Αυτό μπορεί να συμβεί εάν οι ικανότητες σκέψης κάποιου αξιολογηθούν χρησιμοποιώντας τεστ που εξαρτώνται από την όραση, εξήγησαν οι ερευνητές. Σημείωσαν ότι έως και 1 στους 4 ανθρώπους άνω των 50 ετών έχουν αδιάγνωστα προβλήματα όρασης, όπως καταρράκτη ή ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (AMD), τα οποία θα μπορούσαν να παραμορφώσουν τις οπτικές εκτιμήσεις της νοητικής τους ευκρίνειας. Το AMD δεν προκαλεί πλήρη απώλεια όρασης, αλλά μειώνει σοβαρά την ικανότητα ανάγνωσης, οδήγησης, μαγειρέματος και ακόμη και αναγνώρισης προσώπων. Δεν έχει ωστόσο καμία επίδραση στη νοητική λειτουργία (γνωστική).
Τα προβλήματα όρασης επηρεάζουν περίπου 200 εκατομμύρια ηλικιωμένους σε όλο τον κόσμο, δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης Anne Macnamara, Ph.D. υποψήφιος στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας. «Μια λανθασμένη βαθμολογία σε γνωστικά τεστ θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες, οδηγώντας σε περιττές αλλαγές στη ζωή, την εργασία, τις οικονομικές ή κοινωνικές συνθήκες ενός ατόμου», προειδοποίησε ο Μακναμάρα σε σχετική ανακοίνωση του πανεπιστημίου. Για παράδειγμα, εάν μια λανθασμένη βαθμολογία συνέβαλε στη διάγνωση ήπιας γνωστικής εξασθένησης, θα μπορούσε να προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη και άγχος, εξήγησε.
Η μελέτη περιελάμβανε 24 συμμετέχοντες με φυσιολογική όραση, στους οποίους ζητήθηκε να ολοκληρώσουν δύο γνωστικά τεστ, ένα εξαρτώμενο από την όραση και ένα εξαρτώμενο από λεκτικές δεξιότητες. Έκαναν τις δοκιμές με και χωρίς γυαλιά για την προσομοίωση της AMD. Ενώ φορούσαν τα γυαλιά, οι συμμετέχοντες είχαν πολύ χαμηλότερες βαθμολογίες στο τεστ που εξαρτάται από την όραση, αλλά καμία σημαντική αλλαγή στις βαθμολογίες στο τεστ λεκτικών δεξιοτήτων, σύμφωνα με τη μελέτη. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Scientific Reports.
«Τα άτομα με AMD αντιμετωπίζουν ήδη πολλαπλά προβλήματα λόγω απώλειας όρασης και μια ανακριβής γνωστική αξιολόγηση είναι ένα επιπλέον βάρος που δεν χρειάζονται», σημείωσε ο Macnamara. Οι συγγραφείς της μελέτης πρόσθεσαν ότι τα προβλήματα όρασης συχνά παραβλέπονται από τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και τους ερευνητές. “Οι ερευνητές μπορούν να ενσωματώσουν γρήγορες και απλές εργασίες προσυμπτωματικού ελέγχου πριν βάλουν τους ανθρώπους να κάνουν γνωστικά τεστ. Οι λεκτικές εργασίες θα πρέπει πάντα να αποτελούν μέρος της αξιολόγησης”, κατέληξε ο Macnamara.