Ο διευθύνων σύμβουλος της MRB, Δημήτρης Μαύρος, σχολιάζει τα ευρήματα της μεγάλης δημοσκόπησης για το Newsbomb.gr
Του Δημήτρη Μαύρου
Έχει παγιωθεί πλέον η Οργή και ο Φόβος των Ελλήνων. Δεν αντέχεται άλλο πιά η αλληλουχία «πληγών» μου μαστιγώνουν πλέον τον κορμό της Χώρας, α) Μνημόνια, β) Ελληνοτουρκικά, γ)Κορονοϊός, δ)Φυσικές καταστροφές, ε)Πόλεμος και στην κορυφή στ)Ακρίβεια. Μια συνεχής ματαίωση της Ελπίδας για οποιαδήποτε έναρξη έστω και κάποιας μορφής ανάπτυξη στην τσέπη και στην ποιότητα ζωής του Έλληνα.
Οι άνδρες οργίζονται, οι γυναίκες φοβούνται, οι νέοι 17-34ετών εκτοξεύουν τα δύο αυτά συναισθήματα στα ύψη, ενώ η Αδιευκρίνιστη Ψήφος εκτός από την Οργή έχει αυξημένη αναλογικά παρουσία μέσα της και την Ντροπή.
Ένας φοβισμένος λαός απαγκιάζει στην Κυβέρνησή του, ένας οργισμένος όμως λαός λειτουργεί απρόβλεπτα, άτσαλα και συμπεριφέρεται ως τιμωρός. Πέρα από τα χειροπιαστά θέματα που έχει να επιλύσει η Κυβέρνηση, οφείλει να δει κατάματα και το θυμικό υπόβαθρο της «Οργής» στο οποίο στέκονται οι πολίτες.
Αιτία αυτής της οργής που λειτουργεί και ως η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι είναι η αγωνία των Ελλήνων για την ηφαιστειακή έκρηξη της «Ακρίβειας».
Το κοινό δε που εμφανίζει την εντονότερη έμφαση στην «Ακρίβεια» είναι οι Άνδρες και οι ηλικίες 35-54 ετών. Η έμφαση στους άνδρες δείχνει ότι οι βαρείς και ανελαστικοί λογαριασμοί πχ για θέματα ενέργειας είναι περισσότερο ασήκωτοι από ότι άλλα έξοδα που είναι ευθύνης των γυναικών. Οι δε νεότερες παραγωγικές ηλικίες είναι εκείνες που λυγίζουν από τα έξοδα στη φάση ζωής που βρίσκονται.
Τα παραπάνω εξάλλου επιβεβαιώνονται και από την ευθεία τοποθέτηση των πολιτών για την ικανότητά τους να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
Το 19,2% των ανθρώπων έχουν ουσιαστικά «τελειώσει» και είναι ανήμποροι να ανταποκριθούν και ένα πλειοψηφικό ποσοστό 58,2% τα καταφέρνουν με μεγάλη δυσκολία ή μόλις που τα καταφέρνουν.
Το σοβαρό βεβαίως ζητούμενο είναι το ποιος είναι ο αντίκτυπος όλων αυτών στη δυναμική των κομμάτων. Φαίνεται λοιπόν ότι η Κυβέρνηση φθείρεται ως ήταν εξάλλου αναμενόμενο εν μέσω αυτής της γενικευμένης κρίσης μειώνοντας την απόστασή της από τον ΣΥΡΙΖΑ στις 7,4% γεγονός που σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται ως μια σοβαρότατη κρίση για το κόμμα της ΝΔ. Ωστόσο η αναγωγή των ποσοστών των κομμάτων οδηγεί σε μία διαφορά της τάξης των 9% μονάδων. Κάτι που μοιάζει έως δείχνει και λίγο καλύτερο από τα αποτελέσματα των εκλογών του 2019.
Αυτό όμως που πρέπει από εδώ και στο εξής να μπει στη ρητορική των αναλύσεων του πολιτικού σκηνικού δεν είναι τόσο η διαφορά των κομμάτων αλλά το ποσοστό του πρώτο κόμματος με στόχο πάντα την αυτοδυναμία.
Για να μπορούμε να μιλάμε με μεγαλύτερη σιγουριά για αυτό, οφείλουμε να περιμένουμε αρκετά κύματα μετρήσεων και φυσικά να αρχίσει να γίνεται συνείδηση στους πολίτες το νέο εκλογικό τοπίο των αναμετρήσεων όπου θα προηγηθεί η πρώτη εφαρμογή της απλής αναλογικής και θα ακολουθήσει μια δεύτερη αναμέτρηση με τον νέο νόμο που ξανά ενισχύει το πρώτο κόμμα αλλά όχι τόσο πολύ όσο ο παλιός.
Συνεπώς μάλλον διπλές εκλογές, μάλλον μεγάλα πολιτικά διακυβεύματα ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, συμφωνίες διαφόρων ειδών και φυσικά πόλωση μπροστά στα βλέμματα των πολιτών.