Μια νέα μελέτη δείχνει ότι η έλλειψη έκθεσης στο ηλιακό φως μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στον κίνδυνο παιδικής σκλήρυνσης κατά πλάκας. Η χαμηλή έκθεση στον ήλιο και στην υπεριώδη ακτινοβολία έχουν τεκμηριωθεί επαρκώς ως παράγοντες κινδύνου για σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) που εκδηλώνεται στους ενήλικες. Μια νέα μελέτη εξετάζει τους ίδιους παράγοντες κινδύνου για παιδιατρική σκλήρυνση κατά πλάκας. Τα ευρήματα δείχνουν ότι ακόμη και 30 λεπτά έκθεσης στον ήλιο καθημερινά θα μπορούσαν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο ΣΚΠ στα παιδιά.
Η National MS Society υπολογίζει ότι περισσότεροι από 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν λάβει διάγνωση ΣΚΠ. Ενώ εμφανίζεται συνήθως μεταξύ 20 και 50 ετών, το 3-10% των ατόμων αρχίζει να εμφανίζει συμπτώματα πριν από την ηλικία των 18 ετών.
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ΣΚΠ
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Neurology, το ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, έχει βρει μια πιθανή σχέση μεταξύ του χρόνου που αφιερώνεται σε εξωτερικούς χώρους και του χαμηλότερου κινδύνου εμφάνισης ΣΚΠ στα παιδιά. Η μελέτη δείχνει επίσης ότι όσοι είχαν μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο κατά το πρώτο έτος της ζωής τους έχουν μικρότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ΣΚΠ. Οι ερευνητές κατανοούν ότι τα αίτια της ΣΚΠ σε ενήλικες περιλαμβάνουν έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως η γενετική προδιάθεση, η χαμηλή έκθεση στον ήλιο, η χαμηλή έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία και οι χαμηλές συγκεντρώσεις βιταμίνης D. Προηγούμενες μελέτες σχετικά με τη σκλήρυνση κατά πλάκας, την έκθεση στον ήλιο και την έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία είχαν συμπεριλάβει ενήλικες με σκλήρυνση κατά πλάκας. Η νέα μελέτη επικεντρώθηκε σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες ηλικίας 4-22 ετών.
Μέθοδοι και αποτελέσματα μελέτης
Οι ερευνητές στρατολόγησαν συμμετέχοντες από 16 παιδιατρικά νοσοκομεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Περιλάμβαναν εθελοντές που είχαν λάβει διάγνωση ΣΚΠ πριν από την ηλικία των 18 ετών. Περίπου 330 άτομα πληρούσαν τα κριτήρια. Οι συμμετέχοντες ελέγχου δεν είχαν προσωπικό ιστορικό αυτοάνοσης νόσου, καμία σοβαρή κατάσταση υγείας και κανένα οικογενειακό ιστορικό ΣΚΠ. Η ομάδα της μελέτης στρατολόγησε περίπου 530 ελέγχους από τα ίδια νοσοκομεία και τους ταίριαξε ανάλογα με την ηλικία και το φύλο με τους συμμετέχοντες με ΣΚΠ. Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ή οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που κάλυπτε πληροφορίες, όπως ηλικία, φύλο, καταγωγή και ιατρικό ιστορικό. Οι ερευνητές μέτρησαν την έκθεση στον ήλιο ως τον χρόνο που δαπανάται σε εξωτερικούς χώρους σε διαφορετικές ηλικίες, το πιο πρόσφατο καλοκαίρι, και τη χρήση αντηλιακής προστασίας όπως καπέλα, ρούχα και αντηλιακό. Βασίσανε την ποσότητα της έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία για κάθε συμμετέχοντα στη γενέτειρα και την κατοικία τους τη στιγμή της μελέτης. Οι ερευνητές πήραν επίσης δείγματα αίματος από όλους τους συμμετέχοντες.
Οι ερευνητές προσάρμοσαν παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο ΣΚΠ, όπως η έκθεση στον καπνό και το φύλο. Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι οι συμμετέχοντες που περνούσαν καθημερινά κατά μέσο όρο 30 λεπτά έως μία ώρα έξω το καλοκαίρι πριν από τη μελέτη είχαν 50% χαμηλότερο κίνδυνο ΣΚΠ. Όταν ο χρόνος που δαπανάται σε εξωτερικούς χώρους ήταν κατά μέσο όρο μεταξύ 1 και 2 ωρών ημερησίως, ο κίνδυνος ΣΚΠ ήταν 81% χαμηλότερος. Τα δεδομένα έδειξαν επίσης ότι ο μεγαλύτερος χρόνος που δαπανάται σε εξωτερικούς χώρους τον πρώτο χρόνο της ζωής σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ΣΚΠ.
Μια άλλη μεταβλητή που σχετίζεται με τον κίνδυνο ΣΚΠ ήταν η ένταση της έκθεσης στον ήλιο. Για παράδειγμα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι κάποιος που ζει στη Φλόριντα έχει 21% χαμηλότερο κίνδυνο ΣΚΠ από κάποιον που ζει στη Νέα Υόρκη. Αν και η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η έκθεση στον ήλιο αποτρέπει τη σκλήρυνση κατά πλάκας, δείχνει μια συσχέτιση. Ο Δρ Emmanuelle Waubant, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, θεωρεί ότι αυτά τα αποτελέσματα ενθαρρύνουν τους γονείς να βγάζουν τα παιδιά τους σε εξωτερικούς χώρους.