Όταν κάποιος δεν μας μιλά ευθέως, αλλά αντίθετα δίνει διφορούμενες απαντήσεις του ζητάμε να αφήσει τα «ήξεις, αφήξεις».
Πρόκειται για μια πολύ γνωστή έκφραση και προέρχεται από χρησμό της Πυθίας στο μαντείο των Δελφών.
Όλος ο χρησμός της Πυθίας ήταν ο εξής: Ήξεις, αφήξεις ου, εν πολέμω θνήξεις». Ο χρησμός ήταν μια έξυπνη απάτη, γιατί με την πρώτη μορφή, με το κόμμα πριν το «ου», σήμαινε: «Θα πας, θα γυρίσεις, δεν θα σκοτωθείς στον πόλεμο».
Αντίθετα, στη δεύτερη μορφή, με το κόμμα μετά το «ου», σήμαινε: «Θα πας, δεν θα γυρίσεις, θα σκοτωθείς στον πόλεμο».
Καθώς ο χρησμός δεν ήταν γραπτός, το νόημα που έβγαινε ήταν υποκειμενικό και μπορούσε να ερμηνευτεί και με τους δύο τρόπους. Από αυτό μας έμεινε η παροιμιακή έκφραση που συνδέεται με την ασάφεια.