Το 2018 ήταν το θερμότερο έτος που έχει ποτέ καταγραφεί στους ωκεανούς του πλανήτη μας, όπως αντίστοιχα είχε συμβεί το 2017, το 2016 και το 2015 – με άλλα λόγια κάθε χρόνο που περνάει, οι ωκεανοί γίνονται πιο ζεστοί εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής και της θερμότητας της ατμόσφαιρας που απορροφούν.
Η διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον δρα Λιτζίνγκ Τσενγκ του Ινστιτούτου Ατμοσφαιρικής Φυσικής της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Advances in Atmospheric Sciences”, υπολόγισαν ότι, σε σχέση με τη μέση θερμότητα των ωκεανών κατά την περίοδο 1981-2010, το 2018 οι ωκεανοί απορρόφησαν έξτρα θερμότητα 19,67Χ10^22 Joules.
Αυτή η αύξηση θερμότητας που συνέβη πέρυσι, σε σχέση με το 2017, είναι περίπου 388 φορές μεγαλύτερη από τη συνολική ετήσια παραγωγή ηλεκτρισμού της Κίνας και εκατό εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την έκλυση θερμότητας από την ατομική βόμβα της Χιροσίμας. Η μεταβολή στη θερμότητα των ωκεανών θεωρείται ένας από τους καλύτερους δείκτες -αν όχι ο καλύτερος- για την μέτρηση της κλιματικής αλλαγής λόγω των συσσωρευόμενων ανθρωπογενών «αερίων του θερμοκηπίου». Πάνω από το 90% της θερμότητας που αυτά τα αέρια παγιδεύουν στην ατμόσφαιρα, καταλήγει στις θάλασσες.
«Τα νέα στοιχεία, μαζί με ένα όγκο άλλων ερευνών, αποτελούν μια πρόσθετη προειδοποίηση τόσο για τις κυβερνήσεις όσο και για το ευρύ κοινό ότι βιώνουμε μια αναπόφευκτη παγκόσμια υπερθέρμανση, που προκαλεί σοβαρή ζημιά και απώλειες τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία», δήλωσε ο δρ Τσενγκ.
Οι ερευνητές προβλέπουν ότι οι ωκεανοί θα συνεχίσουν να ανεβάζουν θερμοκρασία, πράγμα που, μεταξύ άλλων, θα συμβάλει στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών διεθνώς. Αλλά θα υπάρξουν και άλλες επιπτώσεις εξαιτίας των πιο ζεστών ωκεανών, όπως η διείσδυση αλμυρού νερού στους υδροφόρους ορίζοντες του πόσιμου νερού, οι καταστροφές παράκτιων υποδομών, η αυξημένη πιθανότητα καταιγίδων και άλλων ακραίων καιρικών φαινομένων, ο θάνατος των κοραλλιών, η τήξη των θαλάσσιων πάγων, οι επιπτώσεις στα θαλάσσια οικοσυστήματα κ.α, όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ το ΑΠΕ – ΜΠΕ.
Αυξήθηκε η μάζα των πάγων που χάνονται από την Ανταρκτική
Η μάζα των πάγων που χάνονται από την Ανταρκτική κάθε χρόνο και καταλήγουν στη θάλασσα, έχει εμφανίσει αύξηση κατά έξι περίπου φορές από το 1979 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών και Ολλανδών επιστημόνων. Το φαινόμενο αποδίδεται κυρίως στην κλιματική αλλαγή και αναμένεται να οδηγήσει σε μεγαλύτερη άνοδο της στάθμης των ωκεανών διεθνώς τις επόμενες δεκαετίες.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ιρβάιν, της NASA και του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, με επικεφαλής τον ειδικό στους παγετώνες καθηγητή Ερίκ Ρινιό, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), βρήκαν ότι η επιταχυνόμενη τήξη των πάγων έχει ήδη οδηγήσει σε άνοδο της στάθμης των θαλασσών κατά σχεδόν ενάμισι εκατοστό (14 χιλιοστά) μέσα στα τελευταία 40 χρόνια.
«Πρόκειται απλώς για την κορυφή του παγόβουνου. Καθώς η παγοκάλυψη της Ανταρκτικής συνεχίζει να λιώνει, αναμένουμε πολύ μεγαλύτερη άνοδο της στάθμης των θαλασσών μέσα στους επόμενους αιώνες», δήλωσε ο Ρινιό.
Η νέα μελέτη της διαχρονικής εξέλιξης των ανταρκτικών πάγων εξέτασε 18 διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, καθώς και νησιά γύρω από την Ανταρκτική, ενώ τα στοιχεία ελήφθησαν κυρίως από εναέριες και δορυφορικές φωτογραφίες.
Εκτιμάται ότι μεταξύ 1979-1990 η παγωμένη ήπειρος έχανε μέσω αποκόλλησης κατά μέσο όρο 40 γιγατόνους (δισεκατομμύρια τόνους) μάζας πάγων ετησίως, ενώ η ποσότητα αυτή έφθασε τους περίπου 252 γιγατόνους κατά την περίοδο 2009-2017.
Επίσης, ενώ μεταξύ 1979-2001 η μέση ετήσια τήξη πάγων υπολογιζόταν σε 48 γιγατόνους, έφθασε τους 134 γιγατόνους μεταξύ 2001-2017, εμφανίζοντας μέση ετήσια αύξηση 280%.
Η πιο ευάλωτη περιοχή και πιο επιρρεπής στην αποκόλληση πάγων (που γίνονται παγόβουνα), καθώς και στο λιώσιμο, θεωρείτο ανέκαθεν η Δυτική Ανταρκτική, όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι υπάρχει κίνδυνος και για την Ανατολική. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η Ανατολική Ανταρκτική, που διαθέτει περίπου δεκαπλάσιους πάγους από τη Δυτική και θεωρείτο πιο σταθερή, φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητη στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, από ό,τι εκτιμούσαν έως τώρα οι επιστήμονες. Υπολόγισαν ότι το ανατολικό τμήμα της ηπείρου έχει συμβάλει πάνω από 30% στη συνολική άνοδο της στάθμης των ωκεανών λόγω της Ανταρκτικής.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η απαισιόδοξη εκτίμηση έρχεται σε αντίθεση με το συμπέρασμα μιας μεγάλης επιστημονικής μελέτης, που είχε δημοσιευθεί στο “Nature” το 2018, σύμφωνα με την οποία στην πραγματικότητα στην Ανατολική Ανταρκτική προσθέτονταν περίπου πέντε δισεκατομμύρια τόνοι πάγου κάθε χρόνο κατά την περίοδο 1992-2017.
«Αν η νέα μελέτη είναι σωστή, τότε αλλάζει το ‘παιχνίδι’, όσον αφορά την άνοδο της στάθμης των θαλασσών αυτό τον αιώνα», δήλωσε στο “Science” ο διακεκριμένος κλιματολόγος Μάικλ Οπενχάιμερ του Πανεπιστημίου Πρίνστον.
Η νέα μελέτη -οι προβλέψεις της οποίας θα πρέπει να επιβεβαιωθούν- πυροδοτεί φόβους μήπως η έως τώρα θεωρούμενη σταθερή Ανατολική Ανταρκτική αρχίσει να καταρρέει και να χάνει τεράστιες ποσότητες πάγου. Όμως αναμένεται μια νέα επιστημονική διαμάχη για το ποια μελέτη είναι πιο αξιόπιστη, η απαισιόδοξη φετινή ή η αισιόδοξη περυσινή, όσον αφορά τη σταθερότητα της Ανατολικής Ανταρκτικής και τους κινδύνους που αυτή κρύβει.