I’m waiting for my man. 26 dollars in my hand. Up to Lexington 125. Feel sick and dirty, more dead than alive. I’m waiting for my man. Η αμερικανική σκηνή κι ιδιαίτερα ο ήχος της Νέας Υόρκης θα μπορούσε να ντύνεται για πάντα με αυτούς τους στίχους, με αυτές τις 27 λέξεις που περιγράφουν την απλή καθημερινότητα ενός rocker που δεν χωρά σε καλούπια.
Γιατί αν ο Lou Reed πρέσβευε την απόλυτη μουσική πρωτοπορία που πολλές φορές ξέφευγε -βλέπε τον δίσκο Metal Machine Music- στη σφαίρα του δυσνόητου, στιχουργικά ακολουθούσε άλλο δρόμο: οι απλές εικόνες που έφτιαχνε χαράζονταν στα μυαλά των ακροατών. Για πάντα.
Πόσο καλά όμως γνωρίζουμε τον άνθρωπο που από πολλούς θεωρείται (και όχι άδικα) ως ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες που γέννησε η Αμερική; Τον άνθρωπο που μέχρι να φύγει, στις 27 Οκτωβρίου του 2013, ήταν ικανός να μαγνητίζει τα media και το κοινό με σχεδόν μεταφυσικό τρόπο; Ακολουθούν κάποιες λεπτομέρειες που μόνο αν είσαι φανατικός fan του έργου του θα έχεις διαβάσει ξανά.
Το άχαρο ξεκίνημα
Λου Ριντ Velvet Underground
Πριν γίνει διάσημος με τους Velvet Underground συμμετείχε σε μερικές πολύ αποτυχημένες μπάντες. Τόσο χαμηλής ποιότητας που έκαναν ακόμα και τον ίδιο να αναρωτιέται πώς βρέθηκε σε αυτές. “Ήμασταν τόσο κακοί ώστε έπρεπε να αλλάζουμε το όνομά μας κάθε δύο εβδομάδες. Δεν υπήρχε περίπτωση να μας φωνάξει κάποιος για να παίξουμε live δεύτερη φορά – αν ήξερε ποιοι ήμασταν”, είχε δηλώσει σχετικά.
Η περίεργη σχέση με τα media
Ήταν περιβόητος για τις εκρήξεις του, τις ειρωνείες και γενικά ότι έκανε τη ζωή των δημοσιογράφων που τολμούσαν να του πάρουν συνέντευξη πολύ δύσκολη. Εκείνο που δεν γνωρίζουν πολλοί ήταν ότι συνήθιζε να στέλνει έναν roadie που του έμοιαζε σε περίπτωση που δεν ήθελε να δώσει συνέντευξη. Υπήρξαν αρκετοί ρεπόρτερ που δεν καταλάβαιναν τη διαφορά.
Η αγάπη για τις πολεμικές τέχνες
Λου Ριντ Kung Fu
Το 2003 έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό ειδικού τύπου, Kung Fu. “Ήταν υπέροχη εμπειρία! Κέρδισα με το σπαθί μου την πρώτη σελίδα, αφού ασχολούμαι με τις πολεμικές τέχνες εδώ και 20 χρόνια”, είχε απαντήσει σε ερώτηση αναγνώστη της Independent σχετικά με το συμβάν. Δεν είναι ψέμα, άλλωστε, ότι οι τέχνες της Άπω Ανατολής τον βοήθησαν να καλμάρει τη σχέση πάθους που είχε με τις καταχρήσεις.
Τα μαύρα γυαλιά
Πάνω στη σκηνή με ολόμαυρα γυαλιά ηλίου. Η ίσως πιο κλασική και χαρακτηριστική εικόνα του. Χωρίς να είναι σίγουρο αν το πίστευε ή αν το είπε για να προβοκάρει τους αναγνώστες, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι ο λόγος που το έκανε ήταν γιατί δεν άντεχε τη θέα του κοινού όταν έπαιζε μουσική.
Η θεραπεία με το ηλεκτροσόκ
Οι γονείς του είχαν βρει -στο μυαλό τους- τον ιδανικό τρόπο για να θεραπεύσουν την ομοφυλοφιλία του γιου τους: θεραπεία με ηλεκτροσόκ τρεις φορές την εβδομάδα. Μία οδυνηρή ανάμνηση που περιγράφεται στο τραγούδι Kill your Sons με τα πιο αδρά, τα πιο μελανά χρώματα.
Ένα παράξενο διάλειμμα
Όταν άφησε τους Velvet Underground, όντας ήδη πολύ γνωστός μουσικός, κι ενώ κανείς θα περίμενε ότι θα κάνει αμέσως το επόμενο βήμα, εκείνος γύρισε στους γονείς του και δούλεψε για κάποιο καιρό στο λογιστικό γραφείο του πατέρα του για 40 δολάρια την εβδομάδα. Όλα αυτά πριν υπογράψει στην RCA και βγάλει το σόλο ντεμπούτο του.
Tα ναρκωτικά
“Κάνω ναρκωτικά επειδή στον 20ο αιώνα, στην τεχνολογική εποχή που ζούμε στις πόλεις, υπάρχουν συγκεκριμένες ουσίες που πρέπει να λαμβάνεις για να μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου σαν ένας απλός άνθρωπος των σπηλαίων”. Τάδε έφη Lou Reed, στα μακρινά 70s, σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Lester Bangs.
Τα ντραμς του Heroin
Ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια των Velvet Underground και μία κατάθεση ψυχής και ταλέντου για τον Reed. Σε ένα σημείο του, κάτι που ελάχιστοι παρατηρούν, τα ντραμς σταματούν να παίζουν την ίδια ώρα που η μπάντα συστήνει στο κοινό την ομορφιά που έχει ένα κρεσέντο θορύβου. “Δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα. Δεν μπορούσα να ακούσω κανέναν. Έτσι σταμάτησα. Περίμενα ότι θα σταματήσουν κι εκείνοι αλλά συνέχιζαν. Έτσι ξανάπιασα τις μπαγκέτες και μπήκα στο τραγούδι” θυμάται η Moe Tucker, για μία τυχαία στιγμή που άφησε το στίγμα της για πάντα.
Η εξομολόγηση
Ένα trivia που μας έρχεται πάλι από τη συνέντευξή του στην Independent το 2003. Στην ερώτηση αναγνώστη αν, τελικά, ήρθε ποτέ ο τύπος που περίμενε στο τραγούδι I’m waiting for the man (σ.σ: ο drug dealer), εκείνος απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια χωρίς να μασήσει τα λόγια του: “Για να πω την αλήθεια, ήρθε. Πολλές περισσότερες από μία φορά”.
Κάποτε χτύπησε τον David Bowie στο πρόσωπο
Ήταν κάπως δύσκολο για τον οποιονδήποτε να χτυπήσει τον David Bowie στο πρόσωπο κι αυτό γιατί το πρόσωπό του ήταν τόσο όμορφο, αλλά το 1987, στο Hammersmith, αυτός κι ο Reed έτρωγαν μετά από ένα show στο Hammersmith Odeon. Σε κάποια στιγμή, μεταξύ τυρού και αχλαδίου ο Lou ρώτησε τον Λεπτό Λευκό Δούκα αν ενδιαφερόταν να του κάνει παραγωγή στο άλμπουμ που ετοίμαζε. Ο Bowie ευγενικά αρνήθηκε λέγοντάς του ότι εκείνη τη στιγμή είχε μεγαλύτερη σημασία να είναι sober o Lou. Ο Reed δεν μπήκε σε debate και του άστραψε μία. Η μάχη συνεχίστηκε και στο ξενοδοχείο όπου ο Bowie φώναζε στον Lou να βγει και να παλέψει έξω σαν άντρας. Τελικά οι δύο παλιόφιλοι έπεσαν για ύπνο. Τελικά στον δίσκο New York (1989) η παραγωγή έγινε από τον ίδιο τον Lou Reed και τον Fred Maher.
Στο Berlin “η ζωή μιμήθηκε την τέχνη” περισσότερο απ’ ό,τι ο κόσμος πίστευε
Η Bettye Kronstadt ήταν η σερβιτόρα που σύντομα έγινε η πρώτη σύζυγος του Lou Reed. Το 1972, η Bettye έμαθε ότι η μητέρα της πέθανε. Ουσιαστικά οι δυο γυναίκες υπήρξαν ξένες. Όταν ήταν 18 χρονών, η μητέρα της Bettye εγκατέλειψε τον βίαιο στρατιωτικό άντρα της και ούσα ανύπαντρη αναγκάστηκε να δώσει το μωρό της για υιοθεσία. Η ιστορία της Bettye Kronstadt έγινε ο κεντρικός άξονας του εμβληματικού δίσκου του Reed, Berlin, ο οποίος συνέπεσε χρονικά με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους του, λόγω του εθισμού του στο αλκοόλ. “Μου μαύρισε το μάτι τη δεύτερη φορά που με χτύπησε”, θυμάται η Kronstadt. “Και μετά του το μαύρισα κι εγώ. Η γροθιά μου τον απέτρεψε από το να με χτυπήσει ξανά. Όλοι γνώριζαν ότι ήταν βίαιος -βίαιος με το ποτό, με τα ναρκωτικά, με τα συναισθήματά του- μαζί μου. Εκείνη την περίοδο ήταν επίσης απίστευτα αυτοκατασροφικός”. Η σχέση τους έληξε άδοξα, ύστερα από ένα χρόνο έγγαμου βίου.
Ήθελε να είναι μαύρος
Η τρανς ερωμένη που επικρίθηκε (αλλά και ενέπνευσε) από τον Lester Bangs
Ενώ οι bisexual επιλογές του Bowie θεωρούνταν περισσότερο σαν εκδηλώσεις που σχετίζονται με την τέχνη, η ιδιωτική ζωή του Lou Reed ίσως και να μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο ομοφυλοφιλική. Γενικά στα 80s, ήταν τακτικός θαμώνας του περίφημου Ninth Circle, ενός εκ των πιο γνωστών gay bars της Νέας Υόρκης. Στα μέσα των 70s ωστόσο, ο Reed είχε μια μυστηριώδη ερωμένη: την τρανσέξουαλ ή τραβεστί (κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, δεν έχει εξακριβωθεί αν είχε κάνει επέμβαση διόρθωσης φύλου) Rachel που κάποιοι υποστηρίζουν ;ότι λεγόταν και Tommy. Έμειναν μαζί για 4 χρόνια παρότι ήταν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες. “Η Rachel φορούσε καταπληκτικό make-up, ντυνόταν διαφορετικά και σίγουρα προερχόταν από κάποιον άλλο κόσμο. Της μίλησα και ήρθε μαζί μου στο σπίτι. Της μιλούσα για ώρες και αυτή με κοίταζε και με άκουγε χωρίς να λέει τίποτα” είχε δηλώσει κάποτε ο ίδιος ο Reed για την πρώτη τους συνάντηση, συμπληρώνοντας πως “εκείνη την περίοδο ήμουν με μια ξανθιά, ήθελα να μείνουμε και οι τρεις μαζί αλλά παραπήγαινε γι’ αυτή. Οπότε η Rachel πήρε τη θέση της. Δεν την ενδιέφερε καθόλου η μουσική μου και ποιος είμαι, τίποτα δεν την εντυπωσίαζε”.
Η Rachel είχε μεξικάνικη/ ινδιάνικη καταγωγή και δεν είχε ιδέα ποιος ήταν ο Lou και ποια η φήμη του. Αντιθέτως, αποτελούσε το χαμογελαστό στήριγμά του εκείνη την εποχή. Η Rachel φέρεται να έχει φύγει από τη ζωή στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Ο Lester Bangs έχει παραδεχθεί ότι μετάνιωσε για την παλαιότερη περιγραφή του για την Rachel, που είχε ως αποτέλεσμα να μην του το συγχωρήσει ποτέ ο Reed: “Μακριά μαύρα μαλλιά, μούσι, βυζιά, γκροτέσκ, αξιοθρήνητη… Σαν να εισέβαλε στη ζωή του Lou ένα πρωί, όταν εκείνος άνοιξε την πόρτα για να πάρει το γάλα και τις εφημερίδες”. Στην Rachel όμως αξίζει και κάποιο είδος αναγνώρισης αφού ενέπνευσε τον Reed για μερικές από τις καλύτερες μουσικές του.