Επίθεση Αστραπής:Πώς κατέλαβαν τόσο γρήγορα οι Ταλιμπάν το Αφγανιστάν; Οι Ταλιμπάν εξαπέλυσαν επίθεση αστραπής για να καταλάβουν το Αφγανιστάν καθώς αποχώρησαν ξένα στρατεύματα. Η εκπληκτική και ταχεία κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν ήταν το αποτέλεσμα όχι μόνο της δύναμής τους στο πεδίο της μάχης, αλλά και μιας συνεχούς ώθησης για να εξαναγκαστούν να παραδοθούν και να κλείσουν συμφωνίες. Οι αντάρτες ανακάτεψαν απειλές και θέλγητρα με προπαγάνδα και ψυχολογικό πόλεμο καθώς κατέλαβαν πόλη με πόλη – μερικές με ελάχιστο πυροβολισμό – και κατέλαβαν τελικά την πρωτεύουσα Καμπούλ.
Πώς έγινε αυτό; Γιατί ο αφγανικός στρατός δεν έδωσε μάχη;
Καθώς τα ξένα στρατεύματα άρχισαν την τελική τους αποχώρηση τον Μάιο, η Ουάσινγκτον και η Καμπούλ ήταν πεπεισμένες ότι ο αφγανικός στρατός θα έδινε ισχυρό αγώνα ενάντια στους Ταλιμπάν.
Με περισσότερα από 300.000 άτομα προσωπικό και εξοπλισμό πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων πιο προηγμένο από το οπλοστάσιο των Ταλιμπάν, οι αφγανικές δυνάμεις ήταν τρομερές-στα χαρτιά.
Στην πραγματικότητα, μαστίζονταν από τη διαφθορά, την κακή ηγεσία, την έλλειψη εκπαίδευσης και την πτώση του ηθικού για χρόνια. Οι έρημοι ήταν συνηθισμένες και οι επιθεωρητές της αμερικανικής κυβέρνησης είχαν προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι η δύναμη δεν ήταν βιώσιμη.
Οι αφγανικές δυνάμεις έκαναν έντονη αντίσταση αυτό το καλοκαίρι σε ορισμένες περιοχές όπως στο Λάσκαρ Γκα στον νότο, αλλά τώρα αντιμετώπισαν τους Ταλιμπάν χωρίς τακτικές αεροπορικές επιδρομές και στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ.
Αντιμέτωποι με τον μικρότερο αλλά με μεγάλο κίνητρο και συνεκτικό εχθρό, πολλοί στρατιώτες και ακόμη και ολόκληρες μονάδες απλώς εγκατέλειψαν ή παραδόθηκαν, αφήνοντας τους εξεγερμένους να καταλάβουν πόλη με πόλη. Πώς εκμεταλλεύτηκαν οι Ταλιμπάν το χαμηλό ηθικό;
Οι σπόροι για την κατάρρευση σπάρθηκαν πέρυσι όταν η Ουάσινγκτον υπέγραψε συμφωνία με τους αντάρτες για την πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων της.
Για τους Ταλιμπάν ήταν η αρχή της νίκης τους μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες πολέμου. Για πολλούς αφανισμένους Αφγανούς, ήταν προδοσία και εγκατάλειψη.
Συνέχισαν να επιτίθενται στις κυβερνητικές δυνάμεις, αλλά άρχισαν να συνδυάζουν αυτές με στοχευμένες δολοφονίες δημοσιογράφων και ακτιβιστών δικαιωμάτων, ενισχύοντας ένα περιβάλλον φόβου.
Έσπρωξαν επίσης μια αφήγηση για την αναπόφευκτη νίκη των Ταλιμπάν στις προπαγανδιστικές και ψυχολογικές τους επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στρατιώτες και τοπικοί αξιωματούχοι βομβαρδίστηκαν με μηνύματα κειμένου σε ορισμένες περιοχές, ζητώντας τους να παραδοθούν ή να συνεργαστούν με τους Ταλιμπάν για να αποφύγουν μια χειρότερη μοίρα.
Σε πολλούς προσφέρθηκε ασφαλής διέλευση εάν δεν πολεμούσαν, ενώ σε άλλους προσεγγίζονταν μέσω φυλών και πρεσβυτέρων του χωριού. Τι συνέβη με τους πολέμαρχους κατά των Ταλιμπάν και τις πολιτοφυλακές τους;
Με τις αφγανικές δυνάμεις να μην μπορούν να αναχαιτίσουν την πρόοδο των Ταλιμπάν, πολλοί από τους διάσημους – και διαβόητους – πολέμαρχους του Αφγανιστάν συγκεντρώθηκαν με τις πολιτοφυλακές τους και υποσχέθηκαν ένα μαύρο μάτι στους Ταλιμπάν εάν επιτεθούν στις πόλεις τους. Αλλά με την εμπιστοσύνη να βυθίζεται στην ικανότητα της κυβέρνησης του Αφγανιστάν να επιβιώσει, μην πειράξετε τους αντάρτες, η γραφή ήταν επίσης στον τοίχο για τους πολέμαρχους. Οι πόλεις τους έπεσαν χωρίς μάχη.
Ο πολέμαρχος Ισμαήλ Χαν στη δυτική πόλη Χεράτ συνελήφθη από τους Ταλιμπάν καθώς έπεσε.
Ο Abdul Rashid Dostum και ο Atta Mohammad Noor στα βόρεια κατέφυγαν στο Ουζμπεκιστάν, καθώς τα μέλη της πολιτοφυλακής τους εγκατέλειψαν τα humvees, τα όπλα και ακόμη και τις στολές τους στον δρόμο έξω από το Mazar-i-Sharif.
Πώς κατάφεραν όμως οι Ταλιμπάν να το κάνουν τόσο γρήγορα;
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ταλιμπάν είχαν αρχίσει να συνάπτουν συμφωνίες και να παραδίδουν συμφωνίες πολύ πριν από την έναρξη του blitz τους τον Μάιο.
Από μεμονωμένους στρατιώτες και κυβερνητικούς αξιωματούχους χαμηλού επιπέδου έως προφανώς επαρχιακούς κυβερνήτες και υπουργούς, οι αντάρτες πίεσαν για συμφωνίες-με τους Ταλιμπάν να είναι πάντως νικητές, και το γιατί να διεξαχθεί ένας αγώνας;
Η στρατηγική αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματική. Οι εικόνες από την τελευταία πορεία τους προς την Καμπούλ δεν ήταν πτώματα στους δρόμους και αιματηρά πεδία μάχης, αλλά Ταλιμπάν και κυβερνητικοί αξιωματούχοι που κάθονταν άνετα στους καναπέδες καθώς επισημοποιούσαν την παράδοση πόλεων και επαρχιών.
Σύμφωνα με εκτίμηση των ΗΠΑ, λιγότερο από ένα μήνα πριν από την πτώση της Καμπούλ, η αφγανική κυβέρνηση θα μπορούσε να καταρρεύσει σε 90 ημέρες. Μόλις όμως οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την πρώτη τους επαρχιακή πρωτεύουσα, χρειάστηκαν λιγότερο από δύο εβδομάδες.