Ο Άγνωστος Στρατιώτης είναι σύμβολο συλλογικής μνήμης, τιμής και θυσίας, ενότητας – όχι εργαλείο περιορισμού της διαμαρτυρίας, τονίζει με άρθρο του ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας
Την άποψή του για το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη εξέφρασε ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, με άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής. Όπως τονίζει ο κ. Δούκας εξαπολύοντας πυρά στον πρωθυπουργό για εργαλειοποίηση του μνημείου και επισημαίνοντας πως «ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν κινδυνεύει από τον λαό, άρα δεν υπάρχει ανάγκη για μέτρα προστασίας».
Το άρθρο του Χάρη Δούκα
Η σωστή απάντηση εξαρτάται από τη σωστή ερώτηση. Υπάρχει στ’ αλήθεια κανείς που στο ερώτημα «οφείλουμε να διαφυλάξουμε το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη;» θα απαντούσε αρνητικά; Κατηγορηματικά όχι. Όμως η ερώτηση τέθηκε εκ του πονηρού από τον Πρωθυπουργό, για να δώσει στη συνέχεια μία κακή απάντηση του δικαίως αντιμετωπίστηκε σφόδρα επικριτικά.
Κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε το αυτονόητο, την ευπρέπεια και τη φροντίδα του μνημείου και της πλατείας Συντάγματος, και πρώτα απ’ όλους ο δήμος της Αθήνας. Ο δήμος έπραξε αυτό που όφειλε, με απόλυτο σεβασμό στους ανθρώπους που δίνουν τον αγώνα τους για αλήθεια και δικαιοσύνη και με απόλυτο σεβασμό στην ιερότητα του χώρου.
Αμέσως μετά τη λήξη της απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι, επικοινωνήσαμε μαζί του και αποκαταστήσαμε τον χώρο. Όμως φοβάμαι ότι ο Πρωθυπουργός το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό του όταν έκανε την αρχική του ανακοίνωση ότι αναλαμβάνει ο στρατός την πλατεία, ήταν η ευταξία.
Η πρωθυπουργική ανακοίνωση έγινε με φόντο την άτακτη αναδίπλωση του κυβερνητικού αφηγήματος. Αφού επί 23 μέρες μας πολιόρκησαν με διάφορες απίθανες δικαιολογίες, τελικά υπό το βάρος των πιέσεων βρέθηκε τρόπος να ικανοποιηθεί το αίτημα του Πάνου Ρούτσι και των υπόλοιπων οικογενειών των θυμάτων.
Έγινε επίσης με φόντο τα δημοσκοπικά μηνύματα και τις έρευνες του Μαξίμου που κατέγραφαν τη δυσαρέσκεια των νοικοκυραίων, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Με απλά λόγια ο Πρωθυπουργός εργαλειοποίησε το μνημείο. Το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι σύμβολο. Η χρήση του ως εργαλείο εσωτερικής πολιτικής διαχείρισης των κυβερνητικών αδιεξόδων, κινδυνεύει να υποβαθμίσει το συμβολικό του κύρος.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν ανήκει στην κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη και στην εκάστοτε κυβέρνηση. Είναι σύμβολο συλλογικής μνήμης, τιμής και θυσίας, ενότητας – όχι εργαλείο περιορισμού της διαμαρτυρίας. Αντιπροσωπεύει όλους όσοι έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την πατρίδα.
Γι’ αυτό και η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να το «περιφρουρήσει» από τους ίδιους τους πολίτες, αγγίζει τα όρια του δημοκρατικού αναχρονισμού.
Όχι, δεν φοβόμαστε μην βγουν τα τανκς στους δρόμους, όπως κάποιοι και εντός της κυβέρνησης έσπευσαν να χλευάσουν τις αντιδράσεις στις κυβερνητικές ανακοινώσεις.
Ανησυχούμε όμως γιατί όταν η εξουσία μιλά για «προστασία» του μνημείου, αναφέρεται στην αποστειρωμένη, ελεγχόμενη, ακίνδυνη χρήση του.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης πρέπει κατά την κυβέρνηση, να πάψει να είναι σημείο πολιτικής παρουσίας. Να απονευρωθεί από τις κοινωνικές του αναφορές. Να μετατραπεί σε μουσειακό αντικείμενο, χρήσιμο μόνο για κρατικές τελετές και εθνικές γιορτές. Η κοινωνία, όμως, δεν λειτουργεί με τελετουργίες. Λειτουργεί με μνήμη. Και η ιστορία μας διδάσκει ότι η μνήμη δεν είναι παθητική. Είναι ζωντανή, συμμετοχική και ενίοτε ανυπάκουη.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν κινδυνεύει από τον λαό, άρα δεν υπάρχει ανάγκη για μέτρα προστασίας. Αντίθετα, πρέπει να παραμείνει ανοιχτός στο λαό – σε αυτόν που κουβαλά την Ιστορία, τις διεκδικήσεις αλλά και τις σκιές του παρόντος.
Ο Άγνωστος Στρατιώτης έπεσε για την ελευθερία, όχι για τη σιωπή. Και όταν κάποιος τον θυμάται ευκαιριακά, με βεβαιότητα θα τον ξεχάσει…