Κορυφαίος ιατρικός όμιλος ενημέρωσε μια οδηγία για τη θεραπεία του πόνου και του μουδιάσματος που προκαλείται από διαβήτη. Τα προβλήματα, που επηρεάζουν τα χέρια και τα πόδια, είναι αποτέλεσμα νευρικής βλάβης, γνωστής και ως διαβητική νευροπάθεια. Η νέα οδηγία από την Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας (AAN) στοχεύει να βοηθήσει τους γιατρούς να επιλέξουν τις καλύτερες από του στόματος και τοπικές θεραπείες για την επώδυνη διαταραχή. “Το να ζεις με πόνο μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής ενός ατόμου, επομένως αυτή η κατευθυντήρια γραμμή στοχεύει να βοηθήσει τους νευρολόγους και άλλους γιατρούς να παρέχουν την υψηλότερη ποιότητα φροντίδας ασθενών με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία”, δήλωσε ο συγγραφέας των κατευθυντήριων γραμμών Δρ. Brian Callaghan, αναπληρωτής καθηγητής νευρολογίας στο το Πανεπιστήμιο του Michigan στο Ann Arbor και ένας υπότροφος AAN.
“Η επώδυνη διαβητική νευροπάθεια είναι πολύ συχνή, επομένως τα άτομα με διαβήτη που έχουν νευρικό πόνο θα πρέπει να το συζητήσουν με το γιατρό τους γιατί η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει”. Πριν συνταγογραφήσει μια θεραπεία, ένας γιατρός θα πρέπει πρώτα να καθορίσει εάν ο ασθενής έχει επίσης προβλήματα διάθεσης ή ύπνου. Η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων είναι επίσης σημαντική, σύμφωνα με τις οδηγίες.
Οι γιατροί μπορούν να προσφέρουν θεραπείες από τρεις κατηγορίες φαρμάκων:
- τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά
- αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης (SNRIs)
- και/ή αναστολείς διαύλων νατρίου
Όλα μπορεί να μειώσουν τον νευρικό πόνο. “Νέες μελέτες για τους αναστολείς διαύλων νατρίου που δημοσιεύθηκαν μετά την τελευταία κατευθυντήρια οδηγία έχουν ως αποτέλεσμα αυτά τα φάρμακα να συνιστώνται τώρα και να θεωρούνται εξίσου αποτελεσματικά στην παροχή ανακούφισης από τον πόνο όσο οι άλλες κατηγορίες φαρμάκων που συνιστώνται σε αυτήν την οδηγία”, δήλωσε ο Callaghan σε δελτίο τύπου του AAN. Κατά την επιλογή ενός φαρμάκου, οι γιατροί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη το κόστος, τις παρενέργειες και άλλα ιατρικά προβλήματα που μπορεί να έχει ο ασθενής. Θα πρέπει να ελέγχουν με τους ασθενείς αφού ξεκινήσουν ένα νέο φάρμακο για να μετρήσουν εάν υπάρχει αρκετή ανακούφιση από τον πόνο ή πάρα πολλές παρενέργειες, σύμφωνα με τις οδηγίες.
Εάν η αρχική θεραπεία δεν λειτουργεί ή προκαλεί πάρα πολλές παρενέργειες, η κατευθυντήρια γραμμή λέει ότι στους ασθενείς θα πρέπει να προσφέρεται μια δοκιμή άλλου φαρμάκου από διαφορετική κατηγορία. Τα οπιοειδή δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για θεραπεία, προσθέτει. “Τα τρέχοντα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι κίνδυνοι από τη χρήση οπιοειδών για τη θεραπεία επώδυνης διαβητικής νευροπάθειας υπερτερούν των οφελών, επομένως δεν πρέπει να συνταγογραφούνται”, είπε ο Callaghan. Οι γιατροί μπορούν επίσης να προσφέρουν τοπικές θεραπείες όπως καψαϊκίνη, σπρέι τρινιτρικού γλυκερυλίου ή Citrullus colocynthis για τη μείωση του πόνου. Το Ginkgo biloba μπορεί να είναι χρήσιμο, καθώς και θεραπείες χωρίς φάρμακα, όπως η άσκηση, η ενσυνειδητότητα, η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία ή το τάι τσι, λέει η οδηγία.
“Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα συνιστώμενα φάρμακα και τοπικές θεραπείες σε αυτήν την κατευθυντήρια γραμμή μπορεί να μην εξαλείφουν τον πόνο, αλλά έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν τον πόνο. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πολλές επιλογές θεραπείας για την επώδυνη διαβητική νευροπάθεια, επομένως ένα σχέδιο θεραπείας μπορεί να προσαρμοστεί ειδικά σε κάθε άτομο που ζει με αυτήν την πάθηση”. Η οδηγία, η οποία ενημερώνει μια έκδοση του 2011, δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 27 Δεκεμβρίου στο περιοδικό Neurology.