Σε μια εποχή που βάλλονται πανταχόθεν η Πίστη, η Πατρίδα και η Θρησκεία έχει πολύ μεγάλη σημασία να αναρωτηθούμε ποιο είναι τελικά το νόημα του χριστιανικού Πάσχα
Στον Χριστιανισμό έχουμε τη Σταύρωση, την Ανάσταση και Ανάληψη του Ιησού. Δεν χρειάζεται να σταυρωθούμε οι ίδιοι, αλλά χρειάζεται να εξετάσουμε την κατάστασή μας και τη σταύρωσή μας στις συνθήκες της καθημερινότητας.
Όλα τα άλλα, τα φώτα τα οποία μοιράζονται, οι μαγειρίτσες, οι ευχές και τα διάφορα άλλα γλέντια δεν έχουν πολλή σημασία. Είναι μηχανισμοί για να δίνουν μια ενότητα στην κοινότητα και να υπενθυμίζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ως ξεχωριστές υπάρξεις, όταν ξαφνικά ερχόμαστε όλοι μαζί για να γιορτάσουμε κάτι ενωμένοι.
Σε μια εποχή που βάλλεται σφόδρα η πίστη και ο θεσμός της οικογένειας, γιορτές όπως το Πάσχα μας υπενθυμίζουν τις αξίες και τις αρχές του τόπου μας, τις καταβολές και τις ρίζες μας στο πέρασμα των αιώνων. Ρίζες που μας κράτησαν ενωμένους στο πέρασμα… Το Πάσχα άλλωστε ως προς την προέλευση της ετυμηγορίας του σημαίνει «πέρασμα».
Το κρίσιμο ερώτημα το οποίο θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το ακόλουθο: «Τι νόημα έχει η γέννηση ή η ανάσταση του Χριστού αν εμείς δεν μπορούμε να γεννήσουμε τον Χριστό μέσα μας;».
Μέσα από τα θρησκευτικά μηνύματα αναδύονται έννοιες όπως η συγχώρεση, η αγάπη, ο αλτρουϊσμός, η ενσυναίσθηση που όσο επιθυμητές και αν είναι άλλο τόσο δύσκολο να βιωθούν. Και κάτι ακόμα σημαντικότερο. Το Πάσχα θεωρείται οικογενειακή γιορτή που χαρακτηρίζεται από την “επιστροφή στις ρίζες”. Είναι οι μέρες που οι οικογένειες σμίγουν ξανά, καθώς τα μέλη επιστρέφουν στον παππού και στη γιαγιά, για να γιορτάσουν όλοι μαζί.
Η Εβδομάδα των Παθών που καταλήγει στην Ανάσταση έχει ένα βαθύ ψυχολογικό νόημα: το πέρασμα από τα πάθη στη λύτρωση και τον εορτασμό της ανανέωσης και της ανάτασης. Την αποτίναξη του φόβου και του θανάτου.
Το ελληνικό Πάσχα είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι πρέπει να κρατήσουμε όρθια την Οικογένεια, να κρατήσουμε όρθια την Ελλάδα.