Πώς ένα ζευγάρι, στα 60 τους χρόνια, γύρισε σελίδα και βρήκε την ηρεμία που έψαχνε
Άφησαν τα πάντα στα 60 τους και αφιερώθηκαν στη ζωή που πάντα ήθελαν. Λιγότερα έξοδα, λιγότερο άγχος και περισσότερη ελευθερία σε κάθε βήμα τους.
Η Σάντρα και ο Τζεφ Μάγερνικ τα είχαν όλα· επιτυχημένες καριέρες ως μεσίτες ακινήτων και ένα μεγάλο σπίτι, κατασκευασμένο κατά παραγγελία σε πέντε στρέμματα γης με θέα στα Όρη Κασκέιν του Όρεγκον.
Όμως, με τον καιρό, η ειδυλλιακή τους ζωή μετετράπη σε… εφιάλτη. Ο Τζεφ υπέστη πολλαπλά καρδιακά επεισόδια, το εισόδημά τους έμεινε στάσιμο και οι λογαριασμοί συνέχιζαν να ανεβαίνουν. Μέχρι το 2023, το ζευγάρι αντιμετώπιζε μία υπαρξιακή απειλή. Χρειάζονταν μία αλλαγή περιβάλλοντος, ώστε να γλυτώσουν από το burn out.
Αφού πούλησαν όλα τους τα υπάρχοντα –τα αυτοκίνητά τους, το σπίτι και τη συλλογή έργων τέχνης που το κοσμούσε– οι Μάγερνικ, πλέον συνταξιούχοι, μετακόμισαν στο εξωτερικό.
Από τον Νοέμβριο του 2023, έχουν ταξιδέψει ή ζήσει σε περίπου δώδεκα χώρες, μεταξύ των οποίων ο Παναμάς, η Κόστα Ρίκα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Γαλλία, το Μεξικό και η Αργεντινή. Αυτήν την περίοδο, διαμένουν στην Αλβανία.
«Το ένιωσα σαν ένστικτο, ότι αυτό το μέρος ήταν καλό για εμάς», ανέφερε η Σάντρα, 62 ετών σήμερα, μιλώντας στο Business Insider.
Στην Αλβανία, το ζευγάρι έχει ζήσει στο Δυρράχιο, στο Πόγραδετς και τώρα στους Αγίους Σαράντα. Αν και η ζωή συνολικά είναι καλή, οι Μάγερνικ έχουν βιώσει κάποιες δυσκολίες προσαρμογής.
Τα πέντε «υπέρ» και «κατά» της ζωής στο εξωτερικό, σύμφωνα με τους Μάγερνικ
Μπορεί να είναι μοναχικά όταν είσαι μακριά από την οικογένεια
Ενώ οι Μάγερνικ ζούσαν σε διαφορετικές πόλεις από τα παιδιά και τα εγγόνια τους πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν κοντά με τις αδελφές της Σάντρα, τις οποίες έβλεπε τακτικά.
«Μου λείπουν μερικά πράγματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το ψάρεμα με καγιάκ μαζί με τις αδελφές μου και να περνώ χρόνο με την οικογένεια», ανέφερε η Σάντρα.
Το γεγονός ότι βρίσκονται σε μία άλλη χώρα, χιλιάδες χιλιόμετρα και ώρες μακριά από τους αγαπημένους τους, ήταν δύσκολο και το ζευγάρι παραδέχτηκε ότι μερικές φορές νιώθει μοναξιά.
«Υπάρχει έλλειψη πρόσωπο με πρόσωπο επαφής. Χάνεις την επαφή με φίλους και οικογένεια, είσαι λιγότερο εμπλεκόμενος στις καθημερινές τους ζωές. Ακόμα κι αν είσαι πολύ εσωστρεφής, μερικές φορές το νιώθεις σαν μοναξιά, γιατί δεν έχεις αυτή την ομάδα γύρω σου», σημείωσε ο Τζεφ, 62 ετών.
Τρώνε υγιεινά στην Αλβανία
Φυσικά, ένα μεγάλο πλεονέκτημα της ζωής στην Αλβανία και την Ευρώπη γενικότερα είναι η πρόσβαση σε τρόφιμα υψηλής ποιότητας, τοπικής παραγωγής, τα οποία περιέχουν λιγότερη ζάχαρη, χρωστικές και συντηρητικά, όπως επεσήμαναν.
«Σίγουρα έχουμε παρατηρήσει ότι νιώθουμε πιο υγιείς. Η κατανάλωση ζάχαρης έχει μειωθεί αισθητά. Τα τρόφιμα εδώ δεν είναι τόσο γλυκά όσο στις περισσότερες χώρες», σχολίασε η Σάντρα. Ο Τζεφ είπε ότι ακόμα και τα… συσκευασμένα νουντλς (σ.σ. πολύ δημοφιλή ζυμαρικά στην Ιαπωνία) έχουν λιγότερο νάτριο.
