Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δευτεραγωνιστές της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου και μίλησε για τα αστέρια του ελληνικού κινηματογράφου.
Ωστόσο οι ρόλοι του στις περισσότερες ταινίες υπήρξαν τόσο χαρακτηριστικοί, που ακόμα και σήμερα θυμόμαστε τις ατάκες του:
«Θα πάω στα γραφεία μας στο Λονδίνο, να γίνω άντρας… Μπάααιιι» έλεγε ως κακομαθημένο πλουσιόπαιδο στο «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» και αναλογιζόταν «Τι είναι ο άνθρωπος; Ενα τίποτα» ως «παρλαπίπας» δικηγόρος στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»…
Ο Δημήτρης Καλλιβωκάς πρωταγωνιστής δεν έγινε ποτέ. Και το παραδέχεται και ο ίδιος.
Μιλώντας στην «Espresso» κάνει ένα απολαυστικό flashback στις εποχές που έπαιζε με όλες τις μεγάλες σταρ (Αλίκη Βουγιουκλάκη, Ρένα Βλαχοπούλου) και θυμάται περιστατικά που γράφονται για πρώτη φορά…
Στο υπέροχο αρχοντικό σπίτι του, στην Κηφισιά, τα πάντα είναι ανθισμένα και όλα περνούν από τα δικά του χέρια. Στο σαλόνι του σπιτιού του δεν θα δεις φωτογραφίες του ούτε βραβεία, αλλά όλα εκείνα που κατάφερε να δημιουργήσει με τα χέρια του.
Κάποια Σαββατοκύριακα, μάλιστα, μαζί με την επί 49 χρόνια συνοδοιπόρο του στη ζωή Ιωάννα, πηγαίνει στο εξοχικό τους σπίτι στην Τήνο για ηρεμία.
«Δεν έκανα καταχρήσεις. Στα μπουζούκια πήγα καμιά δεκαριά φορές όλες κι όλες στη ζωή μου. Και αυτές μόνο όταν ήμασταν περιοδεία στην επαρχία. Επίσης δεν κάπνισα ποτέ. Οπότε τα βράδια έπαιρνα το αυτοκινητάκι μου και ερχόμουν σπίτι να κοιμηθώ», δήλωσε.
Σήμερα ξυπνάει πολύ πρωί απολαμβάνοντας τον υπέροχο κήπο του με την τεχνητή λιμνούλα που έχει φτιάξει ο ίδιος.
«Ήταν το 1930. Στα 10 χρόνια μου είδα μπροστά μου όλα τα δεινά του πολέμου. Ο πατέρας μου είχε νοικιάσει ένα σπίτι στην πλατεία Βάθη. Δεν θα ξεχάσω όταν έμπαιναν οι Γερμανοί, εγώ είχα ανέβει στην ταράτσα. Και ακούγονταν οι Γερμανοί με εμβατήρια και τις αρβύλες τους να πατούν στους δρόμους. Είχα κι έναν αδερφό μεγαλύτερο και ευτυχώς στο σπίτι έμπαιναν δύο δελτία φαγητού, του πατέρα μου και του αδερφού μου, για να φάμε. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι στην Αθήνα ο κόσμος έζησε μεγάλη πείνα» θυμάται και συνεχίζοντας την αφήγηση χαμήλωσε το βλέμμα.
«Ευτυχώς που έζησα τον πόλεμο. Είναι άδικο αυτό που λέω, αλλά ο πόλεμος με δίδαξε να προσέχω, να σέβομαι τους συνανθρώπους μου. Εβλεπα τους νεκρούς από την πείνα να τους κουβαλάνε με καρότσια. Εγώ έκανα τέσσερα χρόνια να φάω κρέας και τρία χρόνια να φάω ψωμί» μας λέει.
Σχολείο πήγε στου Τοσίτσα για μερικά χρόνια, «όμως μετά, επειδή δεν υπήρχαν χρήματα, έβγαλα το 9ο Γυμνάσιο. Ομως είχα ψώνιο το θέατρο. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να γίνω ηθοποιός. Και επειδή ζωγράφιζα με πήγε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Αλλά εγώ την κοπάναγα και πήγαινα στη δραματική σχολή».
Και τελικά γίνεται ηθοποιός και μάλιστα αποφοιτά με άριστα, έχοντας δασκάλους τον Ροντήρη, τον Βεάκη και τον Σιδέρη. «Εγώ είμαι καλύτερος στην κλασική κωμωδία» παραδέχτηκε.
Τα τερτίπια της Αλίκης και η «πόρτα» από τον Σακελλάριο
Από το 1955 και μετά ο Δημήτρης Καλλιβωκάς έγινε ένας από τους απαραίτητους ηθοποιούς στο θέατρο.
Πρωτοέπαιξε αρχαία τραγωδία με τον Αλέξη Μινωτή, την Κατίνα Παξινού, τον Θάνο Κωτσόπουλο, την Αννα Συνοδινού, τη Μαίρη Αρώνη και σιγά σιγά καθιερώθηκε.
Ωστόσο στον κινηματογράφο η επιτυχία άργησε να έρθει.
«Η δεύτερη ταινία που έπαιξα ήταν “Ο Μιμίκος και η Μαίρη” με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Και υπάρχουν ωραία παρασκήνια από αυτή την ταινία: Βασικό ζευγάρι ήταν η Αλίκη και ο Μπάρκουλης. Τους υπόλοιπους ηθοποιούς μάς έβαλαν σε δεύτερους ρόλους. Η Αλίκη είχε το πάθος να γίνει πρωταγωνίστρια, σταρ. Είχαμε, λοιπόν, μια σκηνή που είμαστε οι δυο μας με την Αλίκη. Είπε τότε ο σκηνοθέτης να κάνουμε πρώτα τα γενικά πλάνα. Και αφού τα κάναμε, μετά είπε η Αλίκη: “Να κάνουμε τα δικά μου κοντινά, γιατί είμαι κουρασμένη”. Ο σκηνοθέτης δέχτηκε. Τα πλάνα έδειχναν το κεφάλι της και το δικό μου αυτί. Και μόλις τελείωσε και ήρθε η δική μου σειρά, ξαναείπε “Δεν αντέχω, αχ, δεν αντέχω άλλο” και έτσι δεν έγιναν ποτέ τα δικά μου κοντινά πλάνα».
Τελικά πώς ήταν ο χαρακτήρας της Αλίκης;
«Ήταν μια σπουδαία ηθοποιός για τον κινηματογράφο. Στο θέατρο όχι και τόσο, αν και σεβόταν πολύ τους συναδέλφους της. Όμως είχε τη μανία, το πάθος να γίνει σταρ. Και έγινε σούπερ σταρ! Καθοδηγούσε τον κόσμο όπως αυτή ήθελε. Στον κινηματογράφο εκμηδενιζόσουν κοντά της. Ακόμα και όταν ήταν ερωτευμένη με τον Παπαμιχαήλ, στα πλάνα που ήταν οι δυο τους, η Αλίκη πάντα προσπαθούσε να είναι ένα κλικ πιο πάνω από εκείνον», είπε και με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει υποστηρίζει ότι ο Παπαμιχαήλ στο θέατρο ήταν καλύτερος ηθοποιός.
Η μεγάλη ευκαιρία για τον Δημήτρη Καλλιβωκά ήρθε στην ταινία «Η θεία απ’ το Σικάγο» με τη Γεωργία Βασιλειάδου.
Όμως, όπως λέει, «την εποχή που γυριζόταν η σκηνή με τα τσιγάρα που σβήνει η Βασιλειάδου στην άμμο ήμασταν στην Επίδαυρο για τον “Ιππόλυτο”. Και εγώ και ο Παπαμιχαήλ. Κάλεσαν λοιπόν τότε πρώτα τον Δημήτρη να παίξει τη σκηνή. Όμως επειδή δεν μπορούσε να φύγει, κάλεσαν εμένα. Και γυρίζουμε όλη τη σκηνή. Και ξαφνικά λέει ο Αλέκος Σακελλάριος: “Δεν μου κάνει ο Καλλιβωκάς. Θα περιμένουμε να τελειώσει ο Παπαμιχαήλ από την Επίδαυρο και θα τη γυρίσουμε με εκείνον”. Και έτσι έχασα την ευκαιρία να εξελιχθώ στον κινηματογράφο».
Ωστόσο, δεν παραπονιέται για τίποτα, αντιθέτως θεωρεί ευλογία ότι έπαιξε σε 90 θεατρικά έργα, 32 ταινίες καθώς και σε επιλεγμένες σειρές της μικρής οθόνης.
Πηγή: www.gossip-tv.gr