Τραμπ εναντίον Κίνας: Αλεξανδρούπολη – «Φρούριο» των ΗΠΑ – Τι κρύβεται πίσω από την Cosco;

Κατά την τελετή ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ στην πρώτη του θητεία ανέφερε ότι το America First έχει ως συνέπεια ότι και τα άλλα Έθνη – Κράτη έχουν το δικαίωμα να τοποθετήσουν τα εθνικά συμφέροντά τους πρώτα.

Η νέα Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας των ΗΠΑ απομακρύνεται από την πορεία προς ένα Παγκόσμιο Κράτος και αναστρέφει τους δείκτες του Πολιτισμικού Πυλώνα (Συστημική Γεωπολιτική Ανάλυση του Ιωάννη Μάζη) που οδηγούσαν σε αυτό (woke politics, μαζική μετανάστευση, αντιδυτικισμός κοκ).

Εδώ διαφαίνεται πως οι μονομερείς αναλύσεις ορισμένων “στοχαστών” έπλεαν σε πελάγη φενάκης παρασυρόμενοι από μία φαντασιακή μεγαλομανία για να τους παίζουν τα συστημικά ΜΜΕ. Η woke ατζέντα θεωρείται από την διακυβέρνηση Τραμπ υβριδική επιχείρηση εναντίον των ΗΠΑ και της Δύσης εν συνόλω και μάλλον υποβοηθούμενη και από την Κίνα. Η επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες εκ μέρους των Δυτικών εθνοκρατικών δρώντων κρίνεται απαραίτητη ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη σύγκλιση. Επαναπροσδιορίζει τον πολιτισμό και την οικογένεια ως ρητά ζητήματα εθνικής ασφάλειας, εισάγοντας έτσι την εγχώρια πολιτική των πολιτιστικών ζητημάτων (cultural politics) στο πεδίο λήψης αποφάσεων εθνικής ασφάλειας.

Παράνομη μετανάστευση και woke

Το έγγραφο καταδικάζει τις πολιτικές διαφορετικότητας, ισότητας και ένταξης (DIVERSITY, EQUITY, AND INCLUSION – DEI) ως πηγή θεσμικής παρακμής και το παρουσιάζει ως πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Το ζήτημα δε της μαζικής παράνομης (αλλά και της νόμιμης μετανάστευσης) εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο υπό την ομπρέλα του woke racism. Η παρούσα διοίκηση λοιπόν έχει διαβάσει πολύ καλά την ιστορία της Ρώμης η οποία πριν πέσει είχε αρκετά χρόνια νωρίτερα παρακμάσει πολιτισμικά.

Τα πρόσωπα πίσω από τις πολιτικές

Ο Τζέι Ντι Βανς είναι πρωτεργάτης αυτού του πολιτισμικού αναστοχασμού και έχει στο πλευρό του τον δισεκατομμυριούχο Πίτερ Τιλ ο οποίος έχει βαθιά φιλοσοφική εποπτεία επί του ζητήματος. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ έχει δηλώσει ότι εάν η εκθετική αύξηση των ισλαμιστικών πληθυσμών εντός της Μ. Βρετανίας οδηγήσει στην εκλογή ενός ισλαμιστή Πρωθυπουργού αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να έχουν απέναντί τους μία χώρα ισλαμιστική με πρόσβαση σε πυρηνικά.

Κρίνοντας όμως με απογυμνωμένο τρόπο από τη σφαίρα της ιδεολογίας δανειζόμενοι το γνωσιολογικό σχήμα του διανοουμένου Παναγιώτη Κονδύλη “Ισχύς και Απόφαση” η αναβίωση της εθνικής ταυτότητας, της παραδοσιακής οικογένειας, του Χριστιανισμού και της ελευθερίας του λόγου κρίνεται απαραίτητη για να επαναφέρει τον απομακρυσμένο Δυτικό πολίτη σε ένα πλαίσιο για το οποίο να θέλει να παλέψει. Υπό αυτήν την έννοια οι παρατηρήσεις του Douglas Murray σύμφωνα με τις οποίες κανένας Δυτικός δεν θα παλέψει για μία Δύση που αποδομεί την εθνική ταυτότητα όλων των κρατών της, διαλύει την πυρηνική οικογένεια και απο-Χριστιανοποιεί την επικράτειά της διαδραμάτισαν εξέχοντα ρόλο. Και διαδραμάτισαν εξέχοντα ρόλο διότι για να ανασχέσουν οι ΗΠΑ την Κίνα χρειάζονται πληθυσμούς που να βρίσκονται σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο που να θέλουν να υπερασπιστούν.

