Την δεύτερη κιόλας εβδομάδα του φετινού “Your Face Sounds Familiar” η Κατερίνα Στικούδη βγήκε στη σκηνή, ερμήνευσε Δήμητρα Γαλάνη και μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Από τότε κύλησαν κι άλλες εκπομπές και κάθε φορά η Κατερίνα αποδεικνύεται «χαμαιλέοντας». Όπως περίπου και στα video clips της στα οποία αλλάζει μορφές, ρόλους και κοστούμια. Αλλά από την αρχή μέχρι σήμερα, η Κατερίνα εκτός σκηνής παραμένει το ίδιο κορίτσι, με την ίδια ευθύτητα, την ίδια εργατικότητα και τους ίδιους αγαπημένους ανθρώπους στη ζωή της. Η συνάντησή μας στα studio Καππα 2 έγινε πριν από ένα ακόμα γύρισμα για το show μεταμορφώσεων του ΑΝΤ1. Με αυτή την αφορμή μιλήσαμε για το πώς ήρθε στη ζωή της το “YFSF”, τους πολλαπλούς ρόλους μιας γυναίκας της σύγχρονης εποχής, τις «ταμπέλες» που συχνά ακολουθούν τους καλλιτέχνες και τη «κατασταλλαγμένη» προσωπική της ζωή, που το περασμένο καλοκαίρι επισφραγίστηκε με ένα πάρτι, τον γάμο της που εκείνη χαρακτηρίζει «την ωραιότερη μέρα της ζωής της».

«Κατά καιρούς και πιο παλιά μου είχε γίνει πρόταση να συμμετάσχω στο “Your Face Sounds Familiar”, όμως δεν είναι κάτι που γίνεται τόσο εύκολα, το να πεις το “ναι” και να πας. Πρέπει να κάνεις έναν σχεδιασμό κι έναν προγραμματισμό. Εγώ έτσι κι αλλιώς με τα δισκογραφικά μου έχω πάρα πολύ τρέξιμο που απαιτεί δημιουργικότητα. Με το project του “Soundtrack” κάναμε κάτι που το συναντάμε πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα album που και τα 12 τραγούδια να γίνουν videoclips με μια ενιαία ιστορία. Όπως καταλαβαίνεις, οι υποχρεώσεις ήταν πάρα πολλές και πήγαινε και καλά όλο αυτό, οπότε δεν το πολυσκεφτόμουν. Όταν όμως μου περιέγραψαν τι μας περιμένει, δηλαδή τι πλατό θα έχουμε, τι παραγωγή θα έχουμε, πόσο διαφορετικά θα είναι τα πράγματα όσον αφορά το production value, δεν μπορούσα να αρνηθώ. Μου αρέσει να τσαλακώνομαι, μου αρέσει να αλλάζω ρόλους, κατά καιρούς το κάνω αυτό μέσα από τα videoclip μου, οπότε δεν είναι κάτι που θα με δυσκόλευε ως προς τη μεταμφίεση και την υπομονή που χρειάζεται γι’ αυτή. Είναι κάτι χρονοβόρο, μια μεταμφίεση μπορεί να πάρει και 7 ώρες. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε το πιο σημαντικό από όλα όσα σου λέω τώρα, ότι είναι φιλανθρωπικός ο χαρακτήρας του show. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις κάτι και να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου που το έχει πραγματικά ανάγκη μέσα από τη δουλειά σου. Πολλές φορές, και το θεωρώ φυσιολογικό, εγκλωβιζόμαστε στην καθημερινότητα και ο καθένας στα δικά του προβλήματα και το ξεχνάμε. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι που έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μας».

«Μου άρεσε πολύ τις απόκριες να μασκαρεύομαι και να κάνω καφρίλες. Να πειράζω κόσμο, να πειράζω τις φίλες μου, να πηγαίνω στο σχολείο και να μην με αναγνωρίζουν. Ντυνόμουν γιαγιά, έβαζα φακούς να μην καταλάβουν τα μάτια μου, έπαιρνα μια σκάφη και κάτι ρούχα και πήγαινα κι έπλενα στη μέση του προαυλίου και είχε πεθάνει όλο το σχολείο στα γέλια. Μου άρεσε να κάνω πράγματα που είχαν χιούμορ και πλάκα. Και ειδικά το “YFSF” είναι ένα show που σε αφήνει να ξεδιπλώσεις την προσωπικότητά σου και να κάνεις και αστεία, να είσαι και σοβαρός όταν πρέπει, δεν ξέρω… μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι από τα project που νιώθω ότι το έχω ευχαριστηθεί πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει τηλεοπτικά».