«Πού και πού, για μεσημεριανό, κάνουμε μία μικρή “αταξία” και τρώμε ράμεν με μία χούφτα κατεψυγμένα λαχανικά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μπορούσα να χρησιμοποιώ το 1/3 του φακέλου με τα καρυκεύματα που έρχεται με τα ράμεν, αλλά το μεγάλο σοκ εδώ ήταν ότι όταν βάζεις ολόκληρο το φακελάκι, πάλι δεν είναι αρκετά αλμυρό», προσέθεσε.
Ξοδεύουν λιγότερα σε υγειονομική περίθαλψη και στέγαση
Αν και το ζευγάρι δεν χρειάστηκε σοβαρή ιατρική περίθαλψη ή δεν αντιμετώπισε κάποια επείγουσα κατάσταση ενώ ταξίδευε στην Αλβανία, χρειάστηκε να προμηθευτούν ορισμένες συνταγογραφούμενες θεραπείες.
Όχι μόνο η διαδικασία είναι απλή, αλλά κοστίζει και πολύ λιγότερο απ’ ό,τι περίμεναν, σύμφωνα με τον Τζεφ.
«Η υγειονομική περίθαλψη είναι πολύ πιο προσιτή· τα φάρμακά μου συνήθως κοστίζουν λιγότερο από τη συμμετοχή που πλήρωνα πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες», περιέγραψε.
Το ζευγάρι εξοικονομεί, επίσης, σημαντικά χρήματα στη στέγαση. Πριν μετακομίσουν στο εξωτερικό, νοίκιασαν για λίγο ένα στούντιο 28 τετραγωνικών μέτρων στο Ρέντμοντ του Όρεγκον για 1.200 δολάρια / μήνα.
Στο Πόγραδετς, ωστόσο, νοίκιασαν ένα μεγάλο διαμέρισμα με πλήρη κουζίνα, πλυντήριο και τρία μπαλκόνια με θέα στη λίμνη Οχρίδα. Η βραχυχρόνια μίσθωση –που περιλάμβανε κοινόχρηστα και γρήγορη σύνδεση στο διαδίκτυο– στοίχιζε περίπου 1.100 δολάρια / μήνα. Θα ήταν ακόμη φθηνότερο αν υπέγραφαν ετήσιο συμβόλαιο.
Η εκμάθηση νέας γλώσσας και νομίσματος είναι δύσκολη
Η ζωή σε μία διαφορετική χώρα σημαίνει προσαρμογή σε ένα νέο περιβάλλον, που συχνά περιλαμβάνει την εκμάθηση νέας γλώσσας, την προσπάθεια να ενσωματωθείς στην τοπική κοινωνία και φυσικά, να εξοικειωθείς με τα πρακτικά, όπως να μάθεις πώς να ψωνίζεις στο τοπικό σούπερ μάρκετ.
«Ασχολείσαι με διαφορετικό νόμισμα και διαφορετική γλώσσα, έτσι κάθε επίσκεψη στο παντοπωλείο απαιτεί λίγο περισσότερη προσπάθεια», προσέθεσε ο Τζεφ.
Αισθάνονται λιγότερο αγχωμένοι, έχουν περισσότερη ελευθερία
«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της ζωής εδώ είναι μάλλον ο πιο αργός ρυθμός ζωής. Οι άνθρωποι εδώ δεν βιάζονται τόσο, ούτε είναι το ίδιο αγχωμένοι», υποστηρίζει ακόμη.
Αντί να αρχίζουν τη μέρα τους σε ένα γραφείο ή να ελέγχουν συνεχώς τα μέιλ τους, οι Μάγερνικ είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν. Περνούν τις μέρες τους περπατώντας κατά μήκος της παραλίας της λίμνης Οχρίδας, διαβάζοντας ή χαλαρώνοντας στην ακτή.
Η Σάντρα σημείωσε ότι αυτή η αίσθηση ελευθερίας έχει βελτιώσει την ποιότητα της ζωής τους. «Πριν φύγουμε, ήμουν εργασιομανής. Μάλιστα, όταν αποφασίσαμε να φύγουμε, συνεννοήθηκα με τον προϊστάμενο να με κρατήσει στο προσωπικό, σε διοικητικό ρόλο, επειδή αγαπούσα πραγματικά τη δουλειά μου. Όμως, ύστερα από περίπου 6 – 9 μήνες ταξιδιών, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα πλέον να το κάνω αυτό. Το άγχος απλώς εξαφανίστηκε», ολοκλήρωσε.