Η ανατριχιαστική ιεροτελεστία του Καναδού μανιακού που στόχευε ομοφυλόφιλους
Μία δίκη με ιδιαιτέρως ανατριχιαστικές αποκαλύψεις διεξάγεται στον Καναδά, με τον κατηγορούμενο να βαρύνεται με σειρά εγκλημάτων.
Ο κατά συρροή δολοφόνος Μπρους Μακ Άρθουρ συνήθιζε να βγάζει φωτογραφίες των θυμάτων μετά τον θάνατό τους, βάζοντας τις σορούς τους να «ποζάρουν» με γούνινα παλτά και πούρα στο στόμα τους, όπως ανέφερε ο εισαγγελέας τη Δευτέρα κατά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας εναντίον του πρώην κηπουρού που κυνηγούσε «θηράματα» μέσω ιστοσελίδων για ερωτικές γνωριμίες μεταξύ ανδρών.
Ο εισαγγελέας Μάικλ Κάντλον δεν επέδειξε τις φωτογραφίες που βρέθηκαν στην κατοχή του Μακ Άρθουρ, αλλά τόνισε ότι υπήρχαν φωτογραφίες μετά θάνατον έξι από τα οχτώ θύματά του.
«Τα θύματα πόζαραν γυμνά, με πούρα στο στόμα, ξυρισμένα, με φορεμένα ένα γούνινο παλτό και καπέλο» είπε.
Όπως αναφέρει η Washington Post, ο εισαγγελέας επεσήμανε ότι η αστυνομία βρήκε έναν γυμνό άνδρα δεμένο με χειροπέδες στο κρεβάτι του σπιτιού του θύτη, όταν έκανε επιδρομή για να τον συλλάβει στις 18 Ιανουαρίου 2018. Ο άνδρας είχε καταγωγή από τη Μέση Ανατολή και ονομαζόταν «John».
Μάλιστα οι ερευνητές της υπόθεσης ανακοίνωσαν ότι βρήκαν ένα USB που περιείχε εννέα υποφακέλους, οχτώ για τα θύματα του Μακ Άρθουρ και έναν για τον άνδρα που βρέθηκε στο σπίτι του.
Ο κατηγορούμενος δήλωσε ένοχος στις 29 Ιανουαρίου για οχτώ φόνους πρώτου βαθμού. Επιτέθηκε σεξουαλικά, σκότωσε και ακρωτηρίασε άνδρες που γνώρισε μέσω της ιστοσελίδας για ομοφυλόφιλους μέσα σε 7 χρόνια. Είναι αντιμέτωπος με ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής για 25 χρόνια.
Η αστυνομία έφτασε στα ίχνη του μετά από οπτικό υλικό του τελευταίου θύματός του από κάμερα παρακολούθησης, του Andrew Kinsman, τον οποίο έδειχνε να μπαίνει σε όχημα που αργότερα συνδέθηκε με τον Μακ Άρθουρ και βρέθηκαν σε αυτό αίμα του Kinsman και σπέρμα.
Ο 67χρονος τώρα Μακ Άρθουρ μετακόμισε στο Τορόντο περίπου το 2000 και προηγουμένως έμενε σε προάστιο όπου ήταν παντρεμένος, μεγάλωσε δύο παιδιά και εργαζόταν ως πωλητής εσωρούχων.
Τα θύματα ακολουθούσαν ένα συγκεκριμένο μοτίβο: οι περισσότεροι κατάγονταν από τη Μέση Ανατολή ή τη Νότια Ασία και ζούσαν περιθωριοποιημένοι στον Καναδά. Οι εξαφανίσεις τους συνεπώς δεν τύχαιναν ιδιαίτερης προσοχής.
