Τελικά ο Ερντογάν ίσως να μην είναι και τόσο τρελός όσο νομίζουμε. Όλη η προκλητικότητα και όλη η δυναμική του γύρω από την Κυπριακή ΑΟΖ και την Ανατολική Μεσόγειο δεν έχει να κάνει μόνο με τις κακές σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ.
Ο Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται μόνο για τα πετρέλαια. Έχει εμμονή με την συνεκμετάλλευση και την συνιδιοκτησία στην Ανατολική Μεσόγειο προκειμένου να καταστήσει την Τουρκία παράγοντα της ναυτικής βιομηχανίας στην περιοχή.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Μεσόγειος, αλλά και το Αιγαίο ήταν πεδία δόξης λαμπρά για όσους θέλουν να ελέγχουν την εμπορευματική οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Βρετανοί ήταν οι πρώτοι που αναγνώρισαν κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821 το ελληνικό κράτος. Και φυσικά δεν το έκαναν γιατί ξαφνικά μας αγάπησαν, αλλά γιατί με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο της ναυτικής βιομηχανίας, απωθώντας την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Αυτή την στιγμή ο Ερντογάν έχει περικυκλώσει τη θαλάσσια περιοχή της Κυπριακής ΑΟΖ με 5 ερευνητικά πλοία τα οποία αγόρασε και δεν ενοικίασε. Έχει κι αυτό την σημασία του και καταδεικνύει ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει αν δεν πετύχει αυτό που θέλει. Παρά το γεγονός ότι ο Ερντογάν χάνει πολλά λεφτά, επιμένει να μπει στο παιχνίδι των υδρογονανθράκων μαζί με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις.
Ποιο είναι το σχέδιό του; Μήπως να μας σύρει στα διεθνή δικαστήρια;
Όχι. Κάτι τέτοιο δεν θα συνέφερε ούτε την Τουρκία, ούτε την Ελλάδα. Κανένα δικαστήριο δεν θα ικανοποιήσει στο θέμα της υφαλοκρηπίδας, μονομερώς, ούτε την Τουρκία, ούτε την Ελλάδα. Όποια νομική λύση και να δοθεί θα είναι κακή και για τους δυο…
Ο σουλτάνος θέλει λύση: καζάν καζάν, δηλαδή «παίρνω – παίρνεις», κέρδη και για τις δύο πλευρές. Το έχει πει άλλωστε πολλές φορές.
Το ιδανικό για τον Ερντογάν θα ήταν να κάτσουμε μαζί στο ίδιο τραπέζι, χωρίς την μεσολάβηση κάποιου άλλου διεθνούς παράγοντα και να κάνουμε ανεπίσημα παζάρια επί των ποσοστών συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης.
Κιμπάρης ο Ταγίπ.
Προσέξτε, θεωρεί δικές του τις περιοχές από την Πάφο μέχρι την Ρόδο και θέλει να διαπραγματευθούμε περίπου «μπακάλικα» όλες τις άλλες περιοχές που υπάρχουν κοιτάσματα και να τα βρούμε στα ποσοστά. Σαν η Ελλάδα να είναι προτεκτοράτο της Τουρκίας… Οι περιοχές που τον ενδιαφέρουν είναι εκτός από την υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας, η ΑΟΖ ολόκληρης της Κύπρου και οι υφαλοκρηπίδες Καστελλόριζου, Ρόδου, Καρπάθου, Κάσου και του ανατολικού τμήματος της Κρήτης.
Αστεία πράγματα. Και επικίνδυνα.
Διότι μια προσεκτική παρατήρηση της στάσης του διεθνούς παράγοντα (Ε.Ε. και ΗΠΑ) δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς. Η εκκωφαντική σιωπή των συμμάχων μας δημιουργεί την εντύπωση ότι κάποια στιγμή ο «ξένος παράγοντας» μπορεί στο πλαίσιο του «ρεαλισμού» να μας πιέσει προς την κατεύθυνση του παζαριού.
Αυτό θα είναι το χειρότερο σενάριο…
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στη Νότια Σινική θάλασσα, όπου τα τελευταία χρόνια η Κίνα διεκδικεί ένα σύμπλεγμα νησιών που βρίσκεται στην υφαλοκρηπίδα των Φιλιππίνων.
Κατά τον ίδιο τρόπο οι Κινέζοι πετάνε το τυράκι στις Φιλιππίνες με το επιχείρημα «ελάτε να τα μοιράσουμε και να τα βρούμε μόνοι μας». Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι αποικία κανενός…
Η απάντηση στον Ερντογάν από την ελληνική ηγεσία θα πρέπει να σαφής, καθαρή και κυρίως αδιαπραγμάτευτη.