Το «παιχνίδι» της Mercedes – Benz Ελλάς με τις εγγυήσεις οχημάτων
Σε συστηματική υποεκτίμηση των προβλέψεων που σχετίζονται με εγγυήσεις και ειδικότερα με επεκτάσεις εγγυήσεων προχωρεί η Mercedes – Benz Ελλάς, μη εφαρμόζοντας τα προβλεπόμενα λογιστικά πρότυπα
Με τον τρόπο αυτό αφενός εξωραΐζονται οι οικονομικές της καταστάσεις, αφετέρου δεν απεικονίζεται η πραγματική της οικονομική κατάσταση. Ωστόσο, η πρακτική αυτή έχει και δευτερογενείς επιπτώσεις, καθώς επηρεάζει και τη συμπεριφορά της εταιρείας έναντι των καταναλωτών.
Τα οχήματα που πωλούνται από την Mercedes – Benz Ελλάς καλύπτονται από την εργοστασιακή εγγύηση την οποία αναλαμβάνει εξολοκλήρου η κατασκευάστρια εταιρεία Daimler AG. Πέρα από την εργοστασιακή εγγύηση η ελληνική εταιρεία παρέχει επέκταση εγγύησης (goodwill) ή δωρεάν εξυπηρέτηση οχημάτων, ως πρόσθετη εγγύηση.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει η ίδια η Mercedes – Benz Ελλάς για την επέκταση εγγύησης, το πρόγραμμα προστατεύει από απρόβλεπτες ζημιές, οι οποίες προκαλούνται από μηχανικές ή ηλεκτρικές δυσλειτουργίες και βλάβες και παρέχεται πριν ακόμη τελειώσει η εργοστασιακή εγγύηση και πριν το αυτοκίνητο ολοκληρώσει 23 μήνες από την πρώτη κυκλοφορία του.
Με το συμβόλαιο επέκτασης εγγύησης εξασφαλίζεται :
- Επισκευή του αυτοκινήτου σe εξουσιοδοτημένο δίκτυο επισκευαστών Mercedes-Benz.
- Χρήση γνήσιων ανταλλακτικών Mercedes-Benz.
- Ελαχιστοποίηση των απρόβλεπτων εξόδων για πιθανές επισκευές.
- Εξόφληση του συνεργείου απευθείας από συγκεκριμένη ασφαλιστική.
- Αυξημένη μεταπωλητική αξία του αυτοκινήτου και εύκολη μεταβίβαση του ασφαλιστικού συμβολαίου στον επόμενο ιδιοκτήτη.
- Αποκατάσταση μηχανικών και ηλεκτρικών βλαβών του αυτοκινήτου μετά τη λήξη της εργοστασιακής εγγύησης.
Ωστόσο, η Mercedes – Benz Ελλάς χειρίζεται τις σχετικές προβλέψεις ως «δέσμευση για μία πιθανή εκροή πόρων στα πλαίσια της πελατειακής της πολιτικής» και δεν τις εντάσσει στις απαιτήσεις του σχετικού διεθνούς λογιστικού προτύπου (ΔΠΧΑ 15), ήτοι ως μία «υποχρέωση εκτέλεσης σε συγκεκριμένους πελάτες».
Σύμφωνα με το ΔΧΠΑ 15 οι εγγυήσεις ομαδοποιούνται σε δύο κατηγορίες: α) ως διαβεβαίωση, και β) ως υπηρεσία. Αυτό που της διαφοροποιεί είναι αν η εγγύηση απλά παρέχει τη διαβεβαίωση ότι το σχετικό προϊόν θα λειτουργεί όπως σκόπευαν τα μέρη επειδή πληροί τις συμφωνηθείσες προδιαγραφές ή αν παρέχει στον πελάτη κάποια υπηρεσία επιπλέον της διαβεβαίωσης.
Εάν ο πελάτης έχει την επιλογή να αγοράσει χωριστά την εγγύηση, τότε η εγγύηση θεωρείται διακριτή υπηρεσία και η εταιρεία πρέπει να αντιμετωπίσει λογιστικά την υποσχόμενη εγγύηση ως υποχρέωση εκτέλεσης.
Εάν ο πελάτης δεν έχει την επιλογή να αγοράσει χωριστά την εγγύηση, τότε η εγγύηση μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν παρέχει διακριτή υπηρεσία και απλά παρέχει διαβεβαίωση ότι το σχετικό προϊόν πληροί τις συμφωνηθείσες προδιαγραφές. Αν εκτιμηθεί ότι δεν παρέχεται κάποια διακριτή υπηρεσία, η εγγύηση αποτελεί διαβεβαίωση και αντιμετωπίζεται λογιστικά σύμφωνα με το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο 37 «Προβλέψεις, Ενδεχόμενες Υποχρεώσεις και Ενδεχόμενα Περιουσιακά Στοιχεία».
Αν όμως ο πελάτης έχει την επιλογή να αγοράσει εγγύηση ξεχωριστά, τότε πρέπει να αναγνωρίζεται ως μία ξεχωριστή υποχρέωση. Αυτό σημαίνει ότι μέρος του τιμήματος συναλλαγής (transaction price) πρέπει να κατανέμεται για την παροχή εγγύησης.
Η Mercedes – Benz Ελλάς δεν ακολουθεί αυτή την πρακτική και έτσι προκύπτει εξωραϊσμός των λογιστικών της μεγεθών. Είναι ενδεικτικό πως το 2019 η εταιρεία σχημάτισε προβλέψεις για εγγυήσεις ύψους 410.000 ευρώ, ενώ το 2018 είχε σχηματίσει προβλέψεις για εγγυήσεις ύψους 331.000 ευρώ. Το 2019 δε, μετάβαλε τη σχετική πρόβλεψη για 79.000 ευρώ.
Για να δοθεί μια τάξη μεγέθους το 2019 η BMW Hellas κατέβαλε για αποζημιώσεις εγγυήσεων οχημάτων 3,1 εκατ. ευρώ, ενώ στα ίδια επίπεδα κινήθηκε και το 2020. Δεδομένου ότι η Mercedes – Benz Ελλάς και η BMW Hellas πραγματοποιούν τις ίδιες πωλήσεις η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Η Mercedes – Benz Ελλάς υποστηρίζει πως οι αξιολογήσεις σχετικά με τον τύπο και την ύψος των μελλοντικών αξιώσεων για επέκταση και χαριστική εγγύηση, γίνονται με βάση την ιστορική εμπειρία αξίωσης εγγυήσεων, καθώς και με την εμπειρία που υπάρχει από τις καμπάνιες ανάκλησης για κάθε σειρά μοντέλων. Επιπλέον, οι εκτιμήσεις αυτές περιλαμβάνουν παραδοχές σχετικά με τα ποσά του δυνητικού κόστους επισκευής ανά όχημα και τις επιπτώσεις των πιθανών ορίων χρόνου ή χιλιομέτρων.
Ωστόσο, εδώ υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση. Όταν μια εταιρεία υποεκτιμά τις μελλοντικές αξιώσεις πελατών της που απορρέουν από εγγυήσεις, κάνει τα αδύνατα δυνατά ώστε να μην επιβαρυνθεί από τις πραγματικές αξιώσεις, τουλάχιστον σε βαθμό που θα καταδειχθεί πως η εκτίμηση της ήταν εξ αρχής μη ρεαλιστική. Και όταν η εταιρεία δεν αναγνωρίζει καν λογιστικά τις υποχρεώσεις της, τότε ο πελάτης – καταναλωτής μπαίνει σε περιπέτειες.
Υπό αυτήν την οπτική, η πρακτική της Mercedes – Benz Ελλάς να μην εφαρμόζει για τις εγγυήσεις της το ΔΠΧΑ 15 δεν πρέπει να ελεγχθεί μόνον από τις φορολογικές αρχές, αλλά και από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και τις καταναλωτικές ενώσεις.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.