Ο κλέφτης έμεινε κρυμμένος όλη τη νύχτα στο μουσείο πριν αρπάξει τον πίνακα και για δύο χρόνια τον κράτησε στο σπίτι του
Η κινηματογραφική ληστεία της περασμένης Κυριακής, στον Λούβρο έφερε στο μυαλό των περισσοτέρων τον αριστουργηματικό πίνακα της Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι και τη δική της κλοπή μέσα από το διάσημο μουσείο.
Η θεαματική κλοπή των κοσμημάτων της συλλογής του Γαλλικού Στέμματος διήρκησε 7 λεπτά και έγινε άμεσα αντιληπτή… Όμως στην περίπτωση της Μόνα Λίζα κανείς δεν το πρόσεξε πριν περάσουν 24 ώρες.
Στις 22 Αυγούστου 1911, ο πιο διάσημος πίνακας εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος, αλλά η απουσία του δεν έγινε αισθητή.
Δύο άνδρες εμφανίστηκαν στο μουσείο με σκοπό να αντιγράψουν τη Μόνα Λίζα, όταν διαπίστωσαν τη θέση της κενή.
Αρχικά, το προσωπικό του μουσείου νόμιζε ότι ο πίνακας είχε μεταφερθεί σε φωτογραφικό στούντιο για αναπαραγωγή, αλλά σύντομα επιβεβαιώθηκε ότι δεν βρισκόταν εκεί.
Μόνο το πλαίσιο και το προστατευτικό γυαλί βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα σε μια σκάλα που οδηγούσε στην Αυλή Βισκόντι , όπως περιγράφεται λεπτομερώς από τους Sortiraparis και Paris Secret.
Έρευνα σε όλο το Παρίσι
Η κλοπή αν και αργά αντιληπτή πυροδότησε μία τεράστια έρευνα με σχεδόν 60 ντεντέκτιβ, και την αστυνομία να να παίρνει τα αποτυπώματα 257 υπαλλήλων σε μία πρωτοποριακή προσπάθεια για την εποχή.
Ο εγκληματολόγος Αλφόνς Μπερτιγιόν, που θεωρείται ο πατέρας της εγκληματολογικής ταυτοποίησης, ηγήθηκε της ανάλυσης του «τόπου του εγκλήματος», αλλά χωρίς αποτέλεσμα με την αστυνομία να διευρύνει την έρευνα αναζητώντας ένα διεθνές δίκτυο διακινητών, σύμφωνα με το TF1 Info .
Το σκάνδαλο υποχρέωσε σε παραίτηση τον διευθυντή του Λούβρου.
Η έρευνα επικεντρώθηκε επίσης σε προσωπικότητες από τον καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό κόσμο. Ο ποιητής Γκιγιόμ Απολινέρ φυλακίστηκε για αρκετές ημέρες, κατηγορούμενος για συνενοχή λόγω της σχέσης του με τον Ζερύ Πιερέ, ο οποίος είχε κλέψει αγαλματίδια από το μουσείο και είχε πουλήσει μερικά στον Πάμπλο Πικάσο. Ο Ισπανός ζωγράφος ανακρίθηκε επίσης, αν και τελικά και οι δύο αθωώθηκαν.
Το μυστήριο που ενίσχυσε τη φήμη
Για τα επόμενα δύο χρόνια, η εξαφάνιση της Μόνα Λίζα έγινε ένα μυστήριο που τροφοδοτήθηκε από θεωρίες και εικασίες . Ο διεθνής τύπος αναζητούσε κάθε στοιχείο, ενώ η Société des Amis du Louvre προσέφερε αμοιβή 25.000 φράγκων και το περιοδικό L’Illustration διπλασίασε το ποσό για την επιστροφή του έργου, σύμφωνα με την Sortiraparis .
Τα σύνορα έκλεισαν, τα τρένα και τα πλοία ελέγχθηκαν, αλλά ο πίνακας πουθενά.
Όλα αυτά μέχρι τον Δεκέμβριο του 1913, όταν στη Φλωρεντία ένας άνδρας που εμφανίστηκε με το όνομα Λεονάρντι, προσέγγισε τον Αλφρέδο Τζέρι, που εμπορευόταν αντίκες και του πρόσφερε τη Μόνα Λίζα έναντι 500.000 λιρών. Ο Τζέρι ειδοποίησε την αστυνομία και συνέλαβαν τον πωλητή σε ένα ξενοδοχείο.
Ήταν ο Βιντσέντζο Περούτζια, ένας Ιταλός υαλουργός που είχε εργαστεί στο Λούβρο και γνώριζε τις αίθουσές του, αλλά και τα ελαττώματα ασφαλείας του.
Κρύφτηκε σε μια ντουλάπα με δύο συνεργούς , τους αδελφούς Βιντσέντζο και Μικέλε Λανσελότι. Καθώς έπεφτε η νύχτα, έφυγαν από την κρυψώνα τους, πήγαν στο Σαλόν Καρέ και κατέβασαν τη Μόνα Λίζα χωρίς δυσκολία. Αφαίρεσαν το προστατευτικό γυαλί, αποσυναρμολόγησαν το πλαίσιο και έκρυψαν τον πίνακα κάτω από τα ρούχα του Περούτζια, ο οποίος περπάτησε προς την έξοδο χωρίς να τον σταματήσει κανείς.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, εξήγησε το κίνητρό του: «Συχνά, όταν δούλευα στο Λούβρο, στεκόμουν μπροστά στον πίνακα του Ντα Βίντσι και ένιωθα ταπεινωμένος που τον έβλεπα έτσι σε μια ξένη χώρα. Το να τον κλέψουν ήταν πολύ απλό . Απλώς έπρεπε να διαλέξω τη σωστή στιγμή… Κανείς δεν με είδε, κανείς δεν με υποψιάστηκε».
Το πατριωτικό συναίσθημα του Περούτζια, και ο ισχυρισμός ότι ήθελε να επιστρέψει τον πίνακα στην Ιταλία έφερε λαϊκή συμπάθεια και η καταδίκη του περιορίστηκε στους 12 μήνες, η οποία αργότερα μειώθηκε σε 7 μηνες.
Η Μόνα Λίζα πραγματοποίησε μια σύντομη περιοδεία στην Ιταλία πριν επιστρέψει θριαμβευτικά στο Λούβρο στις 4 Ιανουαρίου 1914, όπου έκτοτε παρέμεινε υπό αυστηρή φύλαξη.