O Βασίλης Κεφαλάς, μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Διανομέων στη Θεσσαλονίκη, εξηγεί, γιατί πρέπει να υπαχθεί το επάγγελμα στα βαρέα και ανθυγιεινά
Δεν έχουν περάσει παρά μόνο λίγα 24ωρα από την ώρα που έπεφτε νεκρός σε κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης ένας ακόμη διανομέας. Ο 47χρονος Δημήτρης Ασημάκης, πατέρας δύο παιδιών, άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο στην συμβολή των οδών Γεωργίου Παπανδρέου και 25ης Μαρτίου, έπειτα από μια τρελή κούρσα ενός 21χρονου που «σανίδωσε» το σπορ αμάξι και ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμα του.
«Είναι ο τρίτος άνθρωπος που πέθανε μέσα σε μια εβδομάδα και ο 50ος από το 2017», λέει ο Βασίλης Κεφαλάς μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Διανομέων στη Θεσσαλονίκη.
Ο ίδιος μιλά για την ανάγκη να ενταχθεί το συγκεκριμένο επάγγελμα στα βαρέα και ανθυγιεινά.
Επίσης στο Newsbomb.gr φιλοξενούμε και την μαρτυρία ενός 32χρονου διανομέα ο οποίος θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του για ευνόητους λόγους. Ο ίδιος σκιαγραφεί όλη την σκληρή καθημερινότητα που ζει πάνω στο μικρό του μηχανάκι.
Μεροκάματο σε δυο ρόδες…
Μεροκάματο σε δυο τροχούς κόντρα στα ακραία καιρικά φαινόμενα, τους κακοτράχαλους δρόμους και τους απαιτητικούς πελάτες που πάντα βιάζονται. Μια σκληρή δουλειά, που φαντάζει εύκολη για πολλούς, ωστόσο δεν είναι.
«Πριν από λίγες εβδομάδες έκανα ένα χειρουργείο ακόμη. Οι πτώσεις είναι αναπόφευκτες σε αυτή τη δουλειά. Την κάνω χρόνια. Ζητάμε απλά πράγματα. Να μπει το επάγγελμα στα βαρέα και ανθυγιεινά. Οι συνθήκες είναι σκληρές και όταν είσαι συνεχώς στο δρόμο ειδικά με τις υπάρχουσες συνθήκες είναι επικίνδυνο», λέει χαρακτηριστικά στο Newsbomb.gr ο κ. Βασίλης Κεφαλάς και συνεχίζει, «Θέλουμε από το κράτος να κάνει το αυτονόητο. Ελέγχους στις επιχειρήσεις να πατάξει την ανομία σε βάρος μας. Να μας προστατεύσει επιτέλους. Να αναγνωρίζονται οι Κυριακές, οι αργίες κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ. Χάνει και το ίδιο το κράτος που δεν μας προστατεύει. Ελάχιστοι είναι ασφαλισμένοι από τα μαγαζιά. Επίσης να απαγορεύεται η δουλειά μας όταν επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες. Έχουν συμβεί δεκάδες ατυχήματα».
«Δουλεύουμε σε εμπόλεμη ζώνη»
Στην συνέχεια αναφέρεται στο τραγικό συμβάν που συνέβη πριν μια εβδομάδα στην πόλη του. «Ο θάνατος του 47χρονου συναδέλφου ήταν ο τρίτος την περασμένη εν ώρα υπηρεσίας. Από το 2017 που δραστηριοποιούμαι σε συνδικαλιστικό επίπεδο έχουν καταγραφεί 50 δυστυχήματα. Είναι μεροκάματο σε εμπόλεμη ζώνη. Και μιας που μου δίνετε το βήμα να πω στους συναδέλφους και από εδώ να φορούν κράνος και τον προστατευτικό τους εξοπλισμό».
Η αθέατη πλευρά της δουλειάς ενός delivery
Μέρος της καθημερινότητας σε όλους μας είναι να συναντάμε διανομείς. Από τον πρωινό μας καφέ, από την λιγούρα την βραδινή ή από το δέμα που περιμένουμε.
Είναι άνθρωποι που βλέπουμε, που τους ξέρουμε, που κάποιους τους προσφωνούμε με τα μικρά τους ονόματα.
Η εικόνα πριν από μερικές εβδομάδες, όπου η βροχή είχε σχηματίσει ποτάμια στην Αθήνα και ένας διανομέας πήγαινε την παραγγελία μετατρέποντας το μηχανάκι του σε βάρκα είναι συγκλονιστική. Από την άλλη είναι χαρακτηριστική μιας κατάστασης που επικρατεί.
«Φαίνεται εύκολο, δεν είναι όμως», λέει χαρακτηριστικά o 32χρονος διανομέας, ο οποίος φέτος συμπληρώνει 7 χρόνια σε αυτή την δουλειά.
Ο χειρότερος κίνδυνος οι οδηγοί με τα κινητά
«Κάθε μέρα καταγράφονται σχεδόν ατυχήματα. Άλλα τα βλέπω μπροστά μου και άλλα τα μαθαίνω από συναδέλφους. Ο τρόπος που οδηγεί ο κόσμος είναι η κύρια εστία κινδύνου. Βάζουν στα κινητά ανοιχτή ακρόαση και μιλάνε κρατώντας με το ένα χέρι το κινητό και με το άλλο το τιμόνι. Τα αμάξια πάνε αριστερά, δεξιά, έχουν λίγη προσοχή στο τι συμβαίνει γύρω τους με αποτέλεσμα να καταγράφονται τέτοια ατυχήματα. Κουτά, αν μου επιτρέπεται. Γνωρίζω πολύ καλά πως η κίνηση είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Είμαι και εγώ όλη μέρα στους δρόμους άλλωστε, αλλά με ένα hands-free θα λυθεί ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Η οδήγηση θέλει υπευθυνότητα», τονίζει και μετά απαντά στην δική μας ερώτηση αν τα delivery οδηγούν με υπευθυνότητα, «Θες την πραγματική απάντηση, τότε αυτή είναι «ΌΧΙ». Ακόμη και εγώ θα περάσω με κόκκινο ή θα μπω σε μονόδρομο αλλά με προσοχή. Η ταχύτητα είναι αυτή που με κάνει να διεκδικώ το κάτι παραπάνω. Ουσιαστικά από το φιλοδώρημα που μας δίνει ο κόσμος βγαίνει το μεγαλύτερο μεροκάματο. Θα πω ελάχιστοι για να μην πω κανείς δεν βάζει τα ένσημα που πρέπει, κανείς δεν συμμετέχει στα έξοδα συντήρησης του δίκυκλου σου. Πώς θα βγουν αυτά τα χρήματα;», διερωτάται με ρητορικό ύφος ο 32χρονος διανομέας.
«Θέλουμε προστασία»
Πλέον οι εποχές έχουν αλλάξει, οι εταιρείες που μπήκαν στο παιχνίδι της διανομής φέρνουν ισορροπίες σε μια αγορά που μέχρι χθες ήταν μαύρη. Αυτό λέει και 32χρονος διανομέας.
«Είμαι επιφυλακτικός. Εγώ σε λίγες ημέρες θα ενταχθώ σε μια από τις εταιρείες διανομής. Προτιμώ να παίρνω λιγότερα και να έχω ασφάλεια, παρά να τρέχω όλη μέρα και να μην έχω καν μισό ένσημο. Οι εταιρείες αυτές, δεν θα πω αν είναι καλό ή κακό που μπήκαν, δεν το ξέρω αυτό, το μόνο που ξέρω είναι ότι ένας κλάδος που μέχρι χθες ήταν «μαύρος», τώρα υπάρχουν δικαιώματα και ασφάλιση. Θέλουμε προστασία από το κράτος. Δεν κάνουν ελέγχους. Οι ιδιοκτήτες κρατάνε το μαχαίρι και το καρπούζι. Αν κάνουν ελέγχους, θα βρουν πολλά. Δεν γίνεται να δουλεύουμε μέσα στο κρύο, την βροχή, την ζέστη και να μην υπάρχουμε πουθενά. Όταν κάποια στιγμή έπαθα μια ζημιά στο μηχανάκι μου χρειάστηκε να το αλλάξω. Επειδή δεν ήμουν πουθενά, η τράπεζα που είχα λεφτά δεν μου έδινε δάνειο να κάνω την δουλειά μου».
Η συμπεριφορά του κόσμου
Ο κόσμος είναι ένα μωσαϊκό, βλέπεις τα πάντα. Ο 32χρονος διανομέας έχει αντιμετωπίσει καλές και κακές συμπεριφορές. «Είναι μέρος της δουλειάς μου. Εγώ θα πρέπει να εξυπηρετήσω όσο το δυνατόν καλύτερα. Και από το τηλέφωνο μου θα πάρω και θα χρεωθώ, ότι ήρθε η παραγγελία και θα κορνάρω γιατί έχει χαλάσει το κουδούνι και ας μη μου δώσουν σεντ φιλοδώρημα».
Σε σχόλιο που του ζητήσαμε να κάνει για την εικόνα του διανομέα που είχε βγει στις πλημμύρες και είχε μπει με το μηχανάκι του σε ένα ποτάμι κεντρικού δρόμου των Αθηνών για να πάει την παραγγελία του, απαντά: «Σε όλους μας έχει τύχει. Δεν κατηγορώ τον κόσμο. Ο άλλος μπορεί να μην μπορεί να βγει ή να μαγειρέψει για τον α, β, χ λόγο. Αυτός που ευθύνεται είναι ο ιδιοκτήτης, καθώς αν ο άλλος είναι ανοιχτός θα παραγγείλει. Αν όχι θα βρει μια άλλη λύση. Ο κόσμος είναι πολύ ταλαιπωρημένος για να τον κατηγορήσουμε και εμείς. Τον βλέπουμε, τον συναντάμε κάθε μέρα. Εκείνος μας δίνει «ανάσα» με το φιλοδώρημα που μας αφήνει».