Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Yale ανέλυσαν εξειδικευμένες εξετάσεις μαγνητικής τομογραφίας και ανακάλυψαν σημαντικές αλλαγές στη μικροδομή της λευκής ουσίας του εγκεφάλου σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες με διαταραχή του φάσματος αυτισμού (ASD). Αυτή η διαπίστωση έρχεται σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου, σύμφωνα με έρευνα που θα παρουσιαστεί την επόμενη εβδομάδα στην ετήσια συνάντηση της Radiological Society of North America (RSNA). Οι αλλαγές ήταν πιο έντονες στην περιοχή που διευκολύνει την επικοινωνία μεταξύ των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου.
“Ένα στα 68 παιδιά στις ΗΠΑ επηρεάζεται από διαταραχή του φάσματος αυτισμού. Ωστόσο, η μεγάλη ποικιλία στην εκδήλωση και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων δυσκολεύει την έγκαιρη αναγνώριση της πάθησης και την παρακολούθηση της ανταπόκρισης στη θεραπεία“, δήλωσε η Clara Weber, μεταπτυχιακή ερευνήτρια στο Yale University School of Medicine. “Σκοπεύουμε να βρούμε βιοδείκτες νευροαπεικόνισης που μπορούν ενδεχομένως να διευκολύνουν τη διάγνωση και τον σχεδιασμό θεραπείας”.
Οι ερευνητές εξέτασαν σαρώσεις εγκεφάλου με απεικόνιση τανυστή διάχυσης (DTI) από ένα μεγάλο σύνολο δεδομένων ασθενών ηλικίας μεταξύ έξι μηνών και 50 ετών. Το DTI είναι μια τεχνική μαγνητικής τομογραφίας που μετρά τη συνδεσιμότητα στον εγκέφαλο ανιχνεύοντας πώς το νερό κινείται κατά μήκος των οδών της λευκής ουσίας. Τα μόρια του νερού διαχέονται με διαφορετικό τρόπο στον εγκέφαλο, ανάλογα με την ακεραιότητα, την αρχιτεκτονική και την παρουσία φραγμών στον ιστό.
Για τη μελέτη, αναλύθηκαν κλινικά δεδομένα και δεδομένα DTI από 583 ασθενείς από τέσσερις υπάρχουσες μελέτες διαφορετικών πληθυσμών ασθενών:
- βρέφη—34 με ΔΑΦ και 121 μάρτυρες (34% γυναίκες, διάμεση ηλικία 7 μηνών)
- νήπια—57 με ΔΑΦ και 45 μάρτυρες (27% γυναίκες, διάμεση ηλικία 32 μήνες)
- έφηβοι-106 με ΔΑΦ και 124 μάρτυρες (49% γυναίκες, διάμεση ηλικία 158 μήνες)
- νεαροί ενήλικες-67 με ΔΑΦ και 29 μάρτυρες (1% γυναίκες, διάμεση ηλικία 230 μήνες)
Ευρήματα της μελέτης
Το βασικό εύρημα της ανάλυσης ήταν η μειωμένη κλασματική ανισοτροπία εντός των πρόσθιων/μεσαίων οδών του σωρού σε έφηβους και νεαρούς ενήλικες ασθενείς με ΔΑΦ σε σύγκριση με τα άτομα της ομάδας ελέγχου. Είναι μια παχιά δέσμη νευρικών ινών που συνδέει και επιτρέπει στις δύο πλευρές του εγκεφάλου να επικοινωνούν. Αντίστοιχες αυξήσεις στη μέση διαχυτικότητα και ακτινική διάχυση που σχετίζεται με τη ΔΑΦ βρέθηκαν σε νεαρούς ενήλικες. “Στους εφήβους, είδαμε μια σημαντική επιρροή του αυτισμού”, είπε ο Weber. “Στους ενήλικες, το αποτέλεσμα ήταν ακόμη πιο έντονο. Τα αποτελέσματά μας υποστηρίζουν την ιδέα της εξασθενημένης συνδεσιμότητας του εγκεφάλου στον αυτισμό, ειδικά σε οδούς που συνδέουν και τα δύο ημισφαίρια.”
Δεν παρατηρήθηκε μείωση της κλασματικής ανισοτροπίας στις ίδιες οδούς σε νήπια και βρέφη με ΔΑΦ σε σύγκριση με τους μάρτυρες. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα ευρήματα μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της έγκαιρης διάγνωσης της ΔΑΦ και να παρέχουν πιθανούς αντικειμενικούς βιοδείκτες για την παρακολούθηση της ανταπόκρισης στη θεραπεία. “Πρέπει να βρούμε περισσότερους αντικειμενικούς βιοδείκτες για τη διαταραχή που μπορούν να εφαρμοστούν στην κλινική πράξη”, είπε ο Weber.
