Η ιδέα ότι «τα ετερώνυμα έλκονται» έχει τροφοδοτήσει αμέτρητες ιστορίες αγάπης, αλλά και πολλές αντιπαραθέσεις. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η πεποίθηση πως οι κοινές αξίες και ομοιότητες είναι η βάση για μια σταθερή σχέση. Από την άλλη, η άποψη ότι οι διαφορές δημιουργούν γοητεία και φέρνουν ισορροπία. Μια πρόσφατη έρευνα, δημοσιευμένη στο Journal of Social and Personal Relationships, έρχεται να βάλει τα πράγματα σε νέα προοπτική.
Η παραδοσιακή θεωρία και η νέα προσέγγιση
Η κοινωνιολογική θεωρία της ομογαμίας υποστηρίζει ότι τα ζευγάρια με κοινά στοιχεία — όπως παρόμοιο υπόβαθρο, αξίες και τρόπο ζωής — έχουν περισσότερες πιθανότητες να μείνουν μαζί μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, η νέα μελέτη δείχνει πως οι αντικειμενικές ομοιότητες παίζουν μικρότερο ρόλο απ’ όσο πιστεύαμε.
Το στοιχείο που φαίνεται να μετρά περισσότερο είναι η συναισθηματική σύνδεση — το αίσθημα ότι ο σύντροφος μας κατανοεί και μας νοιάζεται, ακόμη κι αν οι προσωπικότητές μας διαφέρουν.
Διαφορές που γίνονται πλεονέκτημα
Η ψυχολογία συχνά ξεχωρίζει δύο αντίθετους τύπους:
-
Τύπος Α: δραστήριοι, οργανωμένοι, φιλόδοξοι
-
Τύπος Β: ήρεμοι, αυθόρμητοι, ευέλικτοι
Αν και εκ πρώτης όψεως μοιάζει δύσκολο να συνυπάρξουν, η συμπληρωματικότητα μπορεί να λειτουργήσει υπέρ τους. Οι δυναμικοί φέρνουν κατεύθυνση και δομή, ενώ οι χαλαροί προσφέρουν προσαρμοστικότητα και ηρεμία. Το κλειδί είναι η ισορροπία: οι μεν να αφήνουν χώρο, οι δε να θέτουν όρια.
Η πραγματική βάση της συμβατότητας
Η έρευνα δείχνει ότι η σταθερότητα μιας σχέσης δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την ομοιότητα ή τη διαφορά, αλλά από την ικανότητα προσαρμογής και αμοιβαίας κατανόησης. Οι διαφορές μπορούν να γίνουν αφορμή για ανάπτυξη, εφόσον αντιμετωπίζονται με σεβασμό και ανοιχτή επικοινωνία.
Η αγάπη δεν υπακούει σε μία και μόνο συνταγή. Άλλοτε έλκεσαι από αυτόν που σου μοιάζει και άλλοτε από εκείνον που σε συμπληρώνει. Στο τέλος, το ζητούμενο είναι ένα: να υπάρχει σύνδεση, σεβασμός και η αίσθηση ότι ο άλλος στέκεται στο πλευρό σου, με όλα τα κοινά και τις υπέροχες διαφορές σας.