Η πολιτική πάνω από την οικονομία

Ο οικονομικός πυλώνας είναι επίσης προφανέστατα κρίσιμος αφού και εκεί οι ΗΠΑ περνούν μέσω των δασμών αλλά και των κινήτρων σε πρωτοφανή περίοδο επαναβιομηχάνισης. Το ότι αυτό το ζήτημα αναβαθμίζεται ως στοιχείο ασφαλείας των ΗΠΑ σημαίνει ότι εντάσσεται στο πλαίσιο ανάσχεσης της Κίνας λόγω των πολλών εργοστασίων που μετακόμισαν εκεί ιδιαίτερα από την δεκαετία του 1990 και μετά. Σηματοδοτεί και κάτι άλλο όμως εκτός του γεγονότος ότι αλλάζει το υπόδειγμα από παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό σε εθνικό καπιταλισμό.

Σηματοδοτεί και την προτεραιοποίηση της πολιτικής έναντι της οικονομίας. Εν ολίγοις, οι κρατικές υπηρεσίες δεν θα αφήνουν πλέον εύκολα περιθώρια ευελιξίας σε πολυεθνικές εταιρείες εάν δεν εναρμονίζονται οι στόχοι τους με εκείνους του βαθέως κράτους. Ο Ρούμπιο το είχε καταστήσει αυτό σαφές στην επίσκεψή του στην Καραϊβική όπου επιχειρεί, όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου, να αναστρέψει την επέκταση της Κίνας δίνοντας ισχυρά αντικίνητρα σε χώρες που σε επίπεδο υποδομών και χρέους έχουν καταστεί σχεδόν αποικίες της Κίνας.

Δόγμα Μονρόε – Τραμπ

Υπάρχει επίσημη αναβίωση αλλά με σημαντική επέκταση, ένα «Trump corollary» (συμπλήρωμα), του Δόγματος Μονρόε. Τουτέστιν, η Αμερική θα «αρνηθεί σε μη ημισφαιρικούς ανταγωνιστές τη δυνατότητα να τοποθετήσουν δυνάμεις ή άλλες απειλητικές οντότητες να κατέχουν ή να ελέγχουν στρατηγικά κρίσιμα περιουσιακά στοιχεία, στο Ημισφαίριό μας». Επί του πεδίου αυτό αποδεικνύεται από την χρησιμοποίηση του στρατού για την εξολόθρευση των καρτέλ.

Ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, ο Τραμπ, τήρησε την υπόσχεσή του στέλνοντας την Ομάδα Κρούσης Αεροπλανοφόρου Gerald R. Ford στην Καραϊβική. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν τα ναρκωτικά ως αστυνομικό ζήτημα· ο Τραμπ διέταξε άμεσες στρατιωτικές επιχειρήσεις, βυθίζοντας έως και 22 σκάφη και σκοτώνοντας τουλάχιστον 83 φερόμενους διακινητές.

Στο ζήτημα της Αρκτικής τώρα, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι υφίσταται μία άτυπη συμφωνία με την Ρωσία ώστε να χωριστούν οι ζώνες επιρροής και η κάθε χώρα να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό πλούτο και τις σπάνιες γαίες μέσα στην συμπεφωνημένη ζώνη της η κάθε μία.

