Ο αρχηγός της βρετανικής αξιωματικής αντιπολίτευσης σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχει τα κλειδιά της Ντάουνινγκ Στριτ «στο τσεπάκι»
Ο Κιρ Στάρμερ είναι ο εκλεγμένος ηγέτης των Εργατικών από τον Απρίλιο του 2020, αφού ανέλαβε τα ηνία του κόμματος της βρετανικής αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά την παραίτηση του Τζέρεμι Κόρμπιν.
Στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας θεωρείται πρωτίστως δικηγόρος, μεθοδικός, επαγγελματίας, καλός στις λεπτομέρειες, όμως χωρίς ταλέντο, σύμφωνα με το Politico, που επιχειρεί να σκιαγραφήσει το προφίλ του πιθανά επόμενου πρωθυπουργού της χώρας, μετά τις επερχόμενες εκλογές της 4ης Ιουλίου που προκήρυξε ο Ρίσι Σούνακ.
Και αν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, που δείχνουν προβάδισμα των Εργατικών με 20 μονάδες έναντι των κυβερνώντων Συντηρητικών, τότε ο Στάρμερ οδεύει προς την Ντάουνινγκ Στρητ με γοργό βήμα.
Ο κόσμος της Βρετανίας έχει αρχίσει να γνωρίζει καλύτερα τον χαρακτήρα του «κουμπωμένου» κεντροαριστερού δικηγόρου που ηγείται των Εργατικών, ενώ δεν είναι απίθανο η διαδοχή του Σούνακ να ανοίξει εκ νέου το κεφάλο της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα, αφού ο Στάρμερ έχει δηλώσει «θετικός» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Μάλιστα σύμφωνα με στελέχη των Εργατικών, ο σερ Κιρ είναι ανοιχτός στην «εύρεση μίας νομικής φόρμουλας που θα επιτρέψει την ενδεχόμενη επιστροφή των Γλυπτών στην Αθήνα».
Πηγή που γνωρίζει καλά τον 61χρονο πολιτικό δήλωσε στο Politico, ότι, «αν θέλετε να καταλάβετε την πολιτική του Στάρμερ, δείτε τη ζωή του πριν γίνει πολιτικός».
Γεννημένος στο Λονδίνο, φοίτησε σε ένα επιλεκτικό, κρατικά χρηματοδοτούμενο σχολείο στο Σάρεϊ, στη νοτιοανατολική Αγγλία και έζησε συνηθισμένα παιδικά χρόνια. «Ο πατέρας μου κατασκεύαζε εργαλεία» και «το σπίτι μας με τα βότσαλα» (ένα φιλόδοξο οικογενειακό σπίτι μεσαίας τάξης), είναι φράσεις που έχουν γίνει ανέκδοτο στο Ουέστμινστερ.
Όμως από πίσω κρύβεται ένα βαθύτερο τραύμα, καθώς ο ψυχρός και απόμακρος πατέρας του Στάρμερ, Ρόντνι φρόντιζε ακούραστα και ακατάπαυστα τη μητέρα του, η οποία διαγνώστηκε με μία σπάνια αυτοάνοση πάθηση όταν ο Κιρ ήταν 11 ετών. «Με το ζόρι περπατούσε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Έπρεπε να της ακρωτηριάσουν τα άκρα», δήλωνε ο Στάρμερ σε συνέντευξή του στο Politico το 2019.
Είναι γνωστό ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Στάρμερ εκπροσώπησε δύο οικολόγους ακτιβιστές που «τα έβαλαν» με το μεγαθήριο των McDonald’s σε μία περιβόητη νομική υπόθεση, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε αμφιλεγόμενες υποθέσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι αντίπαλοί του έχουν εκμεταλλευτεί αυτές τις υποθέσεις, κατηγορώντας τον ότι αγωνίζεται υπέρ των τρομοκρατών.
Το 2008 ο ηγέτης των Εργατικών διαδέχθηκε τον Κεν Μακντόναλντ στη θέση του Διευθυντή Δημόσιας Δίωξης της Βρετανίας και σύμφωνα με το Politico μεταμορφώθηκε από σταυροφόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε «χέρι του κατεστημένου», μία κληρονομιά που τώρα και ο ίδιος εκμεταλλεύεται προκειμένου να προβάλλει σταθερότητα στους ψηφοφόρους του κέντρου.
Πολλοί διακρίουν μία μετατόπιση και στην προσωπική του πολιτική στα χρόνια που ακολούθησαν από όταν ανέλαβε τα ηνία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Στάρμερ εισήλθε στο κοινοβούλιο το 2015 και έγινε σκιώδης γραμματέας του Brexit υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν τον επόμενο χρόνο. Ήταν πάντα προσεκτικός, ώστε να μην επιτίθεται στον αρχηγό του, ενώ ο Κόρμπιν παρέμενε δημοφιλής μεταξύ των μελών των Εργατικών.
Ακόμα και μετά την παραίτηση Κόρμπιν, τον Δεκέμβριο του 2019, μετά την χειρότερη ήττα των Εργατικών σε εκλογές για περίπου έναν αιώνα, ο Στάρμερ δήλωνσε ότι το κόμμα του δεν πρέπει να στραφεί προς το κέντρο.
Έχει όμως αρκετούς επικριτές στην Αριστερά, που τον κατηγορούν ότι έχει κάνει ακριβώς αυτό από τότε που ανέλαβε το τιμόνι του κόμματος, εγκαταλείποντας γρήγορα τις υποσχέσεις που είχε δώσει στα μέλη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του.
Έκτοτε, η αριστερά μέσα στο κόμμα έχει περιθωριοποιηθεί περαιτέρω μέσω των επιλογών των υποψηφιών που κατευθύνονται από μία κεντρική κομματική μηχανή που βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο του Στάρμερ.
Ακόμα και ο ίδιος ο Κόρμπιν έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα για σχόλιά του σχετικά με την κλίμακα του αντισημιτισμού στους Εργατικούς υπό την ηγεσία του. Ο Στάρμερ ορκίζεται ότι το πρώην αφεντικό του και «φίλος» του, δεν θα επιστρέψει ποτέ.
Το ταξίδι στην κορυφή δεν ήταν τυχαίο για τον 61χρονο πολιτικό, αφού οπως αναφέρει το Politico, επί δύο χρόνια πριν θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία, είχε αρχίσει να πραγματοποιεί μυστικές συναναντήσεις κάθε Δευτέρα με έμπιστους φίλους και συνεργάτες.
Καθόλου δεν απολογείται ωστόσο για την πορεια που ακολούθησε, ενώ καυχιέται ότι άλλαξε το κόμμα από την εποχή του προκατόχου του και πως ξερίζωσε τον αντισημιτισμό στο εσωτερικό του. Για τους συμμαχους του οι αλλαγές αυτές δείχνουν μία μονομέρεια την οποία θαυμάζουν, ενώ λένε ότι θα επικεντρωθεί βήμα προς βήμα στο να κερδίσει το κόμμα του, στη συνέχεια τη χώρα και να την κυβερνήσει, ενώ κάθε βήμα θα μοιάζει διαφορετικό από αυτό που προηγήθηκε.
Ο Στάρμερ, γράφει το Politico, δεν έχει τη δική του κλίκα βουλευτών και είναι χαρακτηριστικό ότι έχει προσλάβει δημόσιους υπαλλήλους σε θέσεις-κλειδιά της πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της ισχυρής επικεφαλής του επιτελείου του, Σου Γκρέι. Προτιμά να εργάζεται στα ανοιχτά κεντρικά γραφεία των Εργατικών και δεν αισθάνεται άνετα να συναναστρέφεται στο διάσημο μπαρ του κοινοβουλίου που βρίσκεται σε βεράντα. «Οι φίλοι του είναι πραγματικοί φίλοι, οι άνθρωποι με τους οποίους παίζει ποδόσφαιρο – δεν βλέπει το κοινοβούλιο ως κοινωνική λέσχη», γράφει το άρθρο.
Ο πραγματισμός του επεκτείνεται και στην εξωτερική πολιτική, όπου συχνά, ο Στάρμερ, αντικατοπτρίζει την κυβερνητική γραμμή.
Όχι πάντα, ο Στάρμερ θα ήθελε μία πιο στενή σχέση με την ΕΕ, όμως έχει υποστηρίξει τα πλήγματα στην Υεμένη και τα ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που εκτοξεύτηκαν προς το Ισραήλ, ενώ δηλώνει ότι μία κυβέρνηση των Εργατικών θα συνεργαστεί με όποιον κερδίσει τον Λευκό Οίκο τον Νοέμβριο.
Η γερακίσια στάση του Στάρμερ στην εξωτερική πολιτική του έχει προκαλέσει προβλήματα στη βάση του. Μια κακοδιατυπωμένη απάντηση μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, στην οποία πρότεινε ότι το Ισραήλ είχε το δικαίωμα να κόψει το ρεύμα και το νερό στη Γάζα, έβλαψε σοβαρά τις σχέσεις με τους μουσουλμάνους και τους φιλοπαλαιστινιακούς ψηφοφόρους. Αργότερα διευκρίνισε τις παρατηρήσεις του και έκτοτε ζήτησε κατάπαυση του πυρός.
Οι συνεργάτες του τώρα προσπαθούν να μεταφέρουν στο κοινό το πιο χαλαρό, ανθρώπινο πρόσωπό του που βλέπουν και ιδιωτικά. Την περασμένη εβδομάδα παρουσίασε τα «πρώτα βήματα» του για την κυβέρνηση -μια κάρτα υποσχέσεων που θυμίζει τις εκλογές του 1997, τις οποίες οι Εργατικοί κέρδισαν με συντριπτική διαφορά- με τα μανίκια του πουκαμίσου του σηκωμένα, με ένα πιο σίγουρο ύφος ομιλίας σε επίδειξη.
Έχοντας τα κλειδιά της πρωθυπουργικής κατοικίας στο νούμερο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ σχεδόν στο τσεπάκι, ο Στάρμερ έχει καταφέρει να ενώσει με επιτυχία την πλειοψηφία του κόμματός του που στο παρελθόν ήταν δύσπιστο.
Έχει προσωπικές σχέσεις και με τους δύο εν ζωή πρώην πρωθυπουργούς των Εργατικών, τον Τόνι Μπλερ και τον Γκόρντον Μπράουν. Βέβαια κανένας από τους δύο δεν παίρνει ό,τι θέλει, με τον Μπλερ να προωθεί την τεχνητή νοημοσύνη και τον Μπράουν να ζητά μεγαλύτερη γενναιοδωρία στα επιδόματα πρόνοιας.
Το μήνυμα της εκστρατείας του Στάρμερ είναι απλό. Ήρθε η ώρα για αλλαγή, μετά από 14 χρόνια χάους των Τόρις. Και το μήνυμα αυτό είναι αρκετό, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις να οδηγήσει τον Στάρμερ και το κόμμα του στη νίκη τον Ιούλιο.
Ο 61χρονος Στάμερ είναι παντρεμένος με την επίσης δικηγόρο Βικτόρια Στάρμερ, από το 2007, με την οποία έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.
Ο ίδιος είναι υποστηρικτής της Άρσεναλ και έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά στο παρελθόν με το ποδόσφαιρο, ενώ έχει δηλώσει ότι είναι χορτοφάγος, κάτι που ωστόσο αμφισβητείται, καθώς πρόσφατα εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή όπου μαγείρεψε ψάρι.
