Στόχος των «καλών» ισλαμιστών είναι να τρομοκρατηθούν τόσο οι γηγενείς εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, ώστε όσοι δε φονευθούν, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, μια για πάντα.
Του Ανδρέα Τσιφτσιάν
Μετά τις σφαγές των Αλουιτών τον Μάρτιο με πάνω από 3.000 νεκρούς, τους εκτεταμένους βανδαλισμούς στα χριστιανικά νεκροταφεία και τους εμπρησμούς και επιθέσεις στις χριστιανικές εκκλησίες, με αποκορύφωμα αυτή στον Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό, η επίθεση σε άλλη μία μειονότητα στη Συρία, αυτή των Δρούζων, δε συνιστά έκπληξη. Είναι αλυσιδωτές εκκαθαρίσεις κατόπιν σχεδίου.
Δεν πέρασε μία εβδομάδα και μετράμε ήδη 80.000 εκτοπισμένους Δρούζους από τις εστίες τους. 400 είναι μόνο τα στοιβαγμένα πτώματα στο νοσοκομείο της Σουέιντα, το οποίο δέχτηκε επίσης επίθεση, με νεκρούς νοσηλευτές και γιατρούς. Το σύνολο των νεκρών πλησιάζει τους χίλιους, οι περισσότεροι άμαχοι. Ρεύμα, νερό έχουν διακοπεί και η διέλευση ασθενοφόρων έχει αποκλειστεί. Την ίδια τακτική της οθωμανικής πολιορκίας είδαμε και στο Αρτσάχ. Περιουσίες και σπίτια λεηλατούνται και καίγονται. Η πόλη έχει περικυκλωθεί και αποκλειστεί από κάθε βοήθεια και προμήθειες.
Το μοτίβο και αυτής της σφαγής, το ίδιο ακριβώς με όλες τις προηγούμενες. Δεν είναι το γεγονός της φόνευσης μόνον, αυτό που προκαλεί ρίγος απέχθειας. Είναι το ritual, ο «τελετουργικός» τρόπος της ευχαρίστησης και του ηδονισμού. Οι άμαχοι δε φονεύονται απλώς, αλλά κατασφαγιάζονται με πρόδηλο τρόπο εντυπωσιασμού, διασκέδασης και ψυχαγωγίας, μετά από ταπεινωτικό ξύρισμα και βασανισμό. Ψυχορραγούν για ώρες πριν πεθάνουν. Γνωστή πρακτική που την ξέρουμε επίσης από τον ISIS και τη Χαμάς. Δε θα δείξω πολλές εικόνες, ίσως μόνο αυτή να είναι αρκετή. Ο τρόπος της φόνευσης είναι χαρακτηριστικός με το στοιχείο της απόλαυσης, ενώ βιντεοσκοπούν περίφανα.
Στόχος είναι να τρομοκρατηθούν τόσο οι γηγενείς εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες, ώστε όσοι δε φονευθούν, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, μια για πάντα.
Τόσο η Δύση, όσο και ειδικά η ελληνική κυβέρνηση, η οποία όφειλε να νιώθει την υποχρέωση για την προστασία της χριστιανικής μειονότητας των ρουμ ορτοντόξ, είναι ανύπαρκτες. 300.000 οικογένειες των ρουμ ορτοντόξ διαβιούν μόνο στη Σουέιντα, στην οποία, αυτή τη στιγμή, εκτελείται ό,τι κινείται. Η μόνη ελπίδα, η παρέμβαση του Ισραήλ, αλλά, no Jews, no news. Ο «κακός» και ο «καλός», αυτή τη φορά, χαλούν τη σούπα του ορθοπολιτικού αφηγήματος της ηγεμονεύουσας ιδεολογίας.
Και, μπορεί αυτή η ηγεμονεύουσα ιδεολογία των ψευδαισθήσεων και παραισθήσεων ενός ξεδιάντροπα προκλητικού και προσβλητικού επιλεκτισμού να προσεγγίζει το θέμα με «προσεκτική ουδετερότητα», όταν δεν κάνει αβαβά (ναι… για ακόμη μια φορά, μην ψάχνετε ματαίως για «αλληλέγγυους»), ωστόσο, αυτό που συμβαίνει, δεν είναι μόνον η αλυσιδωτή εκκαθάριση μειονοτήτων και η εφαρμογή του τζιχάντ, αλλά, η σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.
Η Τουρκία προσπαθεί να κάνει τη Συρία προτεκτοράτο της και το Ισραήλ θα βρεθεί σε δεινή θέση, αν τα καταφέρει. Για το Ισραήλ, η ανεξαρτησία των Κούρδων είναι ζωτικής σημασίας, διότι το κράτος των Κούρδων θα λειτουργούσε ως «μαξιλάρι» ασφαλείας για το κράτος του Ισραήλ και προγεφύρωμα ανάσχεσης του τζιχαντισμού. Για την Τουρκία, αντίθετα, οι Κούρδοι συνιστούν δυνητικό και ουσιαστικό κίνδυνο. Η Τουρκία φοβάται, ότι ένα κράτος των Κούρδων θα μπορούσε να οδηγήσει, έστω και μακροπρόθεσμα, σε αποσχιστικά και αλυτρωτικά κινήματα στη νοτιοανατολική Τουρκία, όπου οι Κούρδοι συνιστούν πλειονότητα, με αμφισβήτηση της εδαφικής της ακεραιότητας.
Πιστή στο διαχρονικό και ιστορικό της έθος των εκκαθαρίσεων αλλόθρησκων μειονοτήτων, η Τουρκία γνωρίζει, ότι η Συρία θα γίνει τότε προτεκτοράτο υπό τον απόλυτο έλεγχό της, όταν δε θα υπάρχει καμία μειονότητα «στα πόδια της». Είναι η αρχή της ναζιστικής ιδεολογίας: «όλα τα προβλήματα λύνονται με τη βία».
Με αυτό το κράτος θέλουμε να συμφωνήσουμε και διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία στην Κύπρο.
Ήταν πάντα η αγωνία όλων μας, ότι όταν κάποιος δεν αναγνωρίζει εγκλήματα του παρελθόντος και συνεχίζει να τα αρνείται, τότε θα τα ξανακάνει. Συνένοχοι στις σημερινές φρικαλεότητες και όλοι όσοι προσπαθούσαν να στρογγυλοποιήσουν τις Γενοκτονίες ως δήθεν «εκκαθαρίσεις», ως «εκδήλωση ελληνικού εθνικισμού» και «ως ζήτημα υπό ιστορική διερεύνηση».
Η εικόνα αυτή τη στιγμή είναι, ότι οι μειονότητες των ρουμ ορτοντόξ, των Αλαουιτών, των Δρούζων, των Μαρωνιτών, των Κούρδων και του SDF (πολυεθνική και πολυθρησκευτική συμμαχία μεταξύ Κούρδων, χριστιανών Αράβων, Ασσυρίων και Αρμενίων) συνασπίζονται μαζί με το Ισραήλ, όχι μόνον με αλληλεγγύη ανακοινώσεων, αλλά ενόπλως. Ακόμη και οι «Έλληνες της Αντιόχειας» μάχονται στη Σουέιντα υπέρ βωμών και εστιών.
Παράλληλα, οι δυνάμεις όλων των ομαδοποιήσεων του φονταμενταλιστικού τζιχάντ (δηλαδή του HTS, του ISIS, της Αλ Νούσρα, των μισθοφόρων του SNA, των Βεδουίνων και της Τουρκίας) καλούν σε πανστρατιά του ισλαμικού κόσμου, συγκεντρώνουν επιπλέον δυνάμεις και κατευθύνονται, όλο και περισσότεροι, στη νότια Συρία, τόσο από τη Δαμασκό, όσο και από την Τουρκία. Χαρακτηριστική η ανακοίνωση των Σύρων ισλαμιστών προς τους Δρούζους: «η μάχη σας δεν είναι μόνο με τους Σύρους, είναι με ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο».
Το διακύβευμα για τα δύο κράτη, Τουρκίας και Ισραήλ, είναι τεράστιο. Ο θάνατος των μειονοτήτων είναι ζήτημα εθνικής σημασίας για το ένα (ναι, για άλλη μια φορά) και η ανεξαρτησία τους είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για το άλλο. Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και δε θα κλείσει αν δεν υπάρξει ένας αδιαμφισβήτητος νικητής.