Ήταν 1987 όταν ο Mark Frauenfelder διάβασε ένα άρθρο στο Whole Earth Review σχετικά με την επερχόμενη επανάσταση των indie περιοδικών και αμέσως το μυαλό του ξεκίνησε να δουλεύει διαφορετικά. Μαζί με τη γυναίκα του ξεκίνησαν το Boing Boing, ένα pop culture και τεχνολογικό περιοδικό, το οποίο τελικά ξεκίνησε να κυκλοφορεί το 1995 (πρώτα σε έντυπη μορφή και αργότερα online).
Παράλληλα διατήρησε την εργασία του σε μια δισκογραφική εταιρεία ενώ εργαζόταν και σαν κειμενογράφος στο Wired. Όλα αυτά τα έκανε και τα απολάμβανε, έχοντας πάντοτε την ικανότητα να τα διαχειρίζεται εξίσου καλά, αλλά και να γεννά νέες ιδέες επάνω τους. Και το παράδειγμα του Frauenfelder είναι το πιο χαρακτηριστικό για το πώς μπορεί να πετύχει κάποιος επαγγελματικά, όχι απαραιτήτως κάνοντας μόνο ένα πράγμα. Αρκεί να ακολουθήσει δυο βασικές οδούς.
Ο βασικός κανόνας του portfolio
Στην ερώτηση «με τι ασχολείσαι;» οι περισσότεροι από εμάς απαντάμε με μια λέξη ή προσπαθούμε με μερικές ακόμη να περιγράψουμε το επάγγελμά μας και τις αρμοδιότητες που έχουμε στο χώρο εργασίας μας. Αλλά από πότε μια απλή δουλειά πρέπει να καθορίζει όλα αυτά για τα οποία είσαι ικανός; Είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι, οι περισσότεροι υποθέτουν ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν ένα πολύ συγκεκριμένο μονοπάτι στη ζωή τους, περνώντας το μεγαλύτερο κομμάτι της επαγγελματικής τους πορείας κάνοντας μόνο ένα συγκεκριμένο πράγμα. Φτάνουν μάλιστα σε σημείο να πιστεύουν πως έχουν γίνει master σε αυτό. Είναι όμως πάντοτε έτσι τα πράγματα;
Σίγουρα όχι.
Η καριέρα σου πρέπει να αλλάζει και να εξελίσσεται – για να πετύχεις πραγματικά θα πρέπει να μην περιορίσεις το γνωσιολογικό σου πεδίο και τις ικανότητές σου σε ένα μόνο πράγμα. «Όταν με ρωτούν με τι ασχολούμαι, δυσκολεύομαι να απαντήσω με ακριβείς όρους. Συνηθίζω να λέω πώς είναι κειμενογράφος, blogger, managing editor και πολλά ακόμη σχετικά. Γενικά είμαι τύπος που θα κάνει πράγματα που απαιτούν δημιουργικότητα και επικοινωνία. Όλα αυτά μου έχουν χαρίσει ένα πλούσιο portfolio που μπορεί να μου ανοίξει -και μου ανοίγει- πόρτες για πολύ ενδιαφέροντα projects, που μπορεί να είναι και διαφορετικά μεταξύ τους» λέει χαρακτηριστικά ο Frauenfelder.
Ένα μυαλό που αποσπάται
Σχεδόν κανένας δημιουργικός επαγγελματίας δεν μπορεί πάντοτε να είναι 100% συγκεντρωμένος πάνω στο αντικείμενο της εργασίας του. Θα υπάρξουν στιγμές -και πολλές μάλιστα- που το μυαλό του θα ταξιδεύει κάπου αλλού. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα κακό. Ένας ταξιδιάρικος νους μπορεί να είναι ένα σημαντικό επαγγελματικό όπλο αν ξέρεις πώς να το χρησιμοποιήσεις.
Το 1985, ο Michael Jackson γράφοντας μουσική σκεφτόταν κάτι άλλο και δεν ήταν απολύτως συγκεντρωμένος. Αυτό που είχε καρφωθεί στο μυαλό του ήταν μια σπάνια συλλογή με 250 τραγούδια των Beatles, την οποία και τελικά απέκτησε έναντι $47.500.000. Πριν βιαστείς να βγάλεις τα συμπεράσματά σου, μάθε πως μετά από λίγα χρόνια, η συγκεκριμένη συλλογή άξιζε σχεδόν 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια – ένα από τα μεγαλύτερα deals που έγιναν ποτέ στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας.
Αυτό έρχεται να συμπληρώσει όσα διάβασες πιο πάνω για το portfolio: o Jackson εκτός από μουσικός έγινε και ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Το μυστικό εδώ είναι να μπορείς να συγκρατείς και να επεξεργάζεσαι ταυτόχρονα πολλές διαφορετικές ιδέες. Ή -για να το προχωρήσουμε και ένα βήμα πιο πέρα- να μπορείς ακόμη και να συνδυάσεις μεταξύ τους τις ιδέες αυτές.