Αυτό το Τραμπικό “ντηλ” εξηγεί εν μέρει και την στάση του τελευταίου στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο. Δίνει κίνητρα στην Ρωσία ώστε να συνεχίσει να είναι συνομιλητής της Δύσης διότι κρίνει πως η Κίνα είναι σημαντικότερη απειλή σε σχέση με τις ΗΠΑ. Επομένως και εδώ το όλο πλέγμα εξετάζεται κάτω από το πρίσμα της ανάσχεσης της Κίνας.

Δεν υπηρετεί τον αμερικανικό απομονωτισμό

Σε επίπεδο δόγματος εξωτερικής πολιτικής δίνεται εμμέσως πλην σαφώς και μία απάντηση σε εκείνους από το κίνημα MAGA που ήθελαν μία Αμερική νεο-απομονωτιστική. Το America First δεν είναι απομονωτισμός. Το America First είναι νεο – Τζακσονιανισμός. Ο ιστορικός Πρόεδρος των ΗΠΑ, Άντριου Τζάκσον, ήτο ταυτοχρόνως εξαιρετικά σκεπτικός στις υπερπόντιες παρεμβάσεις της Αμερικής και λυσσαλέα προωθητικός των αμερικανικών συμφερόντων.

Αυτό αποκωδικοποιείται ως υποστήριξη πολεμικών ενεργειών σ

τοχευμένων και όχι εκτεταμένων σε σημεία που πλήττονται τα αμερικανικά συμφέροντα. Τρανό παράδειγμα ως προς αυτό αποτελούν οι στοχευμένοι βομβαρδισμοί του Ιράν στο πλαίσιο υποστήριξης του σημαντικότερου αντιπροσώπου (proxy) των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή, το Ισραήλ.

Και εδώ το νέο δόγμα εξυπηρετεί την ανάσχεση της Κίνας αφού το Ιρανικό καθεστώς ευρίσκεται σε συνεννόηση με το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας και μάλιστα είναι αποδέκτης του νέου δρόμου του μεταξιού (BRI).

Το νέο δόγμα και τα ελληνοτουρκικά

Και φτάνουμε στο κρίσιμο για εμάς τώρα, τα ελληνοτουρκικά. Η άφιξη της πρέσβεως Γκίλφοϊλ ευθύς εξαρχής έδειξε την βούληση των ΗΠΑ να επεκτείνουν συμφωνίες που απομειώνουν για να μην πούμε εξαλείφουν την Ρωσική ενεργειακή διείσδυση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ο κάθετος διάδρομος του αμερικανικού φυσικού αερίου περνά διά μέσω Αλεξανδρουπόλεως. Πολλοί αναλυτές πανηγύρισαν ισχυριζόμενοι ότι πρόκειται περί μίας στρατηγικής αναβάθμισης της Ελλαδος. Λάθος. Πρόκειται περί στρατηγικής αναβάθμισης των ΗΠΑ στην Μεσόγειο.

Η πρέσβης διεμήνυσε ότι ίσως κάτι πρέπει να γίνει με την Κόσκο. Παραταύτα, για τα Ελληνικά συμφέροντα αυτό που πρέπει να εξετάσει η ελληνική κυβέρνηση είναι ότι η Αλεξανδρούπολη αναβαθμίστηκε εξαιτίας της “απειλής” της Κόσκο επειδή η τελευταία είναι μέρος της στρατηγικής της Κίνας για την αναβίωση του νέου δρόμου του μεταξιού. Το ίδιο ισχύει εν μέρει και για τον λιμένα Θεσσαλονίκης και την όποια έμμεση επιρροή ασκεί η Ρωσία μέσω αυτού.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να πατήσει την μπανανόφλουδα. Ναι, οι ΗΠΑ είναι ο σημαντικότερος εταίρος της Ελλάδος διότι η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να βρίσκεται στο πλευρό των ναυτικών/θαλασσίων δυνάμεων. Είναι γνωστά τα γραπτά του Θουκυδίδη για τους δεδομένους όμως. Ένας δεδομένος σύμμαχος δεν διαθέτει διαπραγματευτικά εφόδια. Ανάμεσα στις επιδιώξεις των ηγεμονικών δυνάμεων η Ελλάδα οφείλει με επιδέξιο τρόπο να επιλύσει τα ελληνοτουρκικά ζητήματα με εκείνη νικητή.

Εάν μας έμαθε κάτι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι ότι αποκτήσαμε επιπλέον διπλωματικό κεφάλαιο διότι δήθεν ήμασταν μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος. Αντιθέτως, όταν είδαν οι ανταγωνιστές μας ένα κράτος που υποχώρησε έναντι ενός αδύναμου αντιπάλου του αποθρασύνθηκαν.

Οι Τούρκοι εκτός ότι επιδιώκουν να μας κλείσουν δυτικά του 25ου Μεσημβρινού ανακάλυψαν τουρκικό πληθυσμό στα Δωδεκάνησα, κλείνουν την Θεολογική Σχολή της Χάλκης, μετέτρεψαν ανιέρως την Αγιά Σοφιά σε Τζαμί, υποδαυλίζουν τεχνητά την μετατροπή του ελληνικού πληθυσμού της Θράκης σε μειονότητα, κατασκεύασαν το Τουρκο-Λιβυκό Σύμφωνο και ούτω καθ’ εξής.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει να εκμεταλλευτεί την βούληση του Ισραήλ να αποκτήσει στρατηγικό βάθος προς δυσμάς, την βούληση των ΗΠΑ να μην περάσει ο κινεζικός BRI από την Ελλάδα, την βούληση της Ινδίας και των ΗΠΑ να περάσει ο IMEC από την Ελλάδα εκμεταλλευόμενη δε την πρόσκαιρα ταραγμένες σχέσεις της Ινδίας με τις ΗΠΑ ελέω Πακιστάν, δασμών και ενεργειακών κυρώσεων λόγω εισαγωγής ρωσικής ενέργειας στην πρώτη από την δεύτερη αλλά και να παρατηρήσει τα αξιοπρόσεκτα βήματα της Αιγύπτου που κάνει συμφωνίες με την Ελλάδα, την Τουρκία, τις ΗΠΑ και την Ρωσία.

Ο Αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία, Μπάρακ, εμμέσως πλην σαφώς μίλησε για την αντιστροφή της αποικιοκρατικής συμφωνίας Σάικς – Πικό όπου Γαλλία-Αγγλία-Ρωσία διαμοίρασαν σε ζώνες επιρροής τα ανατολικά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αναφερόμενος στο γεγονός ότι η δημιουργία Εθνών-Κρατών δεν βοήθησε την Μέση Ανατολή. Αυτή η προβληματική διατύπωση για τα Ελληνικά συμφέροντα όπου εμμέσως δίνεται τυράκι στην Τουρκία να ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ έναντι της Κίνας και της Ρωσίας αποτελεί κάτι που δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε.

Τα έθνη πρώτα

Κατά την τελετή ορκωμοσίας του Ντόναλντ Τραμπ στην πρώτη του θητεία ανέφερε ότι το America First έχει ως συνέπεια ότι και τα άλλα Έθνη – Κράτη έχουν το δικαίωμα να τοποθετήσουν τα εθνικά συμφέροντά τους πρώτα. Μάλιστα, έχει αποδειχτεί ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει σε υψηλότερη εκτίμηση ηγέτες που είναι σκληροί διαπραγματευτές για την πατρίδα τους.

Τους σέβεται και τους ακούει με μεγαλύτερη προσοχή έναντι ηγετών που τοποθετούν επιχειρηματικά συμφέροντα πάνω από το συμφέρον του Έθνους τους. Η Ελλάδα λοιπόν και πρέπει και μπορεί να κινηθεί σε αυτό το πλαίσιο. Αρκεί η ρητορική της και οι στόχοι της να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος. Τα «έξω οι βάσεις του θανάτου» ή η διαπραγμάτευση του στυλ «τελάρα με πατάτες» είναι σίγουρα προς τη λάθος κατεύθυνση.

Πηγή