Ποιός ήταν ο Λουντοβίκο Λιπαρίνι;


Ιταλός ζωγράφος και δάσκαλος της ζωγραφικής, που εμπνεύστηκε από τον ξεσηκωμό των Ελλήνων το 1821.

Ο Λουντοβίκο Λιπαρίνι (Ludovico Lipparini) γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1800 στην Πολωνία (Μπολόνια) και σπούδασε ζωγραφική στη γενέτειρά του. Το 1825 εγκαταστάθηκε στη Βενετία και από το 1831 άρχισε να διδάσκει ζωγραφική στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών.

Ο Λιπαρίνι διακρίθηκε ως ζωγράφος προσωπογραφιών και ιστορικών θεμάτων και ανήκει στη νεοκλασσική σχολή. Μαθητής του υπήρξε ο ζακυνθινός ζωγράφος Διονύσιος Τσόκος (1820-1862), που επηρεάστηκε καθοριστικά από την τεχνική και τη θεματολογία του δασκάλου του.

Ο πιο γνωστός πίνακάς του είναι η προσωπογραφία του αρχαιολόγου κόμη Λεοπόλντο Τσικονιάρα (1825, Πινακοθήκη Βενετίας), ενώ πίνακές του με θέματα από την ελληνική μυθολογία και ιστορία βρίσκονταν στις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές της Ιταλίας. Επηρεασμένος από ρομαντικό πνεύμα της εποχής του και τον ξεσηκωμό των Ελλήνων το 1821, ζωγράφισε μία σειρά από πίνακες με ελληνικά θέματα, όπως «Ο όρκος του Λόρδου Βύρωνα στον τάφο του Μάρκου Μπότσαρη» (1850, Δημοτικό Μουσείο Τρεβίζο), «Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη» (1841, Δημοτικό Μουσείο Τεργέστης) και «Ο Αρχιεπίσκοπός Γερμανός μπήγει το λάβαρο με τον σταυρό στον γκρεμό των Καλαβρύτων» (1838, Πινακοθήκη Μιλάνου, λιθογραφία του πίνακα στο Εθνολογικό Μουσείο Αθηνών). Πηγή έμπνευσης για τον ζωγράφο στάθηκε η τετράτομη «Ιστορία της αναγεννήσεως της Ελλάδος» του γάλλου φιλέλληνα Φρανσουά Πουκεβίλ.

Ο Λουντοβίκο Λιπαρίνι πέθανε στη Βενετία στις 19 Μαρτίου 1856, σε ηλικία 56 ετών.

ΠΗΓΗ


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