Η ιστορική φράση του Σαμαρά, μακάρι να είχαμε 10 Παπασταύρου, είναι η απόλυτη εξήγηση για την κοινωνική, οικονομική, ηθική χρεοκοπία της Ελλάδας από το πολιτικό σύστημα.
Όταν ο πρωθυπουργός μιας χώρας βγαίνει και αποθεώνει έναν δικηγόρο με ειδικότητα στις οφσόρ, την ίδια ώρα που με την πολιτική του καταστρέφει την κοινωνία και όσους αποτελούν την ραχοκοκαλιά της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, διαπράττει έγκλημα κατά του έθνους. Εξυμνεί το μοναδικό πρότυπο που δεν πρέπει να έχει μια χώρα, εάν πραγματικά επιθυμεί να επιβιώσει
Όταν βλέπεις σε μέσα μαζικής ενημέρωσης που έχουν φεσώσει το ελληνικό Δημόσιο για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, να γράφονται άρθρα – διθύραμβοι για τον κάθε Παπασταύρου, όπως παλαιότερα γραφόντουσαν για τον Φρουζή και την Novartis, καταλαβαίνεις ότι αυτή η χώρα οδηγείται στην απαξίωση, διότι το πολίτευμα και ο βασικός πυλώνας του, ο τύπος, επιβάλλουν στερεότυπα που κανονικά θα έπρεπε να αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή.
Τι ακριβώς έχει προσφέρει στα αλήθεια ο κάθε Παπασταύρου στην πατρίδα; Πως είναι δυνατόν το φαινόμενο Παπασταύρου να ανάγεται σε φάρο εντιμότητας και πρότυπο συμπεριφοράς; Εάν για παράδειγμα ο κύριος Παπασταύρου είχε βγάλει εκατομμύρια πουλώντας καλαμπόκια στην παραλία του Παναμά, και επένδυε τα έσοδα του στην Ελλάδα, θα ήταν όντως παράδειγμα προς μίμηση.
Εδώ όμως συμβαίνει το αντίθετο. Βλέπουμε έναν απίστευτο χορό εκατομμυρίων σε φορολογικούς παραδείσους του εξωτερικού, και γύρω-γύρω έλληνες τύπου Παπασταύρου. Την ώρα που η Ελλάδα χρειάζεται ευπατρίδες επενδυτές, που θα επιχειρήσουν έντιμα στη χώρα, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, θα συμβάλλουν στην εθνική οικονομία με την πληρωμή φόρων, στην βουλή προβάλλεται ως πρότυπο ο… Παπασταύρου! Στις ελληνικές εφημερίδες, προβάλλεται ως αδικημένος ο… Παπασταύρου! Παντού Παπασταύρου, όλοι για Παπασταύρου!
Φαίνεται λοιπόν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μόνο 10 Παπασταύρου. Αυτός είναι και ο λόγος της κακοδαιμονίας μας.