Τι το ‘θελα το πάνω κάτω με τα πεθερικά: Εννιά στις δέκα περιπτώσεις συμβίωσης με γονείς – πεθερικά, η αλήθεια να λέγεται, πάνε λάθος
Διαβάστε παρακάτω μια χαρακτηριστική εμπειρία.
Με τον αρραβωνιαστικό μου είμαστε μαζί δύο χρόνια, και πρόσφατα είπαμε να μείνουμε μαζί μέχρι τον γάμο για να μαζέψουμε λίγα λεφτά μέχρι να πάμε σε δικό μας σπίτι. Οι γονείς του μένουν σε δίπατο σπίτι και προτείναν να μας παραχωρήσουν το πάνω κομμάτι να μένουμε εμείς. Εννοείται δεχτήκαμε με χαρά γιατί ακόμα τώρα προσπαθούμε να σταθούμε στα πόδια μας και κάθε βοήθεια είναι σημαντική.
Το πρόβλημα όμως, ξεκίνησε σχεδόν με το που μπήκαμε μέσα. Η πεθερά μου κάθε 2 ώρες ανεβαίνει πάνω να ρωτά αν θέλουμε κάτι, να βρίσκει δικαιολογίες να μπαίνει μες στο σπίτι να δει αν το έχω καλά, να φωνάζει που κάτω να πάμε να πιάσουμε φαγητό ή ότι θέλει βοήθεια, για να κατεβαίνει ο γιος της κάτω. Και δεν είναι μόνο αυτά.
Ο πεθερός μου που εν στην σύνταξη και είναι σπίτι συνέχεια επίσης, δεν σταματά να κάνει δουλειές με φασαρία, ή να θυμάται μερεμέτια και να βαράει τοίχους και πόρτες. Δεν λέω, σπίτι τους είναι, αλλά ξέρουν ότι δουλεύω από το σπίτι και χρειάζομαι έστω κάποιες ώρες ησυχία. Επίσης είναι και η αδερφή του άντρα μου που αντί να δουλεύει, έρχεται πάνω για καφέ να μου πει τα προβλήματά της, και ενώ με βλέπει πως δουλεύω, δεν φεύγει. Έχει τώρα δύο μήνες είμαι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού.
Μίλησα και με τον αρραβωνιαστικό μου και μου είπε πως έχω δίκαιο και πως θα τους μιλήσει αλλά ακόμα δεν έχει κάνει τίποτα. Εκείνος λείπει όλη μέρα και όταν έρχεται του αρχίζουν τους διάφορους συναισθηματικούς εκβιασμούς και αυτός υποκύπτει.
Ο γάμος μας είναι σε δύο χρόνια, αλλά εγώ δεν αντέχω ούτε δύο μέρες ακόμα εκεί μέσα.
Νιώθω ότι χάνω τα λογικά μου.
Η γνώμη του ειδικού
Tοξικότητα. Μόνο αυτό μπορεί να περιγράψει αυτό που ζεις και καλό είναι να απομακρυνθείς το συντομότερο δυνατό. Έχουμε πει πολλές φορές σε αυτήν εδώ τη στήλη που η συμβίωση με τους γονείς μετά τα 18-25 θα έπρεπε να απαγορεύεται.
Εντούτοις δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι πλέον τα πράγματα οικονομικά για τους περισσότερους νέους είναι τόσο δύσκολα που η ενοικίαση ή η αγορά σπιτιού είναι όνειρο απατηλό και όντως το να μείνεις με τους γονείς είναι μια οικονομικά συμφέρουσα λύση, αλλά τι γίνεται με όλα τα υπόλοιπα όταν η οικογένεια είναι extremely παρεμβατική;
Παρότι δεν ξέρω τα οικονομικά σας δεδομένα, θα σου πρότεινα να μιλήσεις με τον αρραβωνιαστικό σου και να βρείτε έναν χώρο, έστω και μακριά, αν είναι πιο καλές οι τιμές, για να ζήσετε μόνοι σας, ήρεμοι! Εναλλακτικά, εάν δεν υπάρχει αυτή η επιλογή, τότε πρέπει να αλλάξεις εσύ τη ρουτίνα σου για να επιβιώσεις.
Ή ξεκίνα να πηγαίνεις γραφείο, εάν έχεις, ή βρες ένα καφέ, shared space ή κάποιο άλλο φιλικό σπίτι και πήγαινε να δουλεύεις από εκεί, ώστε να μην είσαι στο σπίτι τις «ώρες αιχμής».
Και γενικά φτιάξε το πρόγραμμά σου με τέτοιο τρόπο ώστε να συναντιέστε όσο λιγότερο γίνεται.