«Δεν το είδα εξαρχής ως “εισιτήριο” για να αποδείξω κάτι, απλά είναι ένα concept, που μου δίνεται εμένα η ευκαιρία, όχι σαν Κατερίνα Στικούδη, αλλά σαν ένα άλλο όνομα, μέσα από μια μεταμφίεση, να πω κάποια πράγματα χωρίς να λογοκριθώ τόσο πολύ για την επιλογή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό».

Αν το τραγούδι της Γαλάνη δηλαδή το έλεγα με ένα τζιν και ένα tshirt με τον ίδιο τρόπο δε θα ήταν ίδια η κριτική πιστεύω. Υπάρχει μια προφύλαξη μέσα στο show, υπάρχει μια ασφάλεια, ένα άλλοθι για να κάνεις κάτι.

«Έχω τραγουδήσει Σιδηρόπουλο στο σπίτι με τις πυτζάμες και ανέβασα ένα video στο Instagram και υπήρξαν αρνητικά σχόλια. Δηλαδή έχω το δικαίωμα να το τραγουδήσω αυτό το τραγούδι στα 15 μου στο σχολείο και δεν το είχα στα 25; Τι αλλάζει, είμαι άλλος άνθρωπος; Απλά πολλές φορές μπαίνουν αυτές οι ταμπέλες και είναι τα στεγανά αυτά που σε ακολουθούν και είναι πολύ δύσκολο να φύγουν από πάνω σου. Εγώ δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να αλλάξω τη φύση μου, να προσπαθήσω με το ζόρι να δείξω κάτι άλλο ή να αρέσω σε όλους. Κάποιος που παρακολουθεί σταδιακά τα βήματα μου και έχει δει τα live μου και τα videoclip μου έχει γνώμη. Κάποιος που μπορεί απλά να έχει ακούσει ένα τραγούδι ή είδε μία κακή κριτική στην τηλεόραση και απλά την παπαγαλίζει επειδή την άκουσε, δεν με αφορά ούτε με στενοχωρεί. Το θέμα είναι ποιος λέει τι. Το να πει κάτι αρνητικό κάποιος που έχει γνώσεις, και να μου δώσει μια συμβουλή εννοείται ότι είναι κάτι που θα κάτσω να το ακούσω. Αλλά ένας άνθρωπος που δεν με ξέρει καθόλου δεν με νοιάζει αν πει κάτι».

«Εννοείται ότι οι γυναίκες χρειάζεται να αποδεικνύουν περισσότερα πράγματα. Είναι δυστυχώς δεδομένο. Ζούμε σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία που πολλές φορές βάζει τη γυναίκα σε μια θέση να προσπαθεί πάντα να αποδεικνύει κάτι, ή αν είναι καλή σε κάτι θα πρέπει να το προσπαθήσει πολύ περισσότερες φορές από ότι ένας άνδρας. Ακόμα και στο πιο απλό πράγμα: την ηλικία, μόνο τις γυναίκες ρωτούν πόσων χρόνων είναι. Λες και η ηλικία, τα χρόνια είναι πρόβλημα της γυναίκας. Είμαστε όλοι άνθρωποι και θα μεγαλώσουμε, δηλαδή αυτό το πράγμα δεν το καταλαβαίνω. Ναι, είναι το ωραίο φύλο με την έννοια ότι αντικατοπτρίζει την ομορφιά αλλά θεωρώ ότι έχουμε πολύ περισσότερα πράγματα να δώσουμε οι γυναίκες. Και είναι καλό να στηρίζει η μία την άλλη, δηλαδή εγώ και κάτι να δω που το θεωρώ μειονέκτημα σε μια άλλη γυναίκα δεν θα το πω. Ακόμα κι αν συμφωνώ με τον συνομιλητή μου στο ότι π.χ. μια άλλη τραγουδίστρια ή μια ηθοποιός δεν είναι καλή σε κάτι δεν θα το πω εκείνη την ώρα, θέλω να είμαι σύμμαχος».

«Και τηλεοπτικά θεωρώ ότι πρέπει να στηρίζουμε η μία την άλλη στο σχολιασμό, γιατί είμαστε όλες διαφορετικές, καμία δεν είναι ίδια με την άλλη γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Μου αρέσει να βλέπω τη στήριξη γιατί θεωρώ ότι τα βόλια μας είναι πολλά όπως και οι ρόλοι μας είναι πάρα πολλοί. Μια γυναίκα, εγώ δεν είμαι μαμά βέβαια, αλλά πρέπει να είναι καλή μητέρα, εργαζόμενη, αδερφή, οικιακή βοηθός, έχουμε πάρα πολλά πράγματα στην πλάτη μας και αυτό θα πρέπει να μας κάνει να στηρίζουμε περισσότερο η μία την άλλη».

«Δεν πιστεύω ότι έχει γίνει κάτι επιτηδευμένα, αλλά καμιά φορά πάνω στη συνήθεια, κάποιοι δεν σκέφτονται πάρα πολύ τι λένε και δημόσια. Αν βγαίνεις κάθε μέρα στην τηλεόραση συνηθίζεις κάποια στιγμή και νομίζεις ότι είσαι στο σπίτι σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να λες κάτι χωρίς να το σκέφτεσαι. Ωραίος ο αυθορμητισμός αλλά έχεις μια ευθύνη γιατί γαλουχείς γνώμες, οδηγείς το κοινό να σκέφτεσαι κάπως, οπότε καλό θα ήταν να προσέχεις τι λες. Στο λέω με αφορμή το Next Top Model, που εγώ ειλικρινά, θεωρώ ότι το πρώτο πράγμα που παίζει ρόλο στο modelling είναι η προσωπικότητα και όχι η εμφάνιση. Ναι μεν είναι ένας χώρος που αφορά την εικόνα αρχικά αλλά θεωρώ ότι το πιο σημαντικό από όλα είναι ο χαρακτήρας, να είσαι εργατικός, να είσαι στην ώρα σου, και η συμπεριφορά, το να σέβεσαι τον συνεργάτη σου αλλά ακόμα και τον ανταγωνιστή σου. Το θέμα είναι: είναι η γνώμη σου αντικειμενική ή απλά επειδή ο απέναντί σου είναι κάποιος που ανταγωνίζεσαι πρέπει να πετάξεις την κακία σου; Είδα χαρακτηρισμούς ανάμεσα στα κορίτσια σε αυτή την εκπομπή που πραγματικά στενοχωρήθηκα».

«Υπάρχει ιδιωτική Κατερίνα, γι’ αυτό τη λένε και ιδιωτική, γιατί την βλέπουν λίγοι. Είναι προσωπικές στιγμές, είναι αλλιώς. Δεν θα έλεγα ότι παίζω θέατρο, απλά είναι η προσωπική μου ζωή τελείως ξεχωριστή και τελείως διαφορετική σε σχέση με ό,τι κάνω στη δουλειά μου».

Δεν θα πάω στο περίπτερο με το κορμάκι και το εικοσάποντο, προς Θεού. Κι ας σοκαρίστηκε τις προάλλες μία κοπέλα στην αισθητικό που κάναμε μανικιούρ, γιατί ήθελε να δει τη φωτογραφία που έβλεπε μπροστά της στο ΟΚ!
«Ήθελε αυτό ακριβώς, 10 το πρωί, να σκάσω μύτη με το εικοσάποντο. Ο κόσμος γουστάρει μεν να σε βλέπει πιο προσιτό, αλλά θέλει να βλέπει κι αυτό που έχει συνηθίσει. Κάπου στη μέση είναι η λύση.»

«Χαμηλών τόνων δεν ξέρω αν είμαι. Είμαι πολύ κατασταλλαγμένη και έχω τους φίλους μου πολλά χρόνια τους ίδιους, έχω τη σχέση μου πολλά χρόνια. Έχουν προκύψει κάποιες ανθρώπινες σχέσεις, που εγώ θεωρώ ότι είναι και λίγο τύχη. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερή που είμαστε τόσα χρόνια μαζί με τα κορίτσια και είμαστε ενωμένες, ή που στα προσωπικά μου δεν χρειάστηκε να πειραματιστώ, αυτό είναι και λίγο τύχη. Γνώρισα τον άντρα μου σε πολύ μικρή ηλικία, στα 24 και κολλήσαμε και αυτό δεν ξέρω αν λέγεται χαμηλών τόνων. Λέγεται οτι βρίσκω τον άνθρωπό μου και είμαι σίγουρη γι’ αυτό που θέλω και είμαι ήρεμη ψυχικά και υπάρχει ισορροπία».

«Δεν έπεσα και στα γόνατα με το μονόπετρο, αλλά την ώρα που μαγείρευε μια καταπληκτική συνταγή του είπα να κάνουμε κι αυτό το πάρτι και να περάσουν καλά και οι γονείς μας. Ήθελα να δω πολύ πολύ χαρούμενη η μαμά μου και ξέρω ότι ήταν κάτι που το ήθελε πολύ. Δεν περίμενα να περάσω τόσο καλά, γιατί δεν ήμουν από τα κορίτσια που περίμενε πώς και πώς να έρθει αυτή η μέρα να παντρευτώ τον πρίγκιπα της ζωής μου, αλλά ήταν η πιο ωραία μέρα της ζωής μου. Ήταν όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ εκεί και πέρασα καταπληκτικά. Αν έρχονταν δημοσιογράφοι, τη δουλειά τους θα έκαναν, δεν θα αντιδρούσα γιατί είμαι και πολλά χρόνια σε αυτή τη δουλειά κι αν κάποιος το μάθαινε, μπράβο του. Δεν ήταν κάτι μυστικό, αλλά ήταν κάτι πολύ προσωπικό. Σε κλειστό κύκλο οικογενειακό».

Το πιο σημαντικό που θυμάμαι από το γάμο μου- και υπάρχουν στιγμές που συγκινούμαι κιόλας – είναι το χαμόγελο της μητέρας μου.
«Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ, ήταν πολύ ευτυχισμένη και μακάρι να κάνω ακόμα πολλά πράγματα στη ζωή μου που θα της δώσουν τέτοια χαρά. Έχω γίνει λίγο πιο ρομαντική μετά από αυτό γιατί συνειδητοποίησα πόσο σημαντική είναι η πραγματική αγάπη, το αληθινό χαμόγελο, η ζεστή αγκαλιά, τα αληθινά αισθήματα και τα βίωσα πάρα πολύ έντονα από πολλούς δικούς μου ανθρώπους».

«Το παιδί δεν το σκέφτομαι ακόμα, έχω πάρα πολλές επαγγελματικές υποχρεώσεις. Αλλά ακόμα και αν έρθει κάποια στιγμή η ώρα δεν νομίζω ότι θα το δηλώσω. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Όσες φορές έχω πει ότι δεν θα έκανα κάτι και το εχω λουστεί. Και όχι μόνο το έχω κάνει, έχω περάσει και καλά. Οπότε μη λέμε όχι, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, απλά τώρα υπάρχει ένα πρόγραμμα στα επαγγελματικά που είναι σε πρώτο πλάνο».

«Θεωρείς ότι είναι κακό το sexy; Είναι σαν να ρωτάς κάποιον πως νιώθει που έχει δύο ωραία πράσινα μάτια. Κάποια πράγματα είναι δώρο θεού, από εκεί και πέρα το τι κάνεις εσύ για να διατηρήσεις ένα ωραίο σώμα είναι δικό σου θέμα. Και όχι για να σε πουν sexy ή να σε γκουγκλάρουν ή να γραφτεί κάτι στα sites, αλλά για την υγεία σου. Ξεχνάμε, ότι το πιο σημαντικό σε ένα γυμνασμένο καλλίγραμμο σώμα δεν είναι μόνο το sex. Δεν πρέπει να πηγαίνει το μυαλό μας εκεί, αλλά στην υγεία. Ένα γυμνασμένο, καλλίγραμμο σώμα είναι και υγιές. Και όλοι οι άνθρωποι πρέπει να νιώθουν sexy στην ζωή τους, είναι ωραίο να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, να σου αρέσει το σώμα σου, να νιώθεις ότι ο άνθρωπος σου σε θέλει, ότι είσαι ποθητός».

«Με εκνευρίζει ο χαρακτηρισμός sex symbol. Μου φαίνεται αστείο, σαν να είναι έτοιμη να βγει μια μεγάλη κυρία που έχω τώρα στο μυαλό μου, η οποία βεβαίως έχει κάνει καριέρα και δεν έχει σημασία να πω το όνομά της. Μου φαίνεται παλιακό και λίγο υποτιμητικό. Μου φαίνεται αστείο να το διαβάζω το 2019, δεν μπορεί να βάζουμε τον ίδιο τίτλο στο 1960 και σήμερα, κάτι δεν πάει καλά. Μπορεί να είναι και δικό μου κόλλημα αυτή η λέξη δεν ξέρω. Το sexy πάντως δεν με ενοχλεί».

ΠΗΓΗ