνωρίζουν πως ήταν γεμάτο κόσμο».
Marfin: Ένα μικρό πυροσβεστικό σε μια μεγάλη τραγωδία
Αυτόπτες μάρτυρες και δημοσιογράφοι μιλούν για ένα ακατάλληλο, μικρών διαστάσεων πυροσβεστικό όχημα που έφτασε πρώτο στο φλεγόμενο υποκατάστημα. Η μικρή σκάλα του δεν μπορούσε να προσεγγίσει τους ορόφους όπου είχαν εγκλωβιστεί οι υπάλληλοι.
Ο φωτορεπόρτερ Ιάκωβος Χατζησταύρου, που κατέγραψε συγκλονιστικές εικόνες από το σημείο, περιγράφει τη σκηνή ως «χάος χωρίς προηγούμενο». «Στην αρχή νόμιζα ότι καίγεται απλώς κάποιο κτήριο. Μόνο όταν μάθαμε ότι μέσα υπήρχαν άνθρωποι, καταλάβαμε την τραγωδία. Ήταν σοκ. Τίποτα δεν λειτούργησε όπως έπρεπε».
Marfin: Ανθρώπινες ιστορίες πίσω από τους αριθμούς
Τα θύματα δεν ήταν απλώς «οι εργαζόμενοι της Marfin». Ήταν άνθρωποι με όνομα: η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών και έγκυος στον τέταρτο μήνα· ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης, 36 ετών· η Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών. Οι ζωές τους κόπηκαν βίαια, ενώ επιχειρούσαν να διαφύγουν από τον τρίτο όροφο.
Ενημέρωση με καθυστέρηση και ευθύνες μετέωρες
Ο τότε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Υγείας, Αντώνης Δημόπουλος, έφτασε στο νοσοκομείο χωρίς να γνωρίζει την πλήρη εικόνα. «Η πληροφόρησή μου προερχόταν μόνο από δελτία ειδήσεων. Κανείς δεν με είχε ενημερώσει επίσημα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η δικαιοσύνη 15 χρόνια μετά
Η πρώτη δικαστική απόφαση το 2013 καταλόγισε ευθύνη σε στελέχη της τράπεζας για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Το Εφετείο όμως αθώωσε τους κατηγορούμενους. Ωστόσο, τον Δεκέμβριο του 2024, ο Άρειος Πάγος ανέτρεψε την απόφαση, ζητώντας νέα δίκη, κρίνοντας τις προηγούμενες αιτιολογίες ανεπαρκείς.
Όσον αφορά τους φυσικούς αυτουργούς του εμπρησμού, παραμένουν άγνωστοι και ελεύθεροι. Οι κατηγορούμενοι για τη ρίψη μολότοφ, Θοδωρής Σίψας και Παύλος Αντρέεβ, αθωώθηκαν λόγω έλλειψης επαρκών αποδείξεων.
Η μνήμη δεν σβήνει
Δεκαπέντε χρόνια μετά, η τραγωδία της Marfin παραμένει ανοιχτή πληγή. Όχι μόνο γιατί η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμα τελεσιδικήσει, αλλά και γιατί οι ανθρώπινες απώλειες δεν ξεχνιούνται. Όπως λέει ο Ανδρέας Παπαδόπουλος: «Δεν ήταν “τα παιδιά της Marfin”. Ήταν άνθρωποι με όνομα και ζωή. Και παραμένουν αδικαίωτοι».