Οι επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στο σύνολο της ελληνικής αγοράς εργασίας ανέδειξαν την ανάγκη του επαναπροσδιορισμού του τρόπου εργασίας με την υιοθέτηση μέτρων που θα μπορούν να εγγυηθούν περαιτέρω τη διατήρηση των θέσεων εργασίας.
Μέσα στην πανδημία η κυβέρνηση θέσπισε πολλά κίνητρα για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Τα πλέον σημαντικά από αυτά είναι φορολογικά κίνητρα που αποβλέπουν στην ενίσχυση των θέσεων απασχόλησης με την είσοδο των νέων ηλικιακά εργαζομένων στην αγορά εργασίας.
Από τις παρεμβάσεις αυτές, ξεχωρίζει η πρόβλεψη για έκπτωση των εργοδοτικών εισφορών προσαυξημένων κατά 50% από τα ακαθάριστα έσοδά των επιχειρήσεων όταν αφορούν σε νέες θέσεις απασχόλησης.
Ειδικότερα, οι νέες θέσεις εργασίας θα πρέπει να έχουν την μορφή της εξαρτημένης εργασίας πλήρους απασχόλησης και θα πρέπει να καλύπτονται από νέους που κατά την ημερομηνία πρόσληψής τους η ηλικία τους δεν υπερβαίνει τα 30 έτη ή από μακροχρόνια ανέργους που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ.
Το δικαίωμα της έκπτωσης χορηγείται, εφόσον προκύπτει κατά το οικείο έτος πρόσληψης αφενός η αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων σε σχέση με το μέσο όρο του προηγούμενου έτους και αφετέρου η αύξηση της μισθολογικής δαπάνης σε σχέση με αυτήν του προηγούμενου έτους.
Ως ανώτατο όριο έκπτωσης των εργοδοτικών εισφορών ανά νέα θέση απασχόλησης ορίζεται το 14πλάσιο του κατώτατου μισθού.
Υπό προϋποθέσεις, το δικαίωμα της προσαυξημένης κατά 50% έκπτωσης των εργοδοτικών εισφορών για τις νέες θέσεις εργασίας μπορεί να χορηγείται και για τέσσερα επιπλέον συναπτά έτη, πέραν του έτους πρόσληψης.
Σε κάθε περίπτωση, καθώς το παραδοσιακό μοντέλο εργασίας φαίνεται να υποχρεώνεται σε δραστικές δομικές αλλαγές προς όφελος της διακράτησης των θέσεων εργασίας και της διατήρησης της απασχολησιμότητας σε πολλούς κλάδους, τα ερωτήματα που προκύπτουν επικεντρώνονται στη διασφάλιση της παραγωγικότητας των εργαζομένων, στην οργάνωση της ημερήσιας εργασίας, στο διαχωρισμό των προνομίων που αφορούν τους υπαλλήλους γραφείου έναντι εκείνων που εργάζονται σε γραμμές παραγωγής, ακόμη και στον εκσυγχρονισμό του εργατικού δικαίου και τους νόμους περί προστασίας της εργασίας. Όσο η κυβέρνηση δίνει ευελιξία στις επιχειρήσεις τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοσθούν αυτές στις νέες συνθήκες.