Εσείς η νεολαία, τέλος πάντων, δεν τα έχετε καθόλου καλά με τη θρησκεία. Ήταν ανάγκη να φύγεις τόσο νωρίς απ’ την εκκλησία;
– Μα, ξέρετε, μητέρα, ήμουν πολύ κουρασμένη, τόσες ώρες οδήγηση και με τα παιδιά να έχουν ζαλιστεί, δεν είχα κουράγιο να καθίσω να ακούσω και τα δώδεκα Ευαγγέλια.
– Και η Μαρία, η κόρη της Γιαννούλας της αυγουλούς, ήρθε από μακριά αλλά έμεινε μέχρι το τέλος. Τώρα θα μου πεις, έτσι όπως ήταν, καλύτερα να μη καθόταν αλλά…
– Μια χαρά ήταν η κοπέλα. Εγώ την είδα όταν έμπαινε και τη χαιρέτησα.
– Καλά, δεν πρόσεξες ότι φορούσε την ίδια καφέ φούστα με πέρσι; Φαντάσου πόσο τσιγκούνης θα είναι ο άντρας της που δεν της δίνει λεφτά ούτε για μια φούστα. Εμ, και το μαλλί! Πώς ήταν έτσι; Ήρθε στην εκκλησία με αλογοουρά! Ποιος ξέρει όμως τι θα περνάει στο σπίτι της. Στο χωριό λένε πως ο άντρας της τα έχει με μια γειτόνισσα και καθημερινά την πηγαινοφέρνει στη δουλειά, δήθεν ότι δουλεύουν κοντά. Ψέματα! Αλλά κι αυτή, έτσι όπως είναι πώς να τον κρατήσει; Ο άντρας θέλει τη γυναίκα να είναι περιποιημένη. Να περπατάει και να τρίζουν τα πατώματα.
– Εγώ μια χαρά περιποιημένη την είδα.
– Ναι, καλά τώρα. Περιποιημένη ήταν η Γιώτα, η κόρη του Μπάμπη του μπακάλη. Αυτή, μάλιστα! Με το μαλλί της από το κομμωτήριο, με τα νύχια της ωραία φτιαγμένα και το φόρεμά της το ακριβό- φαινόταν, εγώ το κατάλαβα τόσα χρόνια μοδίστρα.
– Πότε προλάβατε και είδατε τα νύχια της;
– Ε, πώς, φαίνονται! Έχει μια πεθερά αυτή, διαμάντι. Ό,τι πει η Γιώτα! Κορόνα την έχει στο κεφάλι της. Αυτή κι εγώ τόσο καλές πεθερές. Αχ, ήσασταν τυχερές εσύ κι η Γιώτα. Όλο το χωριό λέει ότι μιλούσατε με την τύχη σας. Όχι σαν τη Διαμάντω του Γιώργου του τραχανέμπορα. Άτυχη κοπέλα! Ο άντρας της δουλευταράς και καλό παιδί, μα η πεθερά της σκέτη οχιά. Ούτε που της δίνει σημασία. Ούτε τα παιδιά της κρατάει κι από λόγια πολλά και πικρά. Άσπρισαν τα μαλλάκια της από τις στεναχώριες. Νέα κοπέλα κι αρρώστησε. Γι αυτό δεν τα βάφει. Γιατί είναι άρρωστη. Όλο το χωριό το λέει.
– Καλέ μητέρα, ντροπή πια! Τι πράγματα είναι αυτά; Η κοπέλα έχει έτσι τα μαλλιά της επειδή της αρέσουν και να σας πω κιόλας ότι είναι πολύ της μόδας.
– Καλά, καλά, πες εσύ τα δικά σου. Εσύ τώρα δηλαδή το βλέπεις λογικό νέα κοπέλα αντί να βάψει τα μαλλιά όπως κάνουν όλες, αυτή τα αφήνει για τη μόδα; Είσαι πολύ αγαθή για να πιστεύεις αυτά που σου λέει. Τέλος πάντων, πάω για ύπνο γιατί αύριο το πρωί θα πάμε στην εκκλησία για την αποκαθήλωση. Δε φαντάζομαι να μην έρθεις. Να βάλεις κανένα ωραίο φορεματάκι. Τόσα σου έχει αγοράσει ο γιος μου!
– Μάλιστα, μητέρα!
– Πάω να ανάψω πρώτα το καντήλι. Δε μπορώ να κοιμηθώ αν δε κάνω τη προσευχή μου. Κάθε σωστός Χριστιανός θα πρέπει να προσεύχεται κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και κάθε πρωί αφού ξυπνήσει. Η πίστη μου στον Θεό μού δίνει τόσα χρόνια δύναμη και κατάφερα να αναστήσω μια οικογένεια μόνη μου μετά το θάνατο του άχρηστου του πεθερού σου. Θεός σχωρέστον!
Καλό Πάσχα, και προσοχή στο μαλλί, στο νύχι, στο φόρεμα και φυσικά… τον σύζυγο αλά μπρατσέτα. Σας βλέπει ο κόσμος!
Δήμητρα Μουλαρά, συγγραφέας