Ανεκδοτάρα στο καζίνο: Η νεαρή κυρία παίζει στην ρουλέτα και χάνει συνεχώς. Αγχωμένη άρχισε να μουρμουράει για την κακή της τύχη
Μια κυρία παίζει στην ρουλέτα αλλά όλο χάνει! Έχει μείνει μόνο με 20 χιλιάρικα και μονολογεί παθιασμένα:
– Μα τι κωλοτύχη σήμερα κι αυτή…”.
Κάποιος που κάθεται δίπλα της προσπαθώντας να την καθησυχάσει της προτείνει:
– Μα γιατί δεν παίζετε κάποιον αριθμό… όπως την ηλικία σας;
Με το που τελειώνει την φράση του ο κύριος φεύγει.
Λίγα λεπτά μετά ακούει σαματά, φασαρία από το τραπέζι της ρουλέτας.
“Ίσως νίκησε” σκέφτεται και σηκώνεται να δει. Σπρώχνει τον κόσμο που είχε μαζευτεί για να περάσει και βλέπει έκπληκτος την κυρία στο πάτωμα και τον υπεύθυνο των στοιχημάτων από πάνω της να της κάνει αέρα!.
– Τι συμβαίνει; Είναι καλά;”
– Δεν ξέρω, λέει ο άλλος. Πόνταρε όλα της τα λεφτά στο 27 και έπεσε το 34. Και τότε λιποθύμησε…
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ο Τοτός σε ανέκδοτο – ρεσιτάλ: Λέει μια μέρα η δασκάλα στους μαθητές της ότι θα έρθει ένας επιθεωρητής από το Υπουργείο να παρακολουθήσει το μάθημα
Συνεννοείται λοιπόν με τα κορίτσια της τάξης αν ο Τοτός πει καμιά βρισιά να αρχίσουν να τσιρίζουν και να βγουν από την αίθουσα (και καλά ότι παρεξηγήθηκαν και δεν έχουν συνηθίσει να ακούν βρισιές).
Έρχεται λοιπόν ο επιθεωρητής και στη διάρκεια του μαθήματος ο Τοτός κοιτάζει από το παράθυρο ένα κτίριο που χτίζεται δίπλα στο σχολείο γράφοντας κανονικά στα @@ του τον επιθεωρητή.
Τελειώνει το μάθημα, όλα καλά, όμως λίγο πριν φύγουνε λέει ο επιθεωρητής στη δασκάλα οτι θέλει να μάθει τι ακριβώς κάνει ο Τοτός στο παράθυρο…
– Μα δεν είναι ανάγκη, του λέει η δασκάλα.
Ο επιθεωρητής όμως επιμένει… Πάει λοιπόν και τον ρωτάει:
– Τι κοιτάς παιδί μου τόση ώρα;
– Να, λέει ο Τοτός, κοιτάω εδώ απέναντι ένα μπουρδέλο που χτίζεται…
Αρχίζουν τα κορίτσια λοιπόν, όπως είχαν συμφωνήσει με την δασκάλα, να τσιρίζουν και βγαίνουν πανικόβλητα σαν τα κοτόπουλα έξω από την τάξη…
Οπότε γυρνάει ο Τοτός και λέει:
– Εεεε, πείτε στις πουτ*νες να έρθουν μέσα… Ακόμη στα θεμέλια είναι!
Νεόνυμφοι – Ανέκδοτο: Πρώτη νύχτα γάμου και η νύφη έχει όρεξη να κάνει την φαντασίωσή της πραγματικότητα
Λέει λοιπόν στον άνδρα της:
– Γιώργο, σήμερα Θα κάνουμε έρωτα όσες φορές θέλω, μέχρι που να βαρεθώ.
– Ό ,τι πεις αγάπη μου, απαντάει ο Γιώργος
Ξάπλωσαν και άρχισαν ένα παθιασμένο κρεβάτι. Αφού το έκαναν δύο φορές, σταμάτησε ο Γιώργος.
– Γιώργο, είπαμε όσες φορές θέλω, λέει η αναψοκοκκινισμένη νύφη.
Δεν ήθελε να της χαλάσει την επιθυμία της και δώστου να παλεύει ο Γιώργος. Κάποια στιγμή ξανασταμάτησε:
– Γιώργο, τι είπαμε; Όσες φορές θέλω, λέει η εκστασιασμένη από αυτό που ζει νύφη.
Ξανακάνει κουράγιο ο Γιώργος, το έκαναν άλλη μια φορά και έτοιμος πλέον να καταρρεύσει της λέει ότι δεν μπορεί άλλο και ότι πρέπει να κοιμηθεί.
Η νύφη όμως θέλει και άλλο και του λέει:
– Μωρό μου, είπαμε όσες φορές θέλω!
Κάνοντας άλλη μια προσπάθεια και ύστερα από πολύ ώρα τελείωσε άλλη μια φορά ο Γιώργος και σηκώθηκε και πάει στο μπάνιο.
Η γυναίκα του περίμενε 5 λεπτά, 10 λεπτά, μισή ώρα. Στο τέλος σηκώθηκε να πάει να δει τι έπαθε ο Γιώργος.
Ανοίγει την πόρτα του μπάνιου και βλέπει τον Γιώργο να είναι μπροστά στη λεκάνη να κάνει το σταυρό του και να λέει:
– Βγες πουλάκι μου, δε θα γα**σεις, θα κατουρήσεις.
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.