Οι σχέσεις Ελλάδας – Γαλλίας δεν είναι κάτι όψιμο. Ειδικά σε ότι αφορά τον τομέα των στρατιωτικών επιχειρήσεων η Ιστορία των δυο κρατών πάει πολύ πίσω στο χρόνο και συνδέεται άρρηκτα με το όνομα του Charles Nicolas Fabvier, του στρατηγού Κάρολου Φαβιέρου
Το μήνυμα με την αμυντική συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας που υπεγράφη το πρωί της Τρίτης 28/09/2021 στο Παρίσι είναι ηχηρό και εστάλη προς όλες τις κατευθύνσεις και από τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.
Πριν κάνουμε την μεγάλη Ιστορική βουτιά στο παρελθόν, αξίζει να αναφέρουμε ότι στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία, η Γαλλία και η Ελλάδα ήταν σύμμαχοι κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων Πολέμων, του Πολέμου της Κορέας και του Ψυχρού Πολέμου, και δεν υπήρξε ποτέ αντιπαλότητα μεταξύ τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τρεις Γάλλοι Προέδροι (Ντε Γκόλ, Σαρκοζί και Ολάντ) ήταν οι μοναδικοί ξένοι ηγέτες στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, που είχαν την τιμή να διευθύνουν το ελληνικό Κοινοβούλιο και αυτό είναι θα έλεγα μια είναι σαφής πιστοποίηση για τις αγαστές σχέσεις μεταξύ των δύο εθνών.
Το σύνθημα «Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία», προέρχεται από την πολιτική και διπλωματική υποστήριξη που παρείχε η Γαλλία στην Ελλάδα κατά την επιστροφή μας σε συνθήκες Δημοκρατίας το 1974, και σήμερα χρησιμοποιείται συχνά για να υποδηλώσει τις βαθιές ιστορικές, πολιτιστικές και πολιτικές σχέσεις και τη στενότατη διπλωματική συνεργασία που έγινε για μια ακόμα φορά πράξη με τα εξοπλιστικά προγράμματα που υπέγραψαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Εμανουέλ Μακρόν.
Ο άνθρωπος που έστησε τον ελληνικό τακτικό στρατό
Ουσιαστικά όμως, το σύνθημα «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» πήρε για πρώτη φορά σάρκα και οστά κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως, όταν ο Κάρολος Φαβιέρος (Charles Nicolas Fabvier) (Ποντ α Μουσόν, 1783 – Μπωσέν, 1855), ένας Γάλλος φιλέλληνας στρατηγός ανέλαβε διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Για την ακρίβεια ήταν ο άνθρωπος που «έστησε» τον τακτικό στρατό στην Ελλάδα και δικαίως θεωρείται ο ικανότερος και ο πλέον αγαπητός από όλους τους φιλέλληνες αξιωματικούς που αγωνίσθηκαν στο πλευρό των Ελλήνων επαναστατών, στο διάστημα από το 1823 έως το 1828.
Όπως μπορείτε να διακρίνετε και από το πορτρέτο φορούσε φουστανέλα και στο κεφάλι έφερε σαρίκι, παρόμοιο εκείνων που φορούσαν οι στρατηγοί Νικηταράς και Μακρυγιάννης και γενικά είχε προσαρμοσθεί στη ζωή των αγωνιστών τόσο πολύ, ώστε κανείς, όταν τον έβλεπε, δεν ήταν δυνατό να αντιληφθεί πως δεν ήταν Έλληνας.
Ο Κάρολος Φαβιέρος σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού και συμμετείχε στους Ναπολεόντειους Πολέμους και το 1807 διακρίθηκε στην μάχη του Εϋλώ. Σε ηλικία 30 ετών ήταν συνταγματάρχης, είχε τιμηθεί με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής και είχε πάρει τον τίτλο του βαρόνου. Το 1809 στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το 1810 στην Περσία για να οργανώσει τον περσικό στρατό. Μετά την παλινόρθωση των Βουρβόνων, αποτάχθηκε, όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του Ναπολέοντα Α΄ και το 1882 κατέφυγε στην Αγγλία.
Το 1824 ήρθε στην Ελλάδα και αποβιβάστηκε στο Ναυαρίνο για να βοηθήσει την επανάσταση με το ψευδώνυμο Μπορέλ (De Borel) και «με τη σκέψη να ιδρύσει αγροτική και βιομηχανική αποικία για τους εξόριστους συναδέλφους του», Γάλλους και Ιταλούς βοναπαρτιστές, οι οποίοι είχαν καταφύγει στην Ισπανία και Αγγλία. Επέστρεψε στην Αγγλία όπου συγκέντρωσε εθελοντές και το 1825 γύρισε ξανά στην Ελλάδα και στις 30 Ιουλίου ανέλαβε την διοίκηση του τέταρτου τακτικού στρατού στο Ναύπλιο.
Στις αρχές Αυγούστου του 1826, μαζί με τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, έλαβε μέρος στη μάχη του Χαϊδαρίου όπου τελικά, εξ αιτίας διαφωνιών, οι Έλληνες ηττήθηκαν από τους Τούρκους. Στις 30 Νοεμβρίου 1826 ο Φαβιέρος με 530 άνδρες διέσπασε την πολιορκία της Ακρόπολης μεταφέροντας πολεμοφόδια και παρέμεινε πολιορκημένος εκεί μέχρι τις 24 Μαΐου 1827 οπότε και συνθηκολόγησε. Σε ανάμνηση της μάχης αυτής και της πολιορκίας που ακολούθησε, στο προαύλιο του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού, βρίσκεται τοποθετημένη μια στήλη η οποία έχει στην αριστερή της πλευρά χαραγμένα τα λόγια:
«ΤΩ, ΦΑΒΙΕΡΩ, ΠΡΟΜΑΧΩ, ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ Η ΕΛΛΑΣ 1826 – 1926».
Ο Φαβιέρος, το 1826, πρωτοστάτησε για το κτίσιμο κάστρου, στο λόφο του στενού των Μεθάνων, πάνω στα ερείπια αρχαίας οχύρωσης που σήμερα φέρει το όνομά του. Το 1827 η Γ’ Ελληνική Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας ανακήρυξε τον Φαβιέρο επίτιμο Έλληνα πολίτη. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Χίου που διακόπηκε μετά από την αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων. Πήρε μέρος στην εκστρατεία του Μωριά, συνοδεύοντας τον τακτικό γαλλικό στρατό προσφέροντας με τη γνώση του για την περιοχή. Το 1828 μετά από διαφωνία του με τον Καποδίστρια έφυγε από την Ελλάδα για τη Γαλλία όπου πήρε μέρος στην επανάσταση του Ιουλίου του 1830, οπότε διορίστηκε φρούραρχος του Παρισιού. Το 1839 έγινε γενικός επιθεωρητής στρατού, και το 1845 ομότιμος της Άνω Βουλής. Αργότερα, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του στην Ελληνική Επανάσταση, ο βασιλιάς Όθωνας του απένειμε τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος.
Γαλάτες και αργότερα… Γαλλικός διαφωτισμός
Οι σχέσεις όμως των δύο χωρών πάνε ακόμα πιο πίσω στην αποκαλούμενη Κλασική Αρχαιότητα, όταν στήθηκαν αρχαίες ελληνικές αποικίες στην προ-Ρωμαϊκή Γαλατία, με σημαντικότερη την Μασσαλία, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική Γαλλία. Από την Μασσαλία και άλλες ελληνικές αποικίες, ελληνικά αγαθά και στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, όπως κέρματα, είχαν εξαπλωθεί στην ενδοχώρα.
Οι Γαλάτες με τη σειρά τους έγιναν μέρος του Ελληνιστικού κόσμου αμέσως μετά τον 3ο αιώνα π.χ., μετά την Γαλατική εισβολή των Βαλκανίων και της εγκατάστασής τους στη Γαλατία, στη μικρά Ασία. Αργότερα, στο Μεσαίωνα, Γάλλοι σταυροφόροι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη Τέταρτη Σταυροφορία και δημιούργησαν αρκετές πολιτείες στην περιοχή της Ελλάδας, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1204. Αυτό άρχισε τη περίοδο που είναι γνωστή ως Φραγκοκρατία στην Ελλάδα. Τα κύρια γαλλικά σταυροφορικά κράτη ήταν το Πριγκιπάτο της Αχαΐας και το Δουκάτο της Αθήνας, ενώ τα άλλα της Δυτικής ευρώπης ήταν ως επί το πλείστον ιταλικά (Λομβαρδία, το Ενετικό ή Γενουάτες).
Στη σύγχρονη εποχή, ο γαλλικός Διαφωτισμός και οι ιδέες της γαλλικής Επανάστασης επηρέασαν τους κύριους στοχαστές του νεοελληνικού Διαφωτισμού, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, που έζησε στη Γαλλία, και ο Ρήγας Φεραίος, και αποτέλεσαν το ιδεολογικό υπόβαθρο για τον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Τα γαλλικά στρατεύματα επίσης κατέλαβαν τα Ιόνια Νησιά κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, ανοίγοντας το δρόμο για το πρώτο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος της σύγχρονης εποχής, την επτάνησο πολιτεία.
Μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Ρωσία, η Γαλλία έγινε μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις του ανεξάρτητου Βασιλείου της Ελλάδος. Αυτό αποτυπώνεται και στην ελληνική εσωτερική πολιτική κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλιά Όθωνα, όταν ένα γαλλικό Κόμμα συναγωνίστηκε για την επιρροή με τα αντίπαλα αγγλικά και ρωσικά κόμματα. Η Βρετανία σταδιακά ανέλαβε τη δεσπόζουσα θέση της σε ελληνικές υποθέσεις μετά το 1860, αλλά η Γαλλία διατηρούσε ακόμη ένα μέτρο της επιρροής, ιδιαίτερα στις στρατιωτικές υποθέσεις, όπου γαλλικές στρατιωτικές αποστολές κλήθηκαν να εκσυγχρονίσουν το ελληνικό στρατιωτικό, κατά το 1884-1887 και το 1911- 1914.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.