Το Ναουρού είναι ένα μικρό νησί ΒΑ της Αυστραλίας και μία πιο τις τρεις πιο μικρές ανεξάρτητες δημοκρατίες στον κόσμο. Έχει έκταση μόλις 21 τετραγωνικών χιλιομέτρων και ακτογραμμή 30 χιλιομέτρων ενώ ο πληθυσμός του μετά βίας ξεπερνά τα 10.000 άτομα. Από τις αρχές του περασμένου αιώνα, η οικονομία του νησιού στηρίζονταν στην εξόρυξη φωσφάτων. Τη δεκαετία του ’90 όμως τα αποθέματα εξαντλήθηκαν και το Ναουρού για ένα μεγάλο διάστημα αποτέλεσε έναν φορολογικό παράδεισο για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Και πάλι όμως η οικονομία του νησιωτικού κράτους ήταν αναιμική.
Η ντροπή της «Λύσης του Ειρηνικού»
Έτσι η Αυστραλία έκανε στην κυβέρνηση μια δελεαστική πρόταση. Να ανοίξει κέντρα κράτησης προσφύγων και οικονομικών μεταναστών που έφταναν στις ακτές της Αυστραλίαςκαι βάσει της αυστηρής νομοθεσίας της χώρας και της σκληρής πολιτικής της συντηρητικής τότε κυβέρνησης συνασπισμού, έπρεπε να απελαθούν. Επρόκειτο για την περίφημη «Λύση του Ειρηνικού». Το αντάλλαγμα φυσικά ήταν οικονομικό.
Η λύση που επιλέχθηκε δεν ήταν καθόλου τυχαία. Η κυβέρνηση ήθελε να περάσει το μήνυμα πως πρόσφυγες και μετανάστες που επιλέγουν ως προορισμό σωτηρίας την Αυστραλία, δύσκολα θα κερδίσουν την παραμονή τους σε αυτή ενώ η τύχη που τους περιμένει είναι η χειρότερη δυνατή, αφού τα συγκεκριμένα κέντρα κράτησης είναι διαβόητα για τις άθλιες συνθήκες υπό τις οποίες καλούνται να επιβιώσουν οι κρατούμενοι και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Η συμφωνία έληξε το 2008, μόνο όμως για να ανανεωθεί το 2012 με αφορμή νέες καραβιές προσφύγων και οικονομικών μεταναστών που αναζητούσαν καταφύγιο στην Αυστραλία. Αυτή τη φορά η απόφαση για μια νέα συμφωνία α λα «Λύση του Ειρηνικού» φέρει την υπογραφή της σοσιαλιστικής κυβέρνησης των Εργατικών. Τα κέντρα κράτησης άνοιξαν ξανά με κόστος αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα δε με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, η Αυστραλία φέρει αποκλειστικά την ευθύνη για τον σχεδιασμό τους, πλήρωσε για την οικοδόμησή τους και κατάρτισε το σύστημα υπό το οποίο μέχρι και σήμερα λειτουργούν. Και τώρα νέες αποκαλύψεις, σε διάστημα μικρότερο των δύο ετών έρχονται να ξυπνήσουν την διεθνή κοινότητα από το μακάριο ύπνο της για όσα συμβαίνουν σε αυτό το νησί.
Από «νησί της Χαράς» σε νησί-εφιάλτης
Για μια ακόμη φορά, το Ναουρού, που κάποτε ήταν γνωστό ως «Νησί της Χαράς» μετατράπηκε σε νησί-εφιάλτης για πρόσφυγες και μετανάστες. Η κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να αρνηθεί την πολύτιμη για την επιβίωση της μικρής χώρας, οικονομική βοήθεια από την Αυστραλία, τις θέσεις εργασίες που προσέφερε η λειτουργία των κέντρων κράτησης κ.ο.κ.
