Η Μητέρα όλων των Χριστιανών ας δώσει δύναμη, πίστη και ελπίδα σε όσους δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται – Συγκίνηση στα χωριά της Εύβοιας, της Ηλείας, της Αττικής και της Γορτυνίας που κατέστρεψε η πύρινη λαίλαπα, με παρακλήσεις για βοήθεια από την Παναγία
Ο Δεκαπενταύγουστος, «το Πάσχα του καλοκαιριού», είναι αφιερωμένος στην Παναγία, τη Μητέρα όλων των χριστιανών, και εορτάζεται με ιδιαίτερη ευλάβεια σε όλη την Ελλάδα.
Η μορφή της Θεοτόκου, της Πάναγνης Μητέρας του Χριστού μας, κατέχει ιδιαίτερη και ξεχωριστή θέση στην καρδιά των Ελλήνων, οι οποίοι στο πρόσωπό της αναγνωρίζουν όχι μόνο την στοργική Μητέρα, αλλά και την Υπέρμαχο Στρατηγό, την επί αιώνες φυλάττουσα και σώζουσα το Γένος μας «από πάσης επιβουλής αλλοτρίων». Έχει συνδεθεί με τους αγώνες του Έθνους, και έτσι ο ελληνικός λαός την τιμά και τη σέβεται σαν Μητέρα.
Η μορφή της γλυκυτάτης Παναγίας μας, συγκινούσε ανέκαθεν και δεν θα παύσει ποτέ να συγκινεί την ψυχή των Χριστιανών. Αυτή η ιδιαίτερη λατρεία που έχει ο ελληνικός λαός για την Παναγία φαίνεται και από τις εκατοντάδες των προσωνυμιών που της έχει αποδώσει, αλλά και από τα αναρίθμητα προσκυνήματα σε κάθε σημείο της πατρίδας μας.
Σήμερα, ανήμερα Δεκαπενταύγουστου η Παναγία ανοίγει την αγκαλιά της και μας ευλογεί. Και είναι αλήθεια ότι φέτος, ίσως όλοι μας, ακόμα και αυτοί που δεν πιστεύουν, έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη αυτή τη μητρική αγκαλιά της Παναγίας μας. Μια αγκαλιά που δίνει ελπίδα, δύναμη, αισιοδοξία και θάρρος για να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε. Φέτος όμως, θα την παρακαλέσουμε να δώσει λίγη παραπάνω δύναμη στους ανθρώπους που δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται από το πέρασμα των καταστροφικών πυρκαγιών. Η σκέψη μας είναι μαζί με τους κατοίκους της μαρτυρικής Εύβοιας, της πολύπαθης Ηλείας, της κατεστραμμένης Γορτυνίας και της σοκαρισμένης ακόμα βόρειας Αττικής. Ας δώσει λοιπόν η Παναγιά μας ελπίδα και δύναμη σε αυτούς τους ανθρώπους να σηκωθούν και πάλι, να αναστηθούν μέσα από τις στάχτες τους και να βρουν το κουράγιο να ξαναχτίσουν όσα κατέστρεψε η πύρινη λαίλαπα.
Από το πρωί, στις εκκλησίες και τα μοναστήρια των πυρόπληκτων περιοχών επικρατεί βαθιά συγκίνηση. Με δάκρυα στα μάτια οι πιστοί αλλά και οι ιερείς στην Εύβοια παρακάλεσαν την Παναγία να τους δώσει ξανά την ελπίδα και τη δύναμη να συνεχίσουν. Ανάλογες εικόνες και στην Ηλεία, τη Γορτυνία, αλλά και τη Βαρυμπόμπη, τους Θρακομακεδόνες, το Κρυονέρι, τις Αφίδνες και την Ιπποκράτειο Πολιτεία. Μια προσευχή στην Παναγία και ένα δάκρυ για τον τόπο τους, που έγινε στάχτη, αλλά πρέπει και θα αναστηθεί ξανά.
Ο εορτασμός στην υπόλοιπη Ελλάδα
Σε πολλά νησιά του Αιγαίου -Τήνος, Πάρος, Πάτμος- τα μεγάλα προσκυνήματα της Παναγίας, την Παναγία Σουμελά, σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, σε εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμησή της, οι πιστοί προσέρχονταν στους ναούς για να υμνήσουν και να δοξολογήσουν.
Το μεγαλύτερο προσκύνημα γίνεται στην Τήνο, όπου χιλιάδες πιστοί, πολλοί εξ αυτών γονατιστοί, ανηφορίζουν προς τον ναό της Ευαγγελίστριας για να εκπληρώσουν το τάμα τους στην εικόνα της Παναγίας. Η περιφορά του Επιταφίου και η λιτάνευση της εικόνας σε ολόκληρη τη πόλη δημιουργούν θρησκευτικό δέος και συγκίνηση.
Στην Πάρο, την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου πρωταγωνιστεί ο παλαιοχριστιανικός ναός της Εκατονταπυλιανής στο λιμάνι της Παροικιάς. Καβαλάρηδες κάνουν παρέλαση στους κεντρικούς δρόμους της Σιάτιστας. Οι παρέες καβαλάρηδων συγκεντρώνονται στην πλατεία της Γεράνειας και με τη συνοδεία παραδοσιακής μουσικής (χάλκινα) με τα στολισμένα άλογα διασχίζουν τη γραφική κωμόπολη, και πηγαίνουν στο μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, ακολουθώντας το παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Οι πιστοί από τη βόρεια Ελλάδα κατακλύζουν την Παναγία Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά. Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου.