Θέλω με σένα που διαβάζεις αυτή τη στιγμή τα γραφόμενά μου να μοιραστώ όσα είχα την ευκαιρία να ακούσω πρόσφατα από έναν άνθρωπο, που έζησε ζωή θυελλώδη, μια ζωή που του έπαιξε περίεργα παιχνίδια και του επιφύλασσε μεγάλες περιπέτειες κι ανατροπές… από τον άλλο μου εαυτό. Ίσως σε αυτά που θα διαβάσεις, βρεις κάτι που θα σου φανεί χρήσιμο.
«… Να ξέρεις πως πάντα μια μεγάλη περιπέτεια σε κάνει πιο σοφό. Κι όχι τόσο η ίδια η περιπέτεια όσο αυτά που ακολουθούν μετά. Σε εκείνο το “μετά” που πρέπει να σταθείς όρθιος, θα μάθεις όσα δεν είχες μάθει όλα τα προηγούμενα χρόνια της ζωής σου μαζί. Πολλοί θα σπεύσουν να σου συμπαρασταθούν ειδικά στην αρχή. Πρόσεχε, όμως, δεν έχουν όλοι αγαθές προθέσεις και δεν μιλώ μόνο για τους ξένους.
Απεναντίας, μάλιστα, ανάμεσα σε αυτούς μπορεί να συναντήσεις ανθρώπους με μεγαλύτερη καθαρότητα. Κάποιοι σε νοιάζονται πραγματικά, δε λέω. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που αρέσκονται στο να αυτοανακηρύσσονται “προστάτες” και “σωτήρες”, παρεμβαίνοντας διαρκώς στη ζωή σου και στις αποφάσεις σου. Παραμέρισέ τους. Εσύ ξέρεις τι πραγματικά είναι καλό για σένα. Δώσε βαρύτητα σε ό,τι σε ανακουφίζει προσφέροντάς σου μικρές χαρές και προχώρα μπροστά.
Πρόσεχε όσους επιχειρούν να σε διευκολύνουν, τάχα να σε στηρίξουν και την ίδια στιγμή σου θυμίζουν με τον τρόπο τους ότι τους χρωστάς, έχοντας ως στόχο έτσι τη μετατροπή της σχέσης σας σε σχέση εξάρτησης κι υποτέλειας. Μην αφήνεις περιθώρια σε κανέναν να σου κουνάει απειλητικά το δάχτυλο. Πάντα να αναλαμβάνεις εσύ την ευθύνη για τη ζωή σου.
Εξάλλου, δικές σου είναι οι επιλογές , δικά σου και τα σωστά και τα λάθη. Άλλαξε τρόπο σκέψης, λοιπόν, μην είσαι άλλο πια ανοιχτό βιβλίο με τους ανθρώπους γύρω σου, σίγουρα όχι με όλους. Δε λέω να τους εξαπατάς, όχι βέβαια. Το ξέρω εξάλλου ότι δε θα το έκανες, γιατί δε συνάδει με το αξιακό σου σύστημα. Φυλάξου όμως, μην ανοίγεσαι σε όλους, κράτα και για τον εαυτό σου σκέψεις και προβληματισμούς. Μη δίνεσαι σε όλους.
Ξέρεις εξάλλου, πως όσοι δεν έχουν δική τους ζωή, αρέσκονται να ασχολούνται με τις ζωές των άλλων, για να καλύψουν τα συναισθηματικά τους κενά. Ε, μη τους δίνεις την ευκαιρία να λειτουργήσει η ζωή σου ως το μέσο με το οποίο θα διαχειριστούν τα αδιέξοδά τους. Κράτα μακριά σου τους τοξικούς ανθρώπους. Όλους αυτούς που απομυζούν την καθημερινότητά σου προκαλώντας σου τύψεις κι ενοχές. Δεν τους χρειάζεσαι δίπλα σου.
Οριοθέτησε τη σχέση σου μαζί τους, πριν σε καταστήσουν πιόνι τους, υποχείριό τους. Αποστασιοποιήσου από όσους νιώθεις ότι έχουν την ικανότητα να κυριαρχούν στο μυαλό σου. Πρόσεχε, μην παρασύρεσαι, αντιστάσου. Πάνω από όλα η αξιοπρέπειά σου, η πιο ακριβοθώρητη κι ακριβοπληρωμένη αρετή.
Έχε στο νου σου και τούτο εδώ, ότι οι μεγάλες περιπέτειες φέρνουν συχνά και μοναξιά. Άλλο, όμως, μοναξιά κι άλλο μοναχικότητα. Την πρώτη στην επιβάλλει συχνά η ίδια η ζωή, καθώς σε φέρνει προ τελελεσμένων κι αναπόδραστων καταστάσεων κι εσύ καλείσαι να τη διαχειριστείς. Κάντο. Το οφείλεις, εξάλλου, στον εαυτό σου.
Η μοναχικότητα όμως είναι επιλογή, εσύ θα επιλέξεις αν θες να μείνεις μόνος σου,ή αν θα κρατήσεις κάποιους ανθρώπους κοντά σου. Βέβαια, λίγοι θα σε καταλάβουν πραγματικά. Και πώς να σε καταλάβει, εδώ που τα λέμε, κάποιος που δεν έχει ζήσει κάτι ανάλογο. Ο πόνος σου είναι για αυτόν πόνος άγνωστος, αφού δεν τον έχει περάσει. Μόνο αυτός που έζησε κάτι ανάλογο και πάλι ζήτημα είναι. Βλέπεις η ενσυναίσθηση και η κατανόηση είναι και θέμα ανθρώπου. Πόσο μεγάλο, δηλαδή, φρόντισε με τις πράξεις του να κάνει το άλφα το αρχικό, ώστε δικαίως να λέγεται Άνθρωπος.
Είναι σημαντικό, ωστόσο, να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος που θα σου ανοίξει την αγκαλιά του, όταν πονάς, όχι από οίκτο, αλλά γιατί πραγματικά σε νοιάζεται. Να ξέρεις πως θα προσφερθεί κάποιος να κλάψεις στον ώμο του χωρίς να σε κρίνει, χωρίς να σε κάνει να νιώσεις άσχημα. Που θα επιχειρήσει να ζεστάνει την ψυχή σου με το βλέμμα του και με τη σιωπή του.
Αλλά έχει και το σθένος να σε ταρακουνήσει, όταν σε δει να βυθίζεσαι, να είσαι αυτοκαταστροφικός ή να παραιτείσαι. Που είναι εκεί για σένα όταν τον χρειαστείς και ξέρει ότι κι εσύ θα κάνεις το ίδιο, θα σπεύσεις να σταθείς δίπλα του, πριν ακόμα στο ζητήσει. Θα μου πεις: υπάρχουν αδελφές ψυχές; Ίσως και να υπάρχουν.
Θεώρησε, πάντως, τον εαυτό σου ευτυχή αν αισθανθείς ότι υπάρχει έστω κι ένας δίπλα σου που συμμερίζεται πραγματικά τη χαρά σου και τη λύπη σου, γιατί η χαρά γεννά το φθόνο και τυφλώνει τους ανθρώπους, ακόμα κι αν είναι μικρή κι ασήμαντη. Η λύπη δε, συχνά, προκαλεί στους άλλους ικανοποίηση, που δύσκολα κρύβεται.
Όμως να θυμάσαι ότι δεν πρέπει να διεκδικείς την αποκλειστικότητα από τους ανθρώπους που στέκονται δίπλα σου, ούτε και να νιώσεις ότι απειλείσαι από τις νέες κοινωνικές επαφές αυτών, που τους θεωρείς δικούς σου. Αγάπη σημαίνει σεβασμός στις επιλογές των άλλων. Φοβάσαι εξάλλου ότι θα χάσεις κάτι, όταν ξέρεις ότι δεν το έχεις, ότι δεν το είχες ποτέ.
Κι όσους τυχόν επιχειρούν να σε βλάψουν, μην τους κρατάς κακία, συγχώρεσέ τους, μη δηλητηριάζεις την ψυχή σου με αισθήματα μίσους για αυτούς, αλλά δείξτους την απαξίωσή τους και απομακρύνσου με αξιοπρέπεια. Άνθρωπος που σε πούλησε μια φορά και πρόδωσε την εμπιστοσύνη σου, είναι θέμα χρόνου να το ξανακάνει. Μη θεωρείς δεδομένο ότι όλοι λειτουργούν και συμπεριφέρονται όπως εσύ και μην απογοητεύεσαι όταν η αντίδραση και τα λόγια των άλλων σε πληγώνουν. Έτσι είναι οι άνθρωποι κάποιες φορές, ψυχή μου, σκληροί κι ανάλγητοι. Δεν παύουν ποτέ να μας αιφνιδιάζουν και να μας εκπλήσσουν. Θωρακίσου με μηχανισμούς άμυνας.
Όσο για εκείνους που θα συναντήσεις στο δρόμο σου και θα τους ακούσεις να παρατηρούν αιχμηρά πως μια χαρά σε βλέπουν, αγνόησέ τους. Ναι, είσαι μια χαρά, γιατί πέφτεις, σηκώνεσαι και ξαναπέφτεις, αλλά δεν παύεις να αγωνίζεσαι. Ούτε τους δίνεις τη χαρά να σε πουν “καημένο”.
Ναι, είσαι μια χαρά, γιατί ενώ η ψυχή σου κλαίει από τον πόνο, εσύ στους γύρω σου χαμογελάς κι ενώ νιώθεις ότι τα δάκρυά σου έχουν στεγνώσει, σπεύδεις να προσφέρεις ό,τι σου έχει απομείνει από θετική ενέργεια, γιατί έτσι είσαι εσύ, ζεις για να δίνεις, ζεις μέσα από τη δοτικότητά σου κι ας ξέρεις ότι σε περνάνε για αφελή.
Είπαμε πολλά και θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη περισσότερα. Μη σου περνάει από το μυαλό όμως ότι όλα αυτά τα εφάρμοσα στη ζωή μου και τα έκανα όλα καλά. Κάθε άλλο μάλιστα. Μέσα από τα λάθη μου τα έμαθα και μέσα από τις ατέλειωτες συζητήσεις με ανθρώπους αγαπημένους που προσπαθούσαν επίμονα να με αφυπνίσουν και να με υποψιάσουν την ώρα, μάλιστα, που έτρωγα το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο κι αρνιόμουν σθεναρά να δεχτώ την πραγματικότητα.
Δεν είναι ο κόσμος μας αγγελικά πλασμένος, μάτια μου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει και να εξομοιωθείς με την ασχήμια του. Όχι βέβαια. Οφείλεις, όμως, στον εαυτό σου να έχεις στο νου σου τα λόγια του ποιητή:
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θες, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον. Όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις» – Κ.Π.Καβάφης