Θα μπορούσε να είναι το κατεξοχήν στερεότυπο του Ιταλού ποδοσφαιριστή στον 21ο αιώνα: Ταλαντούχος, με έντονο ταμπεραμέντο και κλασικό -για τα δεδομένα ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στην Ιταλία- στυλ.
Ο Fabio Quagliarella δεν φαίνεται να έχει προς το παρόν στο μυαλό του να κρεμάσει τα παπούτσια του, παρότι σε λίγες μέρες θα κλείσει τα 36. Το Σάββατο, σκόραρε δύο φορές από τη βούλα του πέναλτι απέναντι στην Ουντινέζε, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ με γκολ σε 11 συνεχόμενους αγώνες του σπουδαίου Gabriel Omar Batistuta, ο οποίος είχε πετύχει κάτι αντίστοιχο με τη φανέλα της Φιορεντίνα το 1994. Ο πάλαι ποτέ διεθνής με τη Σκουάντρα Ατζούρα μετρά 16 τέρματα τη σεζόν που διανύουμε και οδηγεί τον πίνακα των σκόρερ στη Serie A.
Την επόμενη Κυριακή, η ομάδα της Γένοβας φιλοξενείται στο Σαν Πάολο από τη Νάπολι (στην οποία ο Quagliarella είχε αγωνιστεί σε 34 παιχνίδια τη σεζόν 2009-10, σκοράροντας 11 γκολ), και ο επιθετικός από το Καστελαμάρε ντι Στάμπια, προάστιο της πόλης-σήματος κατατεθέν του ιταλικού Νότου θα έχει την ευκαιρία να ξεπεράσει τον Μπατιγκόλ και να γράψει το όνομά του στα βιβλία της ιστορίας. Ακόμη κι αν χρειαστεί να πληγώσει, ξανά, την αγαπημένη του ομάδα. Παράλληλα, οδηγεί την κούρσα στη λίστα των σκόρερ του πρωταθλήματος και θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να βρεθεί και πάλι στην εθνική ομάδα και, γατί όχι, στο EURO 2020 – αν φυσικά ο Roberto Mancini δεν επηρεαστεί από τον παράγοντα που ονομάζεται ηλικία.
Οι Ιταλοί δημοσιογράφοι επιμένουν ότι ποτέ πριν στο παρελθόν ο Quagliarella δεν ήταν τόσο συγκεντρωμένος, αποφασιστικός και αποτελεσματικός αλλά και τόσο προσεκτικά τολμηρός. Ο προπονητής Marco Giampaolo τον έχει χρήσει ηγέτη της ομάδας, κάτι που έχουν αποδεχτεί οι συμπαίκτες του στην πολύ καλή φέτος Σαμπντόρια, που θα διεκδικήσει μέχρι τέλους την έξοδο στο Champions League της επόμενης χρονιάς.
Ο Fabio Quagliarella ποτέ δεν ήταν καλύτερος
Muriel, Schick, Defrel, Gabbiadini. Μόνο λίγοι δεν είναι εκείνοι που πάνε και έρχονται τα τελευταία χρόνια στην επιθετική γραμμή των Blucerchiati, αλλά ο Quagliarella μοιάζει η μόνη σταθερά. Παρότι βέρος Ναπολιτάνος, στη Γένοβα μοιάζει να βρήκε το ποδοσφαιρικό σπίτι που αναζητούσε μία ζωή, μετά από 8 διαφορετικές ομάδες.
Το ρεκόρ και τα 16 φετινά γκολ είναι το δικό του δυναμικό comeback στο προσκήνιο. Κάτι που μπορεί να είχε συμβεί και νωρίτερα αν δεν χαράμιζε ουσιαστικά μία πενταετία για να κυνηγήσει το κάτι παραπάνω: Αρχικά στη Νάπολι και έπειτα σε Γιουβέντους και Τορίνο.
Οι ικανότητες ποτέ δεν του έλειπαν. Του έλειπε όμως η ισορροπία, η σταθερότητα και το καθαρό μυαλό, ώστε να προσφέρει πολλά περισσότερα τόσο στις ομάδες του όσο και στο ίδιο το ιταλικό ποδόσφαιρο. Η φετινή του χρονιά δε θα λέγαμε πως είναι ακριβώς έκπληξη. Τουλάχιστον όχι για εκείνους που παρακολουθούν χρόνια τη Serie A.
Αν σκοράρει την ερχόμενη Κυριακή μπροστά στους συμπολίτες του, ενάντια στην αγαπημένη του ομάδα θα έχει καταφέρει κάτι σπουδαίο. Κυρίως όμως θα φωνάξει ένα δυναμικό παρών σε όλου εκείνους που τον είχαν ξεχάσει.