Μα ανησυχητική δυναμική στη στρατηγική της Ρωσίας, υπονοώντας ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ενδιάμεσο στάδιο σε μια ευρύτερη γεωπολιτική επιδίωξη
Τον κώδωνα του κινδύνου για «επέκταση» του πολέμου από την Ουκρανία στην ευρύτερη περιοχή, κρούει με ανάρτησή του στο Facebook ο Σωτήρης Ντάλης, Αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Διεθνούς Πολιτικής και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ο καθηγητής στην ανάρτησή του, σκιαγραφεί μια ανησυχητική δυναμική στη στρατηγική της Ρωσίας, υπονοώντας ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ενδιάμεσο στάδιο σε μια ευρύτερη γεωπολιτική επιδίωξη.
Στην ανάρτηση του καθηγητή αναδεικνύονται δύο βασικά σημεία
- Η ηγετική αναβάθμιση του Αντρέι Μορντβιτσέφ
Ο νέος επικεφαλής του ρωσικού στρατού ξηράς, Μορντβιτσέφ, δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Πρόκειται για στρατηγό με ενεργή εμπλοκή σε εμβληματικές και σκληρές ρωσικές επιχειρήσεις — όπως στη Μαριούπολη και στην Αβντιίβκα — και με ρητορική που επιβεβαιώνει ότι η Ουκρανία θεωρείται από τη Μόσχα ως «πέρασμα» και όχι τελικός προορισμός. Η φράση του ότι η Ουκρανία είναι απλώς «ενδιάμεσο στάδιο» αποκρυσταλλώνει μια ρωσική στρατηγική επέκτασης. - Η Φινλανδία στο ραντάρ της Μόσχας
Η αναφορά σε ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Καμένκα, κοντά στα φινλανδικά σύνορα, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση επιθετικής στρατιωτικής ηγεσίας, δημιουργεί σενάρια περαιτέρω επέκτασης των εχθροπραξιών — ή έστω ψυχολογικής πίεσης — προς κράτη που εντάχθηκαν πρόσφατα στο ΝΑΤΟ (η Φινλανδία έγινε μέλος το 2023).
Ο καθηγητής φαίνεται να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η Ρωσία βλέπει τη σύγκρουση στην Ουκρανία όχι μόνο ως «πόλεμο αναχαίτισης του ΝΑΤΟ», αλλά και ως προετοιμασία για πιθανές επόμενες φάσεις. Αν η Ουκρανία θεωρείται «μεταβατικό πεδίο», τότε γειτονικά κράτη που απειλούν τη ρωσική αντίληψη για «ζώνη επιρροής» (όπως η Φινλανδία) μπαίνουν στη σφαίρα του πιθανού.
Βεβαίως, μια στρατιωτική επίθεση στη Φινλανδία, δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εύκολα καθώς κάτι τέτοιο θα συνεπαγόταν εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Μόσχα ενδέχεται να εντείνει υβριδικές απειλές (κυβερνοεπιθέσεις, στρατιωτικές ασκήσεις, αποσταθεροποίηση συνόρων).
Μετά από αυτά, εάν η Ρωσία εδραιώσει τον έλεγχο στην ανατολική Ουκρανία και αισθανθεί στρατιωτικά ενισχυμένη, ενδέχεται να επιδιώξει στρατιωτική πίεση προς τη Φινλανδία ή τις Βαλτικές χώρες — όχι απαραίτητα με εισβολή, αλλά με στρατηγική αποτροπής και εκφοβισμού. Δεν μπορεί άλλωστε κανείς να ξεχάσει τον όρο «Φινλανδοποίηση» και το τι αυτός σημαίνει.