Να στριμώξει για τα καλά την κυβέρνηση στα «σχοινιά», έχοντας ως αιχμές τα ζητήματα της πανδημίας και της ακρίβειας που πλήττει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται αποφασισμένος να βρει βιώσιμη λύση και για την «Αυγή», που έχει μετατραπεί σε μείζον πρόβλημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η πρώτη φορά που η Κουμουνδούρου έθεσε επί τάπητος το ζήτημα της ακρίβειας, ήταν τον Μάιο του 2021, με ερώτηση που κατέθεσε ο τομεάρχης Ανάπτυξης του κόμματος, Αλέξης Χαρίτσης. Πέρασαν, σχεδόν, πέντε μήνες από την ημέρα που κατατέθηκε η ερώτηση στη Βουλή, μέχρι και την ημέρα που συζητήθηκε.
Το κρίσιμο αυτό διάστημα που μεσολάβησε, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η κυβέρνηση απλά έκανε ότι δεν έβλεπε το τι συμβαίνει. Έκτοτε, τους τελευταίους μήνες, το πρόβλημα γιγαντώθηκε, με τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις ολοένα και αυξημένες υποχρεώσεις τους. Ενδιάμεσα, στις αρχές Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους, ο Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα της ΔΕΘ ζήτησε τολμηρές παρεμβάσεις προκειμένου να συγκρατηθούν οι μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων και της ενέργειας.
Όλα τα παραπάνω τα υπενθυμίζουν σε κάθε ευκαιρία τα κορυφαία στελέχη της Κουμουνδούρου, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να αναδείξουν τις βαρύτατες -κατά τη γνώμη τους- ευθύνες που έχει το Μέγαρο Μαξίμου για την όξυνση του προβλήματος. Υπογραμμίζουν, παράλληλα, πως ο όρος «διπλή κρίση» που χρησιμοποιεί εδώ και καιρό ο Αλέξης Τσίπρας, θέλοντας να περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί στην πραγματική οικονομία και που τινάζει στον αέρα τον προϋπολογισμό των νοικοκυριών, ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.
Έτσι, δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, εχθές, με συντονισμένα «πυρά», προσπάθησε να φέρει ξανά στην πολιτική επικαιρότητα το μείζον ζήτημα της ακρίβειας, το οποί συνδυαστικά με την πανδημία, προκαλεί αναβρασμό στα λαϊκά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας. Από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποστηρίζουν ότι κανένα επικοινωνιακό παιχνίδι του Μαξίμου, δεν θα μπορέσει μακροπρόθεσμα να εξωραΐσει την κατάσταση.
Επιμένουν να ζητούν την εδώ και τώρα αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ ως αντίμετρο στην ακρίβεια, αλλά και την μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, στα κατώτατα επίπεδα που επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το πρόβλημα της «Αυγής»
Την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ προχωράει σε εξωστρεφείς δράσεις στα μέτωπα της πανδημίας και της οικονομίας, έχει να αντιμετωπίσει μία εσωκομματική κρίση που αφορά στο μέλλον της κομματικής εφημερίδας «Αυγή».
Όπως αναγνωρίζουν εχθροί και φίλοι, η συνέχιση της έκδοσης του καθημερινού φύλλου, καθίσταται αδύνατη υπό της παρούσες συνθήκες. Όπως εξηγούσαν στο Newsbomb.gr ανώτατες κομματικές πηγές, αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ δαπανά το 65% της κρατικής επιχορήγησης στην κάλυψη των αναγκών του κομματικού Τύπου, συνολικά.
Το ζήτημα, λένε, έχει φτάσει στο μη παρέκει. Ή θα ληφθούν δραστικά μέτρα και η «Αυγή» θα περάσει στον 21ο αιώνα και την ισχυρή διαδικτυακή παρουσία ή θα πάψει να υφίσταται. Η αναστολή της καθημερινής έκδοσης που αναμένεται να αποφασίσει σήμερα το Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρείται ένα πρώτο βήμα.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται αποφασισμένος να βρεθεί λύση έτσι ώστε να συνεχίσει να υπάρχει η «Αυγή» καθημερινά στο διαδίκτυο, έχοντας, παράλληλα, ένα πλούσιο σε ύλη φύλλο την Κυριακή.
«Εμείς δεν πρόκειται να ζητήσουμε εκατομμύρια από διάφορους επιχειρηματίες για να ζήσει η “Αυγή”, ούτε θα γίνουμε σαν τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, που από κοινού χρωστάνε σχεδόν 500 εκατομμύρια», σημείωναν στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα στο Newsbomb.gr.
Πάντως, στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι για την σημερινή κατάσταση στην οποία έχει φθάσει η ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς, δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση οι εργαζόμενοι της εφημερίδας. Άλλωστε, ο δημοσιογραφικός κόσμος γνωρίζει ότι οι συντάκτες της «Αυγής» είναι άριστοι επαγγελματίες.
Οι διάφορες «αργομισθίες» -που όντως υπάρχουν- και η αδιαφορία των χιλιάδων μελών του κόμματος για τη διακίνηση και τη διάδοση της εφημερίδας, βαραίνουν αποκλειστικά τις διοικήσεις των τελευταίων ετών και κανέναν άλλον. Οι εργαζόμενοι ορθά προσπαθούν να προστατεύσουν την -πολύ καλή- δουλειά τους, αλλά και την ιστορία της «Αυγής».
Όσοι γνωρίζουν καλά τον χώρο, μπορούν να διηγηθούν ιστορίες ακόμα και μέσα σε κορυφαίες κομματικές διαδικασίες, όπου τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κουβαλούσαν μαζί τους άλλες εφημερίδες και όχι το κομματικό όργανο – γεγονός αν μη τι άλλο απαράδεκτο για ανθρώπους στρατευμένους στην Αριστερά.
Ακόμα και στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος μπορούσε κανείς να δει βουλευτές και μέλη του οργάνου να μην έχουν την εφημερίδα δίπλα τους.
Επίσης, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται -ανεπίσημα- σε προσυνεδριακή διαδικασία, είναι ορθό να ανοίξει η συζήτηση για το αν και σε τι χρησιμεύει ο κομματικός Τύπος σε ένα κόμμα εξουσίας.
Αν θεωρούν ότι πρέπει να υφίσταται λόγω των βαθύτατων σχέσεων που διατηρούν με τη λεγόμενη «διαπλοκή» οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα πρέπει και τα μέλη του κόμματος να αποφασίσουν πως αυτός θα προχωρήσει από εδώ και πέρα.