Οι γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους θα πρέπει να περιμένουν τουλάχιστον δύο χρόνια προτού προσπαθήσουν για μωρό, προτείνει νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECO) στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας (4-7 Μαΐου). Η βαριατρική χειρουργική είναι όλο και πιο συχνή σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και μειώνει τον κίνδυνο επιπλοκών που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως η προεκλαμψία και ο διαβήτης κύησης, στην εγκυμοσύνη. Οι γυναίκες, ωστόσο, είναι πιο πιθανό να έχουν ένα μωρό πολύ λιποβαρές (μικρό για την ηλικία κύησης, SGA), μετά από βαριατρική επέμβαση. Τα μικρά νεογνά για την ηλικία της κύησης κινδυνεύουν περισσότερο από μια σειρά προβλημάτων, όπως υποθερμία, υπογλυκαιμία, λοιμώξεις και νεογνική ασφυξία, από εκείνα με φυσιολογικό βάρος.
Ως αποτέλεσμα, γενικά συνιστάται στις γυναίκες να περιμένουν τουλάχιστον 12 μήνες μετά τη βαριατρική επέμβαση πριν προσπαθήσουν να αποκτήσουν μωρό. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, συνιστούν να περιμένετε δύο χρόνια μετά τη γαστρική επίδεση και 12 μήνες μετά από άλλους τύπους βαριατρικής χειρουργικής. Το βέλτιστο διάστημα χειρουργικής επέμβασης έως σύλληψης (BSCI) δεν έχει, ωστόσο, προσδιοριστεί. Για να μάθετε περισσότερα, η Δρ. Ana Carreira και η Δρ. Bárbara Araújo, Τμήμα Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού, Centro Hospitalar e Universitário de Coimbra, Coimbra, Πορτογαλία και συνεργάτες πραγματοποίησαν μια αναδρομική μελέτη 48 κυήσεων μετά από βαριατρική χειρουργική επέμβαση. Οι γυναίκες ήταν 34,3 ετών, κατά μέσο όρο, κατά τη σύλληψη και είχαν μέσο ΔΜΣ 30,9.
Είχαν κάνει τους ακόλουθους τύπους βαριατρικής χειρουργικής: γαστρική παράκαμψη (37,5%), γαστρεκτομή μανίκι (35,4%), γαστρική ταινία (22,9%) και χολοπαγκρεατική εκτροπή (4,2%). Το 14,6% των μωρών συνελήφθη λιγότερο από 12 μήνες μετά τη βαριατρική επέμβαση, ένα άλλο 14,6% στους 12 έως 24 μήνες μετά την επέμβαση και το 70,8% είχε BSCI άνω των 24 μηνών. Το μέσο βάρος γέννησης ήταν 2980 g και το 26,3% των μωρών ήταν SGA (ορίζεται σε αυτή τη μελέτη ως ένα μικρότερο από το 90% των μωρών που γεννήθηκαν στον ίδιο αριθμό εβδομάδων εγκυμοσύνης). Ο χρόνος από τη βαριατρική επέμβαση έως τη σύλληψη ήταν σημαντικά χαμηλότερος στα μωρά SGA (23,1 μήνες έναντι 64,7 μηνών). Η ανάλυση αποκάλυψε επίσης ότι όσο περισσότερο περίμενε μια γυναίκα για να μείνει έγκυος, τόσο χαμηλότερες ήταν οι πιθανότητές της να αποκτήσει μωρό SGA.
Κάθε επιπλέον μήνας αναμονής συσχετίστηκε με 5% χαμηλότερο κίνδυνο απόκτησης μωρού SGA και αύξηση 4,2 g στο βάρος γέννησης. Ο βέλτιστος χρόνος αναμονής βρέθηκε να είναι τουλάχιστον 24,5 μήνες. Οι γυναίκες με BSCI κάτω των 24,5 μηνών είχαν 15 φορές περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν μωρό SGA από εκείνες που περίμεναν περισσότερο για να συλλάβουν. Τέλος, ο κίνδυνος απόκτησης μωρού SGA ήταν παρόμοιος για διαφορετικούς τύπους βαριατρικής χειρουργικής. Ο Δρ Araújo λέει: “Το διάστημα από τη βαριατρική χειρουργική επέμβαση έως τη σύλληψη έχει σημαντικό αντίκτυπο στο βάρος γέννησης, με μικρότερα διαστήματα που σχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο απόκτησης ενός πολύ λιποβαρούς μωρού.”
“Αυτό πιθανότατα οφείλεται στην ταχεία απώλεια βάρους που συμβαίνει μετά από βαριατρική χειρουργική επέμβαση, καθιστώντας δύσκολη τη γυναίκα να αποκτήσει επαρκές βάρος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η γρήγορη απώλεια βάρους μπορεί επίσης να οδηγήσει σε διατροφικές ελλείψεις που μπορεί να είναι επιβλαβείς για το μωρό. Ένα μεγαλύτερο διάστημα από τη χειρουργική επέμβαση έως τη σύλληψη επιτρέπει στο βάρος και τη διατροφική κατάσταση της γυναίκας να σταθεροποιηθεί”. Η Δρ Καρέιρα προσθέτει: “Συνιστούμε στις γυναίκες να περιμένουν τουλάχιστον δύο χρόνια μετά τη βαριατρική επέμβαση πριν προσπαθήσουν να συλλάβουν, ανεξάρτητα από το είδος της επέμβασης. Αν και μπορεί να είναι δυνατό να προσαρμοστεί ελαφρώς αυτό σε ατομική βάση, είναι σημαντικό οι γυναίκες που υποβάλλονται σε βαριατρική επέμβαση να γνωρίζουν τον κίνδυνο της πρώιμης σύλληψης και τα οφέλη της καθυστέρησης της εγκυμοσύνης”.