Ένας καλοκαιρινός έρωτας που ξεκίνησε το 1971 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα
Οι καλοκαιρινοί έρωτες θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρωπότητας καθώς γι’ αυτούς έχουν γραφτεί βιβλία, γράμματα, τραγούδια, θεατρικές παραστάσεις, έχουν ζωγραφιστεί πίνακες και έχουν τυπωθεί φωτογραφίες. Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή της Σούρας και του Χάρη Σεβαστόπουλου που ξεκίνησε το 1971 και εκτυλίχθηκε σε έναν μεγάλο έρωτα που μετράει 50 χρόνια και συνεχίζει.
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1971 όταν η Σούρα Κρατς, μια απόφοιτη του Ινστιτούτων Καλών Τεχνών από το Κλίβελαντ αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ευρώπη για τρεις ολόκληρους μήνες. Η Σούρα πέρασε από την Ιταλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία «βουτώντας» σε πίνακες, σε αρχιτεκτονικά σχέδια και γλυπτά τα οποία είχε ήδη μελετήσει στα βιβλία των ακαδημαϊκών της σπουδών. Μαζί της μια φίλη της από το κολλέγιο με την οποία είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν πολλούς ταξιδιώτες.
Ένα απόγευμα την ώρα που απολάμβαναν ένα ποτό σε μια λονδρέζικη παμπ η Σούρα βρέθηκε να μιλάει με κάποιον Έλληνα στον οποίο ανέφερε ότι η επόμενη στάση της ήταν η Αθήνα. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις ιστορίες ο άνδρας έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί τη διεύθυνσή του. «Όταν έρθεις στην Αθήνα ψάξε να βρεις τον φίλο μου τον Χάρη Σεβαστόπουλο. Αυτός θα σου βρει ένα φτηνό δωμάτιο ξενοδοχείου» είπε στη Σούρα ο άγνωστος σε αυτήν άνδρας από την Ελλάδα.
Όταν η Σούρα έφτασε στην Αθήνα αναζήτησε τη διεύθυνση που είχε γραμμένη στο χαρτί: Όπως αποδείχθηκε επρόκειτο για ένα μικρό οικογενειακό αεροδρόμιο κοντά στην περιοχή του τότε Αεροδρομίου στο Ελληνικό. Το εστιατόριο ήταν ακριβώς απέναντι από μια παραλία.
Ο Χάρης Σεβαστόπουλος ήταν ο γιος του ιδιοκτήτη του εστιατορίου. Ευγενής, καλοσώρισε τη Σούρα και τη φίλη της. Όπως τους είπε σπούδαζε ναυπηγός αλλά το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να παίζει μουσική. Ο νεαρός άνδρας βρήκε ένα κατάλυμα για τις δύο κοπέλες από την Αμερική σε ένα ξενοδοχείου με ναυτικούς που, όμως, είχε το προνόμιο να βρίσκεται σε απόσταση δευτερολέπτων από την παραλία.
Οι επόμενες εβδομάδες ήταν μαγικές για τη Σούρα και τη φίλη της. Πέρασαν τις ημέρες κολυμπώντας, κάνοντας ηλιοθεραπείας και εξερευνώντας την Αθήνα χωρίς να συναντήσει ποτέ τον Χάρη ο οποίος ήταν απασχολημένος με τις εξετάσεις του. Ώσπου μια ημέρα ο Χάρης ενώ κατευθυνόταν στο εστιατόριο του πατέρα του είδε τη Σούρα τυλιγμένη σε μια πετσέτα να κατευθύνεται στην παραλία. «Γειά σου» της είπε. «Πώς σου φαίνεται η Ελλάδα μέχρι τώρα;». «Την αγαπώ» απάντησε η νεαρή Αμερικανίδα.
«Κάνει πολλή ζέστη. Περίμενε με να πάω στο εστιατόριο και να πάρω το μαγιό μου» πρότεινε ο Χάρης και έτσι λίγα λεπτά αργότερα οι δύο νέοι, η Σούρα από το Κλίβελαντ και ο Χάρης από το Ελληνικό, βουτούσαν στα δροσερά νερά. «Αυτό ήταν, η σχέση μας ξεκίνησε άμεσα» θυμάται ο Χάρης στο αφιέρωμα που έκανε για τον έρωτά τους το CNN Travel.
Ο καλοκαιρινός έρωτας
Για τις επόμενες πέντε ημέρες ο Χάρης και η Σούρα ήταν αχώριστοι. «Περνούσαμε ωραία μαζί. Είχαμε την ίδια αίσθηση του χιούμορ και έτσι μπορούσαμε να παίζουμε στη θάλασσα και να κάνουμε τα ίδια αστεία» λέει η Σούρα.
Η κοινή τους παρέα συνεχιζόταν τα βράδια τα οποία περνούσαν χορεύοντας σε κλαμπ με μπλουζ και underground μουσική «και ήταν υπέροχα». «Κάθε βράδυ οι φίλοι του κι εγώ πηγαίναμε στα κλαμπ αυτά και χορεύαμε τρελά» θυμάται η Σούρα 50 χρόνια αργότερα.
Όσο όμως και αν απολάμβαναν τη μεταξύ τους παρέα κανείς από τους δύο δεν πίστευε ότι η σχέση τους ήταν κάτι περισσότερο από ένα φλερτ των διακοπών. Εξάλλου τις επόμενες εβδομάδες ο Χάρης πήγε με έναν φίλο του σε ένα ελληνικό νησί για να φλερτάρει με τουρίστριες όπως το συνήθιζαν κάθε καλοκαίρι, άλλοτε με προορισμό τη Μύκονο, άλλοτε την Κω και άλλοτε την Κέρκυρα. «Μόλις έφυγε εγώ συνέχιζα να βγαίνω με τους φίλους του. Και μάλιστα με έναν εξ αυτών άρχισα να βγαίνω και ραντεβού» περιγράφει η Σούρα για το τι συνέβη το καλοκαίρι του 1971.
Όταν, όμως, ο Χάρης επέστρεψε από τις διακοπές με τον φίλο του και είδε τη Σούρα στη μοτοσικλέτα του φίλου του τότε ενοχλήθηκε. Η Σούρα, όμως, δεν το δέχθηκε. Εξάλλου ο Χάρης ήταν αυτός που την είχε παρατήσει, άσε που σε λίγες ημέρες θα επέστρεφε στις ΗΠΑ. «Είμαι περαστική» θύμισε στον νεαρό Έλληνα. Οι δύο τους πέρασαν μαζί το τελευταίο βράδι της νεαρής Αμερικανίδας στην Ελλάδα αλλά κάτι είχε «σπάσει» ανάμεσά τους. «Δεν νιώθαμε όπως εκείνες τις πέντε πρώτες μαγικές ημέρες» λέει σήμερα ο Χάρης.
Τα πρώτα γράμματα
Πέρασε ένας χρόνος στον οποίο η Σούρα είχε αρχίσει να εργάζεται ως θεραπευτής τέχνης στο Κλίβελαντ και ο Χάρης προσπαθούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα γινόταν είτε ναυπηγός είτε θα αναλάμβανε το εστιατόριο των γονιών του. Η Σούρα είχε κρατήσει επαφή με τον φίλου του Χάρη με τον οποίο αντάλλασσε γράμματα κάτι που έμαθε ο Χάρης. «Τι κάνει;» ρώτησε τον φίλο του ο οποίος του έδωσε τη διεύθυνση στην οποία έστελνε τα γράμματα προτείνοντας του να στείλει γράμμα στην Αμερικανίδα με την οποία είχε περάσει το καλοκαίρι.
Η Σούρα από την πλευρά της όταν έλαβε το πρώτο γράμμα από τον Χάρη εξεπλάγη αλλά του απάντησε και έτσι ξεκίνησε μια φιλία μέσω επιστολών που διήρκησε για τρία χρόνια με τους δύο τους να αναπτύσσουν μια σχέση όλο και πιο θερμή. Αποτέλεσμα: έγιναν αυτό που ο Χάρης περιγράφει σήμερα ως «αληθινοί φίλοι» και «μάθαμε να σεβόμαστε τις ανάγκες του καθενός».
«Δεν περίμενα την ώρα να διαβάσω τα νέα του και τα συναισθήματά του. Ήταν μια πολύ στενή φιλία. Λέγαμε τα πάντα ο ένας στον άλλο» θυμάται η Σούρα η οποία τότε ξεκίνησε να κάνει οικονομίες για να ταξιδέψει ξανά στην Ελλάδα γιατί ήθελα να συναντήσει τον Χάρη, κυρίως, αλλά και να εξερευνήσεις τις ομορφιές της χώρας μας.
«Από όλες τις χώρες που είχα επισκεφθεί εκεί ήθελα να ταξιδέψω ξανά. Ήταν ζεστά, είχε ήλιο και γαλάζιο ουρανό, τιρκουάζ θάλασσες, βουτιές από βράχους και αρχαία. Και οι άνθρωποι ήταν καταπληκτικοί, όπως και το φαγητό. Ήταν ένας τελείως διαφορετικός κόσμος για μένα, ο οποίος είχε αλλάξει τα πάντα μέσα μου» λέει μετά από σχεδόν πέντε δεκαετίες.
Τρία χρόνια μετά
Το καλοκαίρι του 1974 η Σούρα επέστρεψε στην Αθήνα και ο Χάρης ήταν στο αεροδρόμιο για να την παραλάβει. Πρώτος τους σταθμός η παραλία στην οποία είχαν κάνει μπάνιο μαζί για πρώτη φορά πριν από τρία χρόνια. «Χωρίς να πούμε λέξη βουτήξαμε στο νερό με τα ρούχα μας» θυμάται ο Χάρης. «Το περίμενα πώς και πώς», «ήμασταν τόσο χαρούμενοι που συναντηθήκαμε ξανά» λένε και οι δύο σχεδόν με μια φωνή.
Ο Χάρης τότε ζούσε σε ένα διαμέρισμα με τον αδερφό του που θύμιζε σπηλιά. Εκεί έμεινε μαζί του για δύο μήνες η Σούρα με την μέχρι τότε επιστολική σχέση να εξελίσσεται σταδιακά σε έναν πραγματικό έρωτα. Τα επόμενα κεφάλαια του κοινού τους «βιβλίου» περιελάμβαναν ταξίδια στην Κρήτη, τη Σαντορίνη και τη Μύκονο.
Δεν ήταν, όμως, όλα τελείως ανέφελα γιατί η Σούρα γρήγορα κατάλαβε ότι στον Χάρη άρεσε υπερβολικά το αλκοόλ. Σε τέτοιο βαθμό που η Σούρα έφτασε στο σημείο να του βάλει τελεσίγραφο: ή το αλκοόλ ή εκείνη. «Η Σούρα είναι πολύ δυναμική. Τότε μου είπε ή συνέρχεσαι ή φεύγω για να δω έναν φίλο μου στη Νορβηγία» θυμάται ο Χάρης.
Όταν ήρθε ο καιρός για τη Σούρα να επιστρέψει στις ΗΠΑ και οι δύο άρχισαν να αναρωτιούνται αν ο Χάρης θα μπορούσε να πάει μαζί της. Όπως αποδείχθηκε, όμως, με μια επίσκεψη στην αμερικανική πρεσβεία ο μοναδικός τρόπος να γίνει αυτό ήταν ένας: Να παντρευτούν.
Αρχικά η Σούρα ήταν διστακτική καθώς δεν είχε πειστεί ότι αυτό ήταν μια καλή ιδέα. «Αγαπιόμασταν. Απλά ήμουν διστακτική με τον γάμο γιατί είχα δει πολλούς να διαλύονται και δεν ήμουν και τρελή οπαδός της ιδέας». Η εναλλακτική λύση, όμως, θα ήταν να αφήσει στην Ελλάδα τον Χάρη. Μετά από μια μεγάλη σε διάρκεια συζήτηση οι δύο τους αποφάσισαν να το δοκιμάσουν.
Το επόμενο εμπόδιο ήταν οι γονείς τους. Ο πατέρας του Χάρη ήθελε ο γιος του να μείνε στην Ελλάδα και η μητέρα του δεν ενθουσιάστηκε που η Σούρα ήταν Εβραία. Αλλά ο Χάρης τους αγνόησε και τους δύο. Παρόμοια ήταν και η αντίδραση της μητέρας της Σούρα όταν άκουσε ότι η κόρη της επιστρέφει από την Ελλάδα με σύζυγο. «Τον αγαπάς και θέλεις να περάσει όλη τη ζωή μαζί του;» ρώτησε την κόρη της για να πάρει την απάντηση: «Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι τον αγαπώ. Δεν μπορώ να σου απαντήσω για όλη μου τη ζωή» και αυτό ήταν αρκετό για το «ναι» από τις ΗΠΑ.
Αυτά δεν ήταν τα μοναδικά εμπόδια καθώς εμφανίστηκε και η γραφειοκρατία καθώς ο Χάρης ήταν Έλληνας που είχε γεννηθεί στην Τουρκία και δεν είχε ούτε Ελληνική ούτε Τουρκική υπηκοότητα καθώς δεν ήθελε να υπηρετήσει σε κανέναν από τους δύο στρατούς.
Τελικά, όμως, το ζευγάρι ξεπέρασε και αυτή την χαρτούρα με τη Σούρα να πηγαίνει πρώτη στις ΗΠΑ και τον Χάρη να ακολουθεί τον Σεπτέμβριο του 1974. Όταν έφτασε στο Κλίβελαντ ο Χάρης δεν είχε ούτε καν άλλα ρούχα από αυτά που φορούσε. Δύο μήνες μετά περνούσαν τα σκαλιά της εκκλησίας στο Κλίβελαντ με τη Σούρα να φοράει ένα λουλουδάτο στέμμα με ένα λευκό φόρεμα με γαλάζια μανίκια και τον Χάρη να φοράει ένα λευκό κοστούμι.
Ο έγγαμος βίος
Οι πρώτοι μήνες της συζυγικής ζωής δεν ήταν εύκολοι με τους δύο τους συχνά να τσακώνονται. «Είναι διαφορετικό να είσαι τουρίστας και να έχεις μια φίλη και διαφορετικό να ζεις μαζί με κάποιον συνέχεια. Η πραγματικότητα είναι ότι μια σχέση έχει αρκετή δουλειά και ευθύνες. Και μπορεί να έχεις τα ίδια συναισθήματα αλλά υπάρχουν και στιγμές που πρέπει να αντιμετωπίσεις σοβαρά ορισμένα σοβαρά πράγματα» λέει ο Χάρης.
Ο Χάρης, μάλιστα, βασανιζόταν τα βράδια από ένα περιστατικό του περασμένου καλοκαιριού όταν μια γυναίκα σε ένα από τα ταξίδια του «διάβασε τη μοίρα του» και του είπε για τη Σούρα ότι «αυτή τη γυναίκα θα σε καταστρέψει μέσα σε τρεις μήνες».
Ακόμα, όμως, και στις πιο έντονες διαφορές τους το ζευγάρι τα έβρισκε με το τρίμηνο της «μάντισσας» να περνάει και τη σχέση να είναι σταθερή. Δύο χρόνια αργότερα, μάλιστα, το ζευγάρι παντρεύτηκε ξανά στην Ελλάδα μετά από παράκληση των γονιών του Χάρη. Μετά την τελετή ακολούθησε γλέντι στο εστιατόριο της οικογένειας από την Ελλάδα με τη Σούρα να βαφτίζεται Χριστιανή ορθόδοξη.
Η βάφτιση είχε προκαλέσει απορίες στη μητέρα της Σούρα που της είχε ξεπεράσει με τη βοήθεια ενός ελληνορθόδοξου ιερέας στο Κλίβελαντ. Αντίθετα για τη μητέρα του Χάρη τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα όχι λόγω της θρησκείας αλλά γιατί είχε τελείως διαφορετικές προσωπικότητες με τη νύφη της αν και ο πατέρας του είχε αποδεχθεί ότι ο γιος τους ζούσε πλέον στις ΗΠΑ.
«Η πεθερά μου ήταν πολύ υποτακτική με τον πατέρα της. Και δεν μπορούσε να αποδεχθεί ή να κατανοήσει γιατί δεν μπορούσα να κάνω το ίδιο με τον Χάρη» λέει η Σούρα με τις δύο γυναίκες να τα βρίσκουν τελικά μετά από μια μακρά περίοδο έντασης στις σχέσεις τους.
Η λύση αποδείχθηκε ότι ήταν ένα γράμμα που έγραψε η Σούρα και το οποίο μετέφρασε στην πεθερά της ο αδερφός του Χάρη. Σε αυτό της εξηγούσε ότι το ζευγάρι ήταν καλά μαζί και ότι αυτό ήταν που ήθελε ο γιος της «και ως εκ θαύματος τα δέχθηκε όλα. Και έτσι ξαφνικά γίναμε αχώριστες μετά από αυτό σε κάτι που εξελίχθηκε στην πιο απίστευτη σχέση αγάπης».
Η συμβουλή στους νεώτερους
Η Σούρα και ο Χάρης απέκτησαν δύο κόρες. Η Σούρα συνέχισε να εργάζεται στον χώρο της τέχνης ενώ ο Χάρης κυνήγησε το όνειρό του στη μουσική εργαζόμενος και στον τομέα των κατασκευών. Έχουν περάσει πενήντα χρόνια μαζί έχοντας βιώσει απίστευτες χαρές όπως οι γεννήσεις των παιδιών τους και των εγγονών τους με ταξίδια σε όλο τον κόσμο.
«Έχουμε περάσει πενήντα χρόνια εξέλιξης. Η συνάντηση του 1971 μας άλλαξε και τους δύο. Αν δεν είχαμε συναντηθεί θα είμασταν τελείως διαφορετικοί άνθρωποι» λένε με μια φωνή ενώ αντιδρούν στο άκουσμα ότι το μυστικό ενός μακροχρόνιου γάμου είναι να μην τσακώνεται το ζευγάρι: «Χωρίς τσακωμούς δεν μεγαλώνεις. Πρέπει να νιώθεις τη ζωή με τα πάνω της και τα κάτω της και να τη βελτιώνεις, να μάχεσαι γι’ αυτήν. Το κλειδί είναι να μην τα παράτας ποτέ και να πιστεύεις ότι η αγάπη που έχει ο ένας για τον άλλο είναι αυτό που αξίζει»