Οι δύο σελίδες ανελέητης επίθεσης που αφιέρωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη Ζωή Κωνσταντοπούλου – «Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα»
Δύο σελίδες γεμάτες χαρακτηρισμούς και επικρίσεις αφιερώνει στη Ζωή Κωνσταντοπούλου ο Αλέξης Τσίπρας, στο βιβλίο του «Ιθάκη» που κυκλοφόρησε σήμερα.
Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται στην πρώην πρόεδρο της Βουλής με αρκετά πιο επιθετικούς όρους από εκείνους που χρησιμοποιεί για άλλα πρόσωπα εντός του βιβλίου του, ενδεικτικό της μεγάλης έντασης που υπάρχει ανάμεσά τους ακόμη και σήμερα.
Ο πρώην πρωθυπουργός τη χαρακτηρίζει «χαρακτηριστική περίπτωση αυτοκαταστροφικής αδιαλλαξίας» και τονίζει ότι η διαχείρισή της ήταν «μία από τις πλέον επώδυνες εμπειρίες εκείνης της περιόδου. Είχα ήδη μετανιώσει για την πρόταση που της είχα απευθύνει να αναλάβει τη θέση της Προέδρου της Βουλής»
Αναφορικά με τον τρόπο που ασκούσε τα καθήκοντά της η κ. Κωνσταντοπούλου, ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι «η στάση της ήταν συστηματικά συγκρουσιακή και παρελκυστική. Ήταν εξάλλου εξαρχής αντίθετη σε κάθε ιδέα Συμφωνίας, χωρίς όμως να αισθάνεται την παραμικρή ανάγκη να καταθέσει μια εναλλακτική πρόταση.
Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας την κατηγορεί ότι μετά την επίτευξη της συμφωνίας το καλοκαίρι του 2015, «αξιοποίησε τη θεσμική της θέση ως προέδρου της Βουλής στην οποία είχε εκλεγεί με δική μου πρόταση».
«Αντί να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλίου, επέλεξε να παρεμποδίζει ενεργά τις διαδικασίες, προκαλώντας καθυστερήσεις σε κρίσιμες ψηφοφορίες. Έτσι, εκτυλίχθηκαν γεγονότα που προσβάλλουν κάθε έννοια σοβαρότητας, με εξαντλημένους Βουλευτές να κοιμούνται στα έδρανα, γιατί οι συνεδριάσεις άρχιζαν εσκεμμένα τα μεσάνυχτα. Η ίδια καθυστερούσε σκόπιμα να ανέβει στην έδρα, με αποτέλεσμα οι διαδικασίες να διαρκούν ως το επόμενο πρωί», αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας και συνεχίζει σε πολύ έντονο ύφος:
«Εμείς πασχίζαμε να εξασφαλίσουμε ένα δάνειο-γέφυρα, για τα καλύψουμε τις ανάγκες της χώρας, κι αυτή δημιουργούσε συνεχώς διαδικαστικά προσκόμματα. Αντί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη και να παραιτηθεί από ένα αξίωμα, που της είχε ορίσει μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία με την οποία πλέον διαφωνούσε κάθετα, επέμενε με εξουσιαστική μανία, γαντζωμένη στην καρέκλα, προσδοκώντας προφανώς ότι μια τέτοια στάση θα της επέτρεπε να εκπληρώσει τις αρχηγικές της φαντασιώσεις».
Το «αφιέρωμα» στη Ζωή Κωνσταντοπούλου ολοκληρώνεται με μια ιδιαίτερα σκληρή παράγραφο, όπου κάνει λόγο για θεσμική υπονόμευση του ρόλου της ως ΠτΒ, γελοιοποίηση του Κοινοβουλίου, ενώ κλείνει με τη φράση ότι «η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα».
Αναφέρει συγκεκριμένα:
«Το αποκορύφωμα της απρόβλεπτης και εμμονικής στάσης της ήρθε όμως αργότερα, τον Αύγουστο, στις διαδικασίες ψήφισης της δανειακής σύμβασης. Η διαρκής αναβολή, οι τεχνητές καθυστερήσεις, η ασυνήθιστη διαδικαστική αυστηρότητα σε σημείο υπερβολής, έδειχναν μια ανώριμη πολιτική συμπεριφορά, η οποία υπονόμευε τον ρόλο που έπρεπε να υπηρετεί. Αντί για θεσμική εγγυήτρια, είχε μετατραπεί σε παράγοντα γελοιοποίησης του Κοινοβουλίου. Εξαντλούσε εσκεμμένα και κρατούσε το Σώμα της Βουλής ξάγρυπνο μέχρι τις 6 το πρωί, χωρίς να υπηρετεί κανέναν θεσμικό σκοπό, πέρα από την ανάγκη για την έκφραση της διαφωνίας της με θεαματικό τρόπο. Δυστυχώς, η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα».