Η διπλωματία ασκείται και διαμορφώνεται ανά τους αιώνες με βάση συγκεκριμένους κανόνες διεθνούς δικαίου, που η παγκόσμια κοινότητα έχει θεσπίσει ως πλαίσιο αναφοράς και εφαρμόζει. Η Τουρκία λειτουργεί ως «αναρχική», δεν λογίζει – όπως για παράδειγμα οι χώρες της Δύσης- το διεθνές δίκαιο και τις συνθήκες που το διέπουν ως το «ευαγγέλιο/κοράνι» της διπλωματίας. Επιλέγει τον δικό της δρόμο, χωρίς να σκιάζεται αν θα απομονωθεί από τη διεθνή κοινότητα ή αν θα δεχθεί επιπλήξεις από οργανισμούς ή ισχυρές γεωπολιτικές δυνάμεις.
Γράφει ο Νώντας Βλάχος
Η αναφορά σ’ όλα τα παραπάνω, καταγράφεται ως απάντηση στην ψευδαίσθηση που καλλιεργείται εκ νέου στη χώρα μας, ότι η Τουρκία θα βάλει φρένο στις προκλητικές ενέργειες, αν μεγάλες δυνάμεις όπως για παράδειγμα οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, της αποστείλουν ηχηρό μήνυμα αποτροπής ή και καταδίκης, για όσα κάνει αλλά και σχεδιάζει να πράξει στην Ανατολική Μεσόγειο, στο ζήτημα της Αγίας Σοφίας και σε άλλα. Η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της για χάριν του διεθνούς δικαίου, διαβημάτων, αποφάσεων του ΟΗΕ και λοιπών επιπλήξεων από τη διεθνή κοινότητα.
Και αυτή τη συμπεριφορά της Τουρκίας, όχι μόνο του Ερντογάν αλλά και παλαιότερων τουρκικών καθεστώτων, πρέπει να τη λάβουν σοβαρά υπόψη οι υπεύθυνοι σχεδιασμού για την αναχαίτιση της τουρκικής επεκτατικότητας στο Αιγαίο και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Ασφαλώς και πρόκειται για θετικό γεγονός ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αλλά και ο εν Ελλάδι Αμερικανός Πρέσβης Τζέφρι Πάιτ, καυτηρίασαν τις θέσεις που εκφράζει η Τουρκία για την κυριαρχία της Ελλάδας στα ελληνικά νησιά αλλά και για την πρόθεσή της να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί. Είναι γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν κάνει γεωπολιτική στροφή προς την Ελλάδα, εξαιτίας κυρίως του εναγκαλισμού του Ερντογάν με τη Ρωσία. Η Ελλάδα είναι αυτή που εξυπηρετεί στην παρούσα φάση τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς η Άγκυρα αν και ούσα σημαντική και διαχρονική «κολώνα» του ΝΑΤΟ στην περιοχή, λοξοδρομεί σταθερά προς τα ανατολικά και τη Μόσχα.
Υπάρχει, βεβαίως και ο παράγων Χ, ο απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν ακολουθεί πιστά τα διπλωματικά «πρωτόκολλα» των ΗΠΑ, όπως αυτά ορίζονται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τα «γεράκια» του Πενταγώνου. Φροντίζει, μάλιστα, όπου βρεθεί και όπου σταθεί να υπενθυμίζει πόσο σημαντικός φίλος για τη χώρα του είναι ο Ταγίπ Ερντογάν.
Διαρρέεται από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και όχι μόνο , η πληροφορία ότι τη Δευτέρα 15 Ιουνίου, κατά την τηλεδιάσκεψη των ευρωπαίων ΥΠΕΞ με τον Αμερικανό ομόλογό τους Μάικ Πομπέο, θα συνυπογραφεί ένα κοινό διατλαντικό μήνυμα προς την Τουρκία, από την οποία θα ζητείται να συνδράμει στην αποκλιμάκωση της κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η πρόσφατη ιστορία, ωστόσο, έχει δείξει ότι η Τουρκία χαράσσει τη δική της στρατηγική και δεν παρεκκλίνει από αυτή, παρά μόνο όταν στριμωχτεί για τα καλά στα «σκοινιά». Τα τελευταία χρόνια, πάντως, αυτό δεν έχει γίνει από τη διεθνή κοινότητα και δη τις μεγάλες δυνάμεις, με συνέπεια η Άγκυρα να ξεδιπλώνει τις επιθετικές της τάσεις τόσο προς δυσμάς όσο και προς ανατολάς.
Μη λησμονάμε το γεγονός ότι η Τουρκία εισέβαλε και κατέχει μεγάλες περιοχές στη Συρία, ενώ ακούμπησε την «μπότα» της και στο Ιράκ. Το ίδιο πράττει και στη Λιβύη, όπου στέλνει συνεχώς πολεμικό υλικό αλλά και έμψυχο δυναμικό στο καθεστώς Σάρατζ, αδιαφορώντας πλήρως για τη διεθνή κοινότητα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ σχετικά με το εμπάργκο όπλων για τη Λιβύη. Το πράττει μπροστά στα μάτια μεγάλων δυνάμεων, όπως επί παραδείγματι η Γαλλία που έχει διαχρονικά γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή, αλλά δεν απέτρεψε την τουρκική εμπλοκή στην βορειοαφρικανική χώρα.
Δεν πρέπει, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση να έχει την παραμικρή αυταπάτη, ότι η Τουρκία θα κάνει πίσω στις διεκδικήσεις, που
«φωναχτά» εκφράζει πλέον εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, αν η διεθνής κοινότητα αποδοκιμάσει τις ενέργειές της. Απαιτείται ρεαλιστική, πραγματιστική προσέγγιση για την αποτροπή εφαρμογής του τουρκικού δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας» με έπαθλο ελληνικά νησιά.
Η σύναψη ισχυρών συμμαχιών με χώρες όπως η Αίγυπτος αλλά και το Ισραήλ, με στόχο τη ματαίωση του τουρκικού επεκτακτικού οράματος στην Ανατολική Μεσόγειο, πρέπει να αποτελέσει μια εκ των βασικών προτεραιοτήτων. Η Τουρκία, όπως αναφέραμε και σε παλαιότερο άρθρο, είναι έτοιμη να «ακουμπήσει» τις κόκκινες γραμμές της Ελλάδας, πραγματοποιώντας έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η απάντηση πρέπει να είναι πολυπεπίπεδη, οργανωμένη και βασισμένη σε ρεαλιστική ανάλυση των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί.
Για την Αγία Σοφία
Ο Ερντογάν αρέσκεται να «τσιγκλίζει» τη διεθνή κοινότητα, να την προκαλεί, επιδεικνύοντας ότι δεν τη φοβάται… Το ίδιο πράττει και στην περίπτωση της Αγίας Σοφίας, την οποία θέλει να μετατρέψει σε τζαμί. Δεν είναι, όμως, αυτή η επουσιώδης αιτία για τα όσα πράττει στον βυζαντινό ναό. Ο «Σουλτάνος» θέλει να «μιλήσει» στο θυμικό, στις καρδιές των Ισλαμιστών ψηφοφόρων, που αποτελούν «πυλώνα» του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Εκτιμά ότι αν «επενδύσει» πολιτικά σ’ έναν τέτοιο ιερό αγώνα, με πολύ ισχυρούς συμβολισμούς για το πολιτικό του ακροατήριο, θα κερδίσει σημαντικά πολιτικά οφέλη για το παρόν αλλά και για το μέλλον.
Πηγή : Indicator.